Er wordt een hagedis genoemd in het boek "Holes" van Louis Sachar die de geelgevlekte hagedis wordt genoemd. In het boek is die hagedis agressief en giftig; in werkelijkheid is dat echter niet het geval. Reptielen zijn geweldige huisdieren en kunnen zelfs veel persoonlijkheid tonen. De juiste naam voor de hagedis waarop de "Holes" hagedis is gebaseerd, is de geelgevlekte tropische nachthagedis. Soms wordt hij de geelgevlekte nachthagedis genoemd, maar zijn wetenschappelijke naam is Lepidophyma flavimaculatum.
We leren van AnimalSake dat geelgevlekte tropische nachthagedissen niet echt giftig zijn en niet schadelijk zijn voor mensen, hoewel ze wel scherpe tanden hebben die verwondingen kunnen veroorzaken. Ondanks dat ze niet giftig zijn, wordt het niet aanbevolen om deze als huisdier te houden, tenzij je een reptielenexpert bent. Het probleem is dat deze hagedissen niet gemakkelijk in het wild te vinden zijn en dat er weinig bekend is over hoe deze dieren in gevangenschap moeten worden verzorgd. Omdat ze over het algemeen niet in dierenwinkels terechtkomen, zullen de meeste beginnende reptielenhandelaren ze nooit te koop zien.
AnimalSake suggereert ook dat, aangezien een van deze hagedissen die te koop zijn in de dierenhandel, uit het wild is gevangen, er een grote kans is dat ze parasieten hebben. Dit zou hen een uitdaging maken om gezond te blijven voor iemand die geen ervaren reptielenbehandelaar is.
Als je overweegt om een van deze hagedissen als huisdier te houden op basis van hoe cool ze eruit zagen in de film 'Holes', houd er dan rekening mee dat die hagedissen eigenlijk baardagamen waren. De American Humane Association, die controleert of dieren geen schade oplopen in films, legt uit dat baardagamen zijn geverfd met niet-giftige kindervingerverf om ze helderder te maken. Ze gebruikten zelfs door de computer gegenereerde afbeeldingen om enkele actiescènes te creëren. Dus hoewel geelgevlekte hagedissen geen huisdiermateriaal zijn, zijn baardagamen dat zeker.
Volgens AnimalSake kan de geelgevlekte hagedis tot 5 inch groot worden. Hun lichaamskleur kan bruin tot donkerzwart zijn en hun naam komt van gele vlekken die langs de bovenkant en zijkanten van hun lichaam verschijnen. Hun lichamen zijn geschubd, waarbij de staartschubben een kransvormig patroon vormen, waardoor alternatieve gele en zwart/bruin/grijs-banden op de staart ontstaan.
Zoals hun naam al doet vermoeden, maakt de geelgevlekte nachthagedis deel uit van een familie van hagedissen waarvan wordt aangenomen dat ze nachtdieren zijn, of op zijn minst schemerig. Schemerig betekent dat ze in de schemering actief zijn.
Volgens Encyclopedia of Life leeft de hagedis in het wild in tropische gebieden, van centraal Mexico via het zuiden van Midden-Amerika tot Panama. Deze hagedis is geheimzinnig en lijkt zich graag te verstoppen in vochtige gebieden, onder bladeren en in rottende boomstammen. Reference.com zegt dat deze moeilijk te spotten hagedissen houden van wat bekend staat als microhabitats, wat betekent dat ze hun hele leven in een heel klein gebied kunnen blijven.
Reference.com zegt dat deze hagedissen voornamelijk insecten eten:alles wat in zijn mond past en dichtbij genoeg komt, is eerlijk spel. Dit kunnen mieren, duizendpoten, vliegen, schorpioenen of spinnen zijn. Hij zal jagen wanneer hij moet jagen, maar hij wacht in de eerste plaats tot een prooi in de buurt komt.
Hoewel hun populatie niet wijdverbreid is omdat ze zo'n klein territorium hebben, heeft dit geen invloed op hun vermogen om zich voort te planten. Deze hagedissen leggen voor het grootste deel geen eieren, hoewel ze de mogelijkheid hebben om dit te doen. In plaats daarvan baren ze levende jongen. Vrouwelijke geelgevlekte hagedissen planten zich voort via een proces dat parthenogenese wordt genoemd.
Encyclopaedia Brittanica legt uit dat parthenogenese nakomelingen zijn die zich ontwikkelen uit gespecialiseerde voortplantingscellen die geen sperma nodig hebben om bevrucht te worden. In sommige populaties van gevlekte hagedissen waar mannetjes zijn, voornamelijk in het noorden van hun verspreidingsgebied, planten ze zich seksueel voort. Andere populaties planten zich echter voort via parthenogenese. In gevallen van parthenogenese worden de jongen uit eieren uitgebroed, terwijl nakomelingen die voortkomen uit seksuele paring met mannetjes uit eieren worden geboren.
