Er zijn meer dan 3.400 soorten slangen bekend en velen van hen leggen eieren.
Er zijn echter ook slangen die geen eieren leggen. Deze soorten geven levendgeborenen of gebruiken een combinatie van eieren en levendgeborenen!
Slangen zijn een groep reptielen die zeer uniek is als het gaat om paren en het voortbrengen van nakomelingen.
Het geboorteproces bij slangen verschilt per soort.
Blijf lezen om meer te weten te komen over slangen die eieren leggen. We delen ook hoeveel eieren ze leggen, hoe ze ze leggen en nog veel meer...
Het geboorteproces bij slangen verschilt per soort.
Er zijn drie verschillende manieren waarop slangen bevallen aan hun nakomelingen.
We maken onderscheid tussen deze geboortemethoden door ze ovipaar, levendbarend en ovovivipaar te noemen:
De reden voor de verschillende manieren waarop slangen bevallen, is te wijten aan hun omgeving, evenals aan verdedigingsmechanismen.
De eerste en meest gebruikelijke manier voor slangen om te bevallen, is door eieren te leggen. Slangen die eieren leggen, worden ovipaar genoemd. Ze vormen de meerderheid van de slangensoorten, ongeveer zeventig procent.
De meeste soorten slangen die als huisdier worden gehouden, leggen eieren.
Bijna alle eierleggende slangen leggen eieren met een zachte schaal, ook wel plooibare eieren genoemd. Deze leerachtige eieren zijn meestal flexibel en kunnen vloeistoffen uitwisselen met de omgeving.
De meeste slangeneieren lijken erg op elkaar, maar er zijn enkele verschillen.
Een van de belangrijkste verschillen in slangeneieren is hun vorm en textuur.
Bijna alle slangen hebben een langwerpige eivorm die lijkt op hun lichaamsvorm. Sommige Noord-Amerikaanse slangensoorten, zoals zwarte rattenslangen, leggen echter eieren die qua vorm meer lijken op vogeleieren. Er zijn ook een paar soorten slangen, zoals de oostelijke racer die eieren legt met kleine ribbels die het een schuurpapiertextuur geven.
Een ander verschil is het aantal eieren dat slangen in één legsel leggen.
De grootte van het koppel kan variëren van een of twee eieren tot meer dan 100 eieren tegelijk. De meeste slangen kunnen tussen de 25-100 eieren per jaar leggen. Elke soort heeft een typisch bereik voor het aantal eieren dat ze tegelijk zullen leggen. Meestal geldt:hoe groter de slang, hoe meer eieren ze in een legsel zullen leggen.
Balpythons leggen meestal tussen de één en elf eieren. Slangen zoals de Birmese Python hebben meer dan 100 klauwen gehad.
Sommige slangen baren hun jongen door levendgeborenen. Deze slangen staan bekend als levendbarend. In plaats van eieren te leggen, brengen levendbarende slangen levend een nest slangen voort. Wanneer een levendbarende slang haar nakomelingen baart, wordt dit een nest genoemd.
Deze geboortemethode is veiliger in vergelijking met eierleggende soorten. Het helpt om roofdieren weg te houden van embryonale slangen, in vergelijking met ovipaar soorten die een hoger risico lopen om te worden opgegeten in hun ei-stadium.
Levendbarende soorten vormen ongeveer 20 procent van alle slangen.
Vivipariteit wordt gezien in veel waterslangen. Bijna alle waterslangen zijn levendbarend omdat het voor hen gemakkelijker is om een levendgeborene te krijgen in plaats van een droog gebied te moeten zoeken om hun eieren te leggen en uit te broeden.
Slangen die zich uitstekend kunnen verdedigen, zijn soms ook levendbarend.
Net als bij eierleggende slangen, hangt de grootte van een nest af van de soort. Sommige slangen krijgen er maar één tot drie en andere wel 100.
Elke soort heeft ook een andere draagtijd, de tijd tussen het moment van bevruchting en de geboorte.
De meeste moeders zullen niet blijven nadat hun jongen zijn geboren. Sommigen doen dat echter de eerste paar dagen om hun veiligheid tegen roofdieren te garanderen.
De laatste methode die slangen hebben ontwikkeld om nakomelingen te produceren, is een gedeeltelijke levendgeborene.
Deze slangen staan bekend als ovoviviparous soorten.
Eierlevendbarende slangen hebben de eigenschappen van zowel de ovipaar als de levendbarende soort.
Na de bevruchting van het ei begint de schaal rond het ei zich te vormen. De nakomelingen zullen zich ontwikkelen en uitkomen in de moeder. Na het uitkomen houdt de moeder de eierschaal in haar lichaam. De jongen worden dan levend geboren door de moeder. Het wordt beschouwd als een gedeeltelijke levendgeborene.
