Luipaardgekko's zijn een van de meest populaire hagedishuisdieren en dat al geruime tijd.
Deze woestijnhagedis heeft eenvoudige zorgbehoeften en een zeer zachtaardig karakter. Deze twee eigenschappen maken ze geweldig voor beginners die geen ervaring hebben met reptielen. Het is ook een kleine soort waardoor ze gemakkelijk te huisvesten, te hanteren en te temmen zijn.
Deze gevlekte hagedissen zijn meestal geel en wit met zwarte vlekken en een zeer dikke staart. Maar ze zijn ook verkrijgbaar in meer dan 30 interessante, schattige en opvallende kleuren.
Heeft deze hagedis al je aandacht getrokken? Blijf lezen om er alles over te weten te komen en te leren hoe je er voor kunt zorgen...
Luipaardgekko's (Eublepharis macularius ) krijgen hun naam van de willekeurige zwarte vlekken op hun gele lichaam dat lijkt op de vacht van een luipaard. Ze zijn vaak lichtgeel of geelbruin met witte of lavendelkleurige vlekken langs de onderkant van hun lichaam.
Een gezond persoon zal een "dikke" staart hebben die inderdaad vet opslaat. Hun dikke staarten zijn indrukwekkend en dienen zowel als een verdedigingsmiddel als een voedselopslag als ze het in het wild nodig hebben.
In het wild wordt de luipaardgekko gevonden in gebieden van het Midden-Oosten, meer specifiek in Afghanistan, Pakistan, Iran en sommige delen van India. In die landen worden ze het meest aangetroffen in dorre graslanden en bergen tussen rotsachtige huiden.
In het wild hebben ze een aantal natuurlijke vijanden, waaronder grote hagedissen, slangen en kleine zoogdieren.
De luipaardgekko is een kleine hagedis die je waarschijnlijk kent, maar er zijn enkele dingen die je misschien niet weet.
In vergelijking met andere soorten gekko's zijn ze eigenlijk groot, ondanks dat het een relatief kleine hagedissoort is!
Normaal heeft hun staart een andere kleur dan de rest van hun lichaam.
In tegenstelling tot andere hagedissen hebben ze een fluweelachtig gevoel op hun schubben.
Ze zijn ook de enige gekkosoorten die een echt ooglid hebben, hoewel je ze af en toe nog steeds aan hun oog kunt zien likken.
Vreemder, maar ze hebben geen plakkerige kussentjes op hun voeten die veel andere soorten hebben. Dit betekent dat ze niet op gladde oppervlakken kunnen klimmen of de zwaartekracht kunnen trotseren en op verticale oppervlakken kunnen klimmen! Je zult ze niet betrappen op het beklimmen van de muur van hun verblijf.
Ze worden sinds het begin van de 20e eeuw als huisdier verkocht. In die tijd waren ze waarschijnlijk gevangen uit wilde populaties in Pakistan en vervolgens verkocht. Ongeveer dertig jaar geleden werden fokprogramma's gangbaar en nu worden de meeste verkochte kweekprogramma's in gevangenschap gefokt.
Alle luipaardgekko's behoren tot de familie Eublepharidae en in het geslacht Eublepharis. Hun wetenschappelijke naam Eublepharis betekent in het Latijn goede oogleden, aangezien deze soort unieke beweegbare oogleden heeft. Deze beweegbare oogleden geven ze een schattig, meer cartoonachtig uiterlijk.
De gewone luipaardgekko is eigenlijk maar een van de 10 soorten:
De meeste van deze soorten worden volgens de IUCN Redlist als kwetsbaar, bedreigd of ernstig bedreigd beschouwd.
De gewone luipaardgekko heeft vijf erkende ondersoorten. Tot de jaren 1970 werden alle vijf ondersoorten als één beschouwd omdat ze vergelijkbare kleurpatronen hebben. Ze hebben slechts een klein verschil in lichaamsgrootte.
Luipaardgekko's zijn hagedissen ter grootte van een handpalm die voornamelijk geel of geelbruin zijn met een zwart luipaardachtig gevlekt patroon en een witte of lavendelkleurige buik. De reeks willekeurige donkere vlekken verspreid over hun rug is waar ze beroemd naar zijn vernoemd.
Tegenwoordig kun je ook een verscheidenheid aan niet-traditionele kleuren vinden, variërend van verdund geel, oranje, rood, albino of wit. Sommige kunnen ook verschillen in hun patronen hebben, variërend van strepen tot alleen patronen op hun staart:
Interessant is dat de staart van een luipaardgekko vaak een andere kleur heeft dan het lichaam. Normaal gesproken is het een zachte lavendel die ze helpt om op te gaan in de textuur van de gebieden waar ze leven.
Verhoogde bultjes zijn ook te vinden langs de zijkanten van hun lichaam om ze te helpen camoufleren. Deze kleine verhoogde inkepingen op hun huid worden vaak beschreven als een rotsachtig uiterlijk.
Leeuwen hebben ook stompe poten, maar hebben niet de plakkerige kussentjes die een veelvoorkomend kenmerk zijn van de meeste gekko's. In plaats daarvan hebben ze een kleine klauw op elke teen.
Er zijn twee belangrijke groeistadia voor een luipaardgekko, een jongen en een volwassene.
Het stadium van de jongen is normaal gesproken hetzelfde voor zowel mannetjes als vrouwtjes, met een lengte van neus tot staart tussen 3 en 4 inch en een gewicht tussen 2 en 5 gram.
Als volwassenen is het bereik van volwassen luipaardgekko's een beetje anders voor mannen en vrouwen. Mannetjes variëren in lengte tussen 8 en 11 inch en wegen tussen 60 en 80 gram. Vrouwtjes zijn kleiner en zullen tussen de 7 en 8 inch groot zijn en tussen de 50 en 70 gram wegen.
| Maat (inch) | Gewicht (gram) | |
|---|---|---|
| Hatchling | 3-4 inch | 2-5 g |
| Jeugd | 4-6 inch | 15-30 g |
| Volwassen man | 8-11 inch | 60-80 g |
| Volwassen vrouw | 7-8 inch | 50-70 g |
Soms hebben deze hagedissen grote, dikke staarten die een derde van hun lichaam kunnen uitmaken!
Bij het vergelijken van mannelijke en vrouwelijke luipaardgekko's is het niet altijd gemakkelijk te zeggen.
Er zijn geen significante verschillen tussen mannetjes en vrouwtjes, wat het daarom moeilijk maakt om het verschil tussen de twee te zien, vooral als het jonge of juveniele dieren zijn.
Ongeveer vier maanden oud zullen mannetjes zichtbare poriën in een V-vorm boven hun aars hebben na hun buik. Als het een mannetje is, zullen er pre-anale poriën zijn bij de basis van de staart, dit zal verschijnen als een reeks donkerder gekleurde openingen die een v-achtig patroon zullen vormen.
Mannetjes worden ook beschreven met bredere hoofden, dikkere nekken en zwaarder gebouwd.
Vrouwtjes zullen slecht ontwikkelde poriën boven hun opening vertonen. Ze kunnen ook kleiner zijn, maar dit zou niet de enige manier moeten zijn om hun geslacht te bepalen.
Als het individu een vrouwtje is en ze is dicht bij of in haar broedseizoen, kun je misschien zelfs de omtrek van sommige eieren door de maaghuid zien.
Luipaardgekko's zijn een kleine hagedis die een kleine behuizing nodig heeft. Dit maakt ze ideaal voor eigenaren van gezelschapsdieren met beperkte ruimte. Ze zijn ook goed getemperd en gemakkelijk te hanteren en te temmen.
Ze blijven aan populariteit winnen vanwege hun zachte karakter en kleine formaat. Het heeft ze sinds 1970 tot een van de meest populaire en prominente hagedissen gemaakt.
Omdat ze al zo lang populaire huisdieren zijn, is alles, van hun houderij tot hun gedrag, gedocumenteerd en bestudeerd. Hierdoor is het voor nieuwe reptielenhouders heel gemakkelijk om verstandige informatie over het houden van dieren te vinden en de benodigdheden die ze nodig hebben om een gezonde huisdierhagedis te hebben.
Hoewel het verzorgen van luipaardgekko's relatief eenvoudig is, zijn er nog enkele specifieke parameters waaraan moet worden voldaan om ze gezond te houden. Houd er ook rekening mee dat ze idealiter individueel gehuisvest moeten worden, omdat ze agressie kunnen vertonen naar andere individuen.