Eierlevendbarende slangen zijn geëvolueerd om hun jongen in zich te dragen, zodat ze de temperatuur van het ei beter kunnen reguleren.
Het belangrijkste voordeel is dat deze slangen de temperatuur van hun jongen beter kunnen reguleren naarmate ze zich ontwikkelen. De eieren worden niet blootgesteld aan barre omgevingsomstandigheden terwijl ze zich in cruciale ontwikkelingsstadia bevinden. Eierlevendbarende slangen hebben de neiging om in koelere klimaten of in ruwe woestijnhabitats te leven, waar het voor hen moeilijker is om hun jongen uit te broeden voordat ze uitkomen.
Een ander voordeel is dat de moeder geen locatie hoeft te vinden om haar eieren te leggen en uit te broeden zonder te worden aangevallen door roofdieren of parasieten.
Slangen die eieren leggen vormen 70% van alle slangensoorten en worden ovipaar genoemd.
Eierleggende slangen (ovipaar ) reproduceren voornamelijk door seksuele reproductie. Dit vereist twee individuen om nakomelingen te produceren. Een mannetje heeft een hemipenis die het gebruikt om een vrouwtje te bevruchten.
Nadat de bevruchting heeft plaatsgevonden, ontwikkelen vrouwtjes een embryo in een ei. Ze laat deze eieren vrij via haar cloaca, de opening die verantwoordelijk is voor het afscheiden van spijsverteringsafval en eieren.
Het ei is afhankelijk van de temperatuur van de moeder om het bebroed te houden. Soms ligt een zwangere slang met hun buik naar de zon om hun eieren op te warmen.
Wanneer een vrouwtjesslang klaar is om eieren te leggen, zal ze eerst een veilige en geschikte locatie vinden.
Een gebied dat beschut is en bedekt is met rottende boomstammen of bladstapels is het beste. Deze materialen produceren warmte, die fungeert als broedmachine voor de eieren.
De meeste slangen leggen hun eieren op of onder de grond waar ze goed kunnen broeden. Deze nestplaatsen zijn meestal niet meer dan inkepingen in de grond, stapels vochtige grond en gebladerte, of kleine terpen.
Het is echter bekend dat koningscobra's actief een heuvel bouwen en beschermen.
King Cobra's zijn ook een van de beste ouders in de slangenwereld. Mannetjes en vrouwtjes zullen het nest beschermen totdat de eieren uitkomen. Voor bijna alle andere soorten vindt echter geen ouderschap plaats. De meeste jongen moeten voor zichzelf zorgen zodra ze uitkomen.
Voor de meeste soorten in de Verenigde Staten worden eieren gelegd in de zomermaanden . Dit varieert meestal van eind mei tot eind augustus, afhankelijk van de soort. Het duurt tussen de vijf weken en drie maanden voordat de eieren uitkomen.
Normaal gesproken kun je slangeneieren zien, omdat ze een langwerpige vorm hebben en niet rond zoals vogeleieren. Ze kunnen gebroken wit, wit of een romige kleur zijn. Eieren kunnen buigzaam zijn, die zachtgepelde eieren worden genoemd. Of ze kunnen moeilijk aanvoelen, dit zijn flexibele gepelde eieren.
Er zijn gevallen waarin een vrouwtje een onbevrucht ei legt. Deze eieren, ook wel slakkeneieren genoemd, zijn zeer ongebruikelijk, maar komen voor als een vrouwtje het legsel niet kan bevruchten. Deze eieren zijn veel minder gedefinieerd in structuur.
Er zijn zelfs gevallen bekend waarbij een vrouwtjesslang vruchtbare eieren legt zonder bevrucht te zijn door een mannetje. Dit staat bekend als facultatieve parthenogenese.
Slangen hebben de neiging om hun eieren 60 tot 90 dagen paring te leggen. De legcycli van eieren zijn echter afhankelijk van de soort.
Wanneer het tijd is voor een slang om te bevallen, wordt het ei bewogen door spiersamentrekkingen.
Het ei wordt van de baarmoeder naar de cloaca-opening verplaatst. Het vrouwtje legt dan de eieren achter elkaar, waarbij de eieren aan elkaar plakken. Een groep eieren wordt een legsel genoemd.
De grootte van het koppel kan variëren van één of twee eieren tot meer dan 100 eieren tegelijk.