Grotere behuizingen worden altijd aanbevolen, maar de minimale ruimte die nodig is om een luipaardgekko te huisvesten, is een tank van 20 gallon.
Het wordt aanbevolen om een tank met glazen wanden en een bovenzijde van gaas aan te schaffen. Dit houdt uw hagedis veilig en zorgt voor luchtstroom door de tank. Gaaswanden kunnen gevaarlijk zijn omdat tenen klem kunnen komen te zitten en letsel kunnen veroorzaken.
Je moet ook zoeken naar een 20-gallon lange tank, in tegenstelling tot een hoge tank. Leeuwen klimmen niet veel, dus hebben ze vloerruimte nodig in plaats van klimruimte.
Je luipaardgekkotank moet ook hebben:
Je moet de tank zo opstellen dat er drie gebieden zijn.
Er moet een droge, warme huid boven de warmtemat onder de tank worden gebouwd. Je kunt een grote grot maken die bovenop een getextureerde keramische tegel ligt. Je moet ook een vochtige huid boven de warmtemat onder de tank toevoegen voor hydratatie en verlies.
Je hebt ook een donkere, koele huid nodig.
Deze warme en koele huiden bieden overdag schuilruimte.
Ten slotte wilt u een activiteiten- of voederruimte hebben. Dit kan boomstammen, rotsen en open ruimte met voedsel- en waterschalen hebben. Zorg ervoor dat u een ondiep waterschaal en een voedselschaal krijgt. De stammen moeten laag bij de grond zijn en gebruik nooit ceder of dennenhout in uw tanks. Die houtsoorten zijn giftig.
Luipaardgekko's absorberen de warmte het liefst door rotsen, dus een verwarming onder de tank is de beste optie. Buikwarmte is erg belangrijk voor de spijsvertering en de algemene gezondheid.
De temperatuur voor luipaardgekko's is normaal gesproken gebaseerd op grondtemperaturen.
Je moet streven naar een grondtemperatuur overdag tussen 86°F en 92°F gemeten op het heetste deel van de warme huid. De luchttemperatuur boven de huid moet tussen 79°F en 82°F zijn.
Voor een 20-gallon lange tank zou een 11 x 17 inch warmtemat onder de tank deze temperaturen moeten kunnen bereiken. De warmtemat moet ongeveer half zo groot zijn als je tank. Als je moeite hebt om de luchttemperatuur boven de 80°F te houden, gebruik dan ook een keramische warmteafgever in een overheadkoepel.
Op voorwaarde dat de nachttemperatuur boven de 70°F blijft, kunt u de warmtemat instellen op een cyclus van 14 uur aan en 10 uur uit.
In het koele uiteinde van de tank wilt u een temperatuur tussen 70 ° F en 75 ° F. Deze warmtegradiënt van ~82°F tot midden 70s°F is belangrijk voor hun gezondheid.
Voor de verlichting kunt u een gloeilamp gebruiken. Zorg ervoor dat het een laag wattage heeft (idealiter minder dan 15 watt) en zich in het midden van de tank bevindt, naast de keramische warmteafgever als je er een gebruikt.
Sommige eigenaren kiezen ervoor om de aan/uit-cyclus van de gloeilamp te variëren op basis van de zonsopgang- en zonsondergangstijden in Pakistan.
Je hebt ook een UVB-lamp van 2-5% nodig.
De luchtvochtigheid voor luipaardgekko's zou het hele jaar rond 40% moeten zijn.
Zorg er ook voor dat de vochtige warme huid een luchtvochtigheid van meer dan 70% bereikt. Dit kan gemakkelijk worden gedaan met veenmos en de warmte van de warmtemat onder de tank.
Hoewel zand deel uitmaakt van hun natuurlijke habitat, kan het gevaarlijk zijn als het tijdens het voederen wordt ingeslikt. Om deze reden is zand geen goede substraatkeuze.
Luipaardgekko's hebben niet-schurende substraten nodig en er zijn verschillende soorten waaruit u kunt kiezen:
Ten slotte moet u de tank, alle accessoires en het substraat om de paar weken reinigen. U kunt een reptielspecifiek reinigingsmiddel of een 1:1-azijn-watermengsel gebruiken voor wekelijkse reinigingen. Gebruik de verdunde azijn elke keer dat u de tank schoonmaakt.