Voor bijna alle slangensoorten is er geen ouderschap dat optreedt. De meeste jongen moeten voor zichzelf zorgen zodra ze uitkomen. Behalve bij pythonsoorten, worden eieren ook onbeschermd gelaten terwijl ze zich ontwikkelen.
Gelukkig hoeven de meeste jongen zich niet meteen zorgen te maken over eten. Hun schaal heeft vaak voedingsstoffen die hen voor een korte periode voeden.
De eerste en meest voorkomende groep zijn eierleggende of eierleggende slangen. Alle eierleggende soorten leggen typisch gelijkaardige eieren. Ongeveer 70% van de slangen zijn ovipaar.
Eierleggen (ovipaar ) slangen vormen enkele van de meest unieke en interessante slangensoorten ter wereld.
Een van de meest unieke soorten staat bekend als de Zeekrait. Zeekraits jagen en leven meestal in het water, maar ze zullen naar het land gaan om te paren en hun eieren te leggen. Eenmaal op het land zullen vrouwtjes en mannetjes zich groeperen en beginnen met het hof maken. Nadat de paring voorbij is, zullen vrouwtjes meer landinwaarts reizen om eieren te leggen op broedplaatsen.
Net als bij bijna alle andere slangen, zal de moeder niet voor de eieren zorgen. De jongen moeten hun weg naar de oceaan vinden. Een van de redenen waarom er een laag overlevingspercentage is voor jongen is omdat roofdieren zoals hagedissen en kikkers de eieren vaak opeten.
Een andere unieke groep eierleggende slangen zijn de Cobra's.
De King Cobra is uniek onder slangen als het gaat om reproductie omdat ze geweldige ouders zijn. Vrouwelijke cobra's bouwen eerst een nest voordat ze haar eieren leggen. Mannetjes blijven ook in de buurt van het nest om de jongen te beschermen.
Enkele van de meest populaire eierleggende soorten zijn:
Zowel levendbarende als ovoviviparous slangen zijn levend geboren.
Slangen die geen eieren leggen, staan bekend als levendbarende of ovoviviparous soorten.
Er zijn twee manieren waarop slangen levend kunnen baren.
De eerste, levendigheid, is een echte levende geboorte en vereist geen productie van een ei. Levendbarende slangen zijn zeer zeldzaam.
Van de weinige levendbarende soorten slangen, is een van de meest bekende de Anaconda. Meestal wordt een vrouwtje het hof gemaakt door een tiental mannetjes in wat bekend staat als een 'kweekbal'. Na de draagtijd van tien maanden zal het vrouwtje maar liefst 30 levende jongen baren. De inspanningen van de bevalling eisen een grote tol van vrouwelijke anaconda's en ze kunnen bijna 30% van hun lichaamsgewicht verliezen.
De tweede methode is ovoviviparity, dit komt vaker voor dan viviparity.
Ovoviviparous slangen hebben een gedeeltelijke levendgeborene. Een ei wordt ontwikkeld en uitgebroed in de moeder en daarna worden levende jongen geboren. Slangen die in barre klimaten leven, zijn vaak ovovivipaar. Dit maakt het voor de vrouwelijke slang gemakkelijker om haar jongen uit te broeden.
Een van de meest voorkomende eierlevendbarende soorten in het wild is de koperkop.
Copperheads zijn een van de weinige soorten waarvan de reproductieve gewoonten zeer goed bekend zijn. Ze worden meestal geslachtsrijp rond de leeftijd van vier jaar en paren eenmaal per jaar. Na de paring slaan vrouwtjes het sperma op gedurende een periode van winterslaap totdat de omstandigheden gunstig zijn. Na de winterslaap en de eieren in de moeder zijn uitgekomen, zal het vrouwtje tussen de twee tot tien jongen produceren.
Slangen die levend bevallen zijn:
Er zijn drie verschillende manieren waarop slangen hun jongen krijgen:ovipaar, levendbarend en ovovivipaar.
De meeste slangen dragen eieren, maar niet alle soorten vallen onder deze categorie.
Bijna 70% van alle slangensoorten legt eieren. Deze slangen staan bekend als ovipaar en leggen typisch langwerpige eieren. De eieren worden in een door de moeder gebouwd nest gelegd, zodat ze bebroed blijven. De grootte van de koppeling, de vorm en de textuur van het ei zijn allemaal afhankelijk van de soort slang.
Slangen die geen eieren leggen, staan bekend als levendbarend of ovovivipaar.
Levendbarende slangen bevallen levend zonder eieren te produceren. Eierlevendbarende slangen ontwikkelen eieren, maar wachten tot de jongen inwendig uitkomen voordat ze worden geboren.
Door welk feit werd je verrast? Laat het ons weten in de reacties hieronder.