Verwijder dagelijks afval, eieren, niet opgegeten voedsel (d.w.z. dode insecten) en puin.
Dus, wat eten luipaardgekko's?
Luipaardgekko's zijn insecteneters en eten een groot aantal woestijninsecten. In hun natuurlijke habitat eten deze vlekkerige hagedissen kevers, sprinkhanen, spinnen, schorpioenen en duizendpoten. Oudere gekko's worden opportunistischer en eten andere gekko's en rupsen.
Deze soort jaagt op hun prooi door te stalken en een hinderlaag te lokken met een plotselinge uitval.
Er zijn vier belangrijke insecten die gemakkelijk te voeden zijn met luipaardgekko's:
Het dieet van een luipaardgekko is heel eenvoudig in vergelijking met andere populaire hagedissen zoals baardagamen. Ze moeten een gevarieerd dieet van krekels, Dubia-voorns, meelwormen, sprinkhanen en zijderupsen eten. Je mag waswormen slechts één keer per maand voeren als een soort traktatie of aan een hagedis met ondergewicht.
Vermijd absoluut het voeren van insecten die gloeien, zoals blikseminsecten. Ze zijn giftig en kunnen je hagedis schaden.
Jonge kuikens of individuen jonger dan een jaar moeten dagelijks worden gevoerd. Volwassenen moeten om de paar dagen worden gevoed.
De hoeveelheid insecten die in één keer worden gevoerd, is normaal gesproken relatief ten opzichte van hun lichaamsgrootte. Twee insecten voor elke centimeter is een eenvoudige vuistregel. De grootte van elk insect mag niet groter zijn dan de ruimte tussen de ogen.
Idealiter zou je luipaardgekko's vroeg in de avond moeten voeren om aan hun schemerige gewoonten te voldoen. Je kunt een voedertang gebruiken om 5-10 insecten in hun aquarium te doen. Krekels en kakkerlakken moeten binnen het zicht in de kooi worden losgelaten, zodat ze weten dat er voedsel beschikbaar is. Gebruik bij het voeren van meelwormen een tijdelijke ondiepe schaal zodat de wormen zich niet in het papieren substraat kunnen ingraven.
| Leeftijd | Insecten | Frequentie |
|---|---|---|
| Hatchlings (0-4 maanden) | Kleine insecten met calcium om de 5 dagen bestrooid. | 6 tot 10 per dag. |
| Jongeren (6-12 maanden) | Kleine tot middelgrote insecten worden elke 3e dag afgestoft. | 5 tot 7 om de andere dag. |
| Volwassenen | Grote insecten elke 3e dag bestrooid met calcium. | 6 tot 7 elke 2 tot 3 dagen. |
Wanneer een luipaardgekko gezond is en goed gevoed, ziet hun staart er vet uit. Het midden van de staart moet ongeveer even breed zijn als de romp. Als iemand een dunne staart heeft, is hij waarschijnlijk ondervoed of heeft hij een gezondheidsprobleem.
Afstoffen met kalk is erg belangrijk, zelfs als u een UVB-lamp gebruikt. Gebruik bij het afstoffen geen supplement met de tekst "zonder D3" en onthoud dat dit niet bij elke voeding nodig is.
Als je luipaardgekko weigert te eten, maak je dan geen zorgen, het is bekend dat ze dode insecten negeren
Ze zullen levende insecten moeten eten. Met levende insecten kunnen ze hun natuurlijke jachtinstinct aanboren en zorgen voor verrijking.
Soms kunnen ze zich vervelen als ze dagelijks dezelfde insecten krijgen.
Een luipaardgekkodieet moet worden gevarieerd tussen veel verschillende insecten zoals krekels, Dubia-voorns, meelwormen, sprinkhanen en zijderupsen.
Als een volwassene langer dan 10 dagen zonder eten zit en blijft weigeren te eten, breng hem dan naar de dierenarts.
De gemiddelde levensduur van een luipaardgekko die in het wild wordt gevonden, is ongeveer 6 tot 10 jaar. Als ze als huisdier worden gehouden, leven ze tussen de 15 en 25 jaar, afhankelijk van hun kwaliteit van zorg en dieet. Er zijn zelfs meldingen geweest van een man die leefde tot hij 27 jaar oud was.
Er zijn een aantal gezondheidsproblemen waar beginners op moeten letten bij het houden van een luipaardgekko.
De beste manier om te zien of je luipaardgekko gelukkig is, is door ervoor te zorgen dat ze alleen worden gehuisvest, in een grote tank van 20 gallon leven die binnen de voorgestelde temperatuur- en vochtigheidsbereiken blijft en toegang hebben tot een dieet van hoge kwaliteit en schoon water.
In het wild zijn luipaardgekko's typisch solitair en houden ze graag op zichzelf. Ze zijn meestal een rustige soort, hoewel ze de neiging hebben om territoriaal te zijn. Dit kan leiden tot agressie tussen individuen, meestal tussen mannen.
Agressieve mannen zullen een reeks gedragingen ten opzichte van elkaar vertonen. Als een van hen zich niet terugtrekt, zal het worstelen en staartbijten plaatsvinden. Daarom wordt het niet aanbevolen om mannetjes in hetzelfde verblijf te houden.
Voor een beginner is het het beste om slechts één luipaardgekko in een aquarium te houden en te huisvesten.
Deze hagedissen zijn het liefst in de vroege ochtend en late avond actief, dit maakt ze schemerig. Hoewel ze overdag niet actief zijn, kunnen hun actieve uren toch het gemiddelde werkschema 's ochtends en 's avonds overlappen.
Het is voor hen mogelijk om op verschillende manieren met jou of andere hagedissen te communiceren:
Er is een gemakkelijke manier om te zien wanneer een luipaardgekko klaar is om te jagen. Ze zullen hun staart boven de rest van het lichaam heffen en langzaam schudden. Het lijkt meer op het ratelen van een ratelslang. Dit is normaal om te zien na het plaatsen van insecten in het verblijf.
Luipaardgekko's zullen ook met hun staart schudden om verschillende dingen te betekenen. Een snelle staartbeweging betekent dat een mannetje een vrouwtje opmerkt. Langzaam met de staart schudden of zwaaien is gewoon om andere gekko's te laten weten dat ze elkaar opmerken.
Volwassenen zullen eens in de twee maanden verharen. Gedurende deze tijd zullen ze tegen de rand van de versieringen in de omheining wrijven om te helpen de schuur los te trekken.
Als ze eenmaal verharen, zullen ze vaak de vervellingshuid opeten. Dit is oké, omdat ze dit doen om een deel van de energie terug te winnen die verloren is gegaan in het proces en om hun aanwezigheid te verbergen voor potentiële roofdieren.
Verwant :Top 300 beste luipaardgekkonamen
Luipaardgekko's zijn leuke, vriendelijke en schattige huisdieren om te hebben.
Ze zijn verkrijgbaar in een verscheidenheid aan heldere en leuke kleuren met leuke luipaardachtige patronen. Ze hebben geen zwaar verzilverde schubben en worden vaak omschreven als zacht of fluweelachtig aanvoelend.
Door hun kleine formaat zijn ze gemakkelijk in een kleine ruimte te houden en gemakkelijk te hanteren. Ze zijn een geweldig huisdier voor elke reptielenhouder, ongeacht hun ervaringsniveau.
Luipaardgekko's eten insecten die gemakkelijk te vinden en goedkoop te kopen zijn. Je hoeft je geen zorgen te maken over het geven van extra fruit of groenten of het maken van salades zoals je zou doen voor een baardagaam.
Het opzetten van een tank is eenvoudig en minimaal in vergelijking met andere huisdierhagedissen. Ze hebben alleen een glazen tank van 20 gallon nodig met een warmtemat onder de tank. Bij een eenvoudige leefomgeving hoort ook een gemakkelijke reiniging.
Ten slotte hebben luipaardgekko's ook veel interessant gedrag dat leuk is om naar te kijken. Je kunt ze met hun staart zien wiebelen of naar je tjilpen als ze honger hebben.
Als u op zoek bent naar een hagedis als huisdier, is de luipaardgekko een fantastische keuze. With proper care these lizards can live a long and happy life providing you with companionship for up to 20+ years.
