De ultramarijn lori is endemisch voor de Marquesas-eilanden, die zich in de zuidelijke Stille Oceaan bevinden. Ze leven voor het grootste deel in tropische, vochtige habitats, maar ze zijn ook te vinden op plantages en soortgelijke gebieden.
Ze worden ernstig bedreigd vanwege hun kleine verspreidingsgebied en ontbossing. Geïntroduceerde roofdieren, zoals de zwarte rat, bedreigen ook hun populatie.
Deze soort is in gevangenschap niet erg bekend. Hun zeldzaamheid in het wild gaat over in gevangenschap, waardoor ze extreem moeilijk te vinden zijn.
Ze kunnen echter als huisdier worden gehouden en hun verzorging is vergelijkbaar met die van andere lori's.
Blijf lezen om te ontdekken of deze vogel de juiste soort voor jou is.
| Algemene naam: | Ultramarijne lori |
| Wetenschappelijke naam: | Vini ultramarina |
| Volwassen maat: | 7 inch |
| Levensverwachting: | 20-30 jaar (voorlopig) |
De ultramarijn lori is sinds de jaren 70 langzaam in verval geraakt.
Op dat moment was de vogel aanwezig op veel verschillende eilanden, waaronder Fatu Kiva, Ua Pou, Nuku Hiva en Ua Hiva, allemaal plaatsen waar de vogel oorspronkelijk oorspronkelijk vandaan kwam.
Veel van deze eilanden hebben echter te maken gehad met zware ontbossing. Zonder de bomen kon deze vogel zich niet aanpassen en werd hij langzaam in gevaar.
De introductie van de invasieve zwarte rat en huiskat leidde ook tot een afname van hun totale populatie. Deze roofdieren doden elk jaar enorme aantallen vogels.
In 2008 was de vogel uitgestorven op veel van hun geboorte-eilanden. Tegenwoordig is hun enige wilde populatie op Ua Huku. Hier wordt hun populatie geschat op ongeveer 1500 individuen.
Ze hebben ook geen significante populatie in gevangenschap.
Vanwege hun zeldzaamheid zijn er enkele conserveringsmaatregelen genomen. Er is echter geen grootschalig fokprogramma of soortgelijke inspanningen voor natuurbehoud.
Er is niet veel bekend over de ultramarijn lori vanwege hun zeldzaamheid. Ze zijn niet wijdverbreid in het wild of in gevangenschap, dus weinig mensen hebben de kans gehad om met ze om te gaan.
Uit de weinige informatie die we wel hebben blijkt dat het aanhankelijke vogeltjes zijn. Om deze reden kunnen ze goed in gevangenschap en mensen leven. (Dat gezegd hebbende, we weten dit niet zeker.)
Ze zullen waarschijnlijk vergelijkbaar zijn met andere lori's. We verwachten dat ze makkelijk te socialiseren en te temmen zijn. Het zijn sociale dieren, dus regelmatige interactie met hun eigenaren is vereist.
Deze soort kan territoriaal zijn, vooral tijdens het broedseizoen. Aan de andere kant kunnen ze geschikt zijn om met anderen samen te leven. Het kan van de vogel afhangen.
We weten niet veel over hun gedrag in het wild, waardoor hun gedrag in gevangenschap bijna onmogelijk te bepalen is.
U kunt overwegen om meerdere vogels te adopteren als u ze kunt vinden. Vanwege hun bedreigde karakter raden we echter af om ze bij andere lori-soorten te houden. Ze kunnen prima met ze opschieten, maar door kruising kan hun populatie nog verder afnemen.
De meeste fokkers in gevangenschap zijn voornamelijk gericht op het houden van deze soort. Daarom zijn dit geen traditionele gezelschapsvogels. De nadruk tijdens het fokken is meestal gebaseerd op overleven, niet op temmen. Daarom zal deze soort waarschijnlijk niet zo vriendelijk zijn als bijvoorbeeld de regenbooglori.
Ze worden meestal niet met de hand grootgebracht of zwaar gesocialiseerd. Deze praktijken kunnen de vogel stress geven en ervoor zorgen dat ze minder kans hebben om te overleven.
VoordelenZoals veel lori's, wordt aangenomen dat de ultramarijn behoorlijk vocaal is. We weten natuurlijk niet precies hoe ze zich verhouden tot hun neven.
De meeste lori-soorten kunnen leren praten en zijn relatief intelligent. We verwachten dat deze lori-soort vergelijkbare vaardigheden heeft.
Aanzienlijk weinig mensen hebben echter voldoende contact met hen gehad om het te weten. Als er in totaal minder dan 2.000 personen zijn, kan het een uitdaging zijn om er een te vinden om mee te praten.
Ze zijn echter luidruchtig in het wild. Deze luidheid zal waarschijnlijk niet veranderen in gevangenschap. Daarom zijn ze niet geschikt voor mensen die in appartementen wonen. Als je op zoek bent naar een stillere vogel, is dit niet de beste optie.
De Ultramarine Lorikeet ontwikkelde zich volledig in het wild, in tegenstelling tot sommige andere vogelsoorten. Daarom hebben ze niet veel kleurvariaties.
Beide geslachten zien er bijna identiek uit, hoewel het vrouwtje iets kleiner is. Hun poten en snavel zijn fel oranje, terwijl hun hoofd lichtblauw is. Ze hebben blauwe en witte aftekeningen op hun wangen en keel. Hun achtervleugels hebben verschillende tinten blauw.
Het zijn ongelooflijk kleurrijke vogels. Het is verrassend dat ze niet populairder zijn.
Ze kunnen het genetische vermogen hebben om andere kleuren en markeringen te produceren. We weten echter niet of dit het geval is. Ze zijn in gevangenschap niet uitgebreid genoeg gefokt om verschillen waar te nemen.
In de toekomst kunnen meer kleurvariaties zichtbaar worden.
Weinig mensen hebben in gevangenschap voor deze vogel gezorgd. Ze zijn uiterst zeldzaam in het wild en als huisdier. Daarom is het een uitdaging om aan zorginformatie te komen.
Als je er een adopteert, raden we je aan om met de vorige eigenaar te praten. Zij zullen waarschijnlijk de meeste informatie hebben over de zorg voor deze zeldzame vogels.
Dat gezegd hebbende, is hun zorg waarschijnlijk vergelijkbaar met die van andere lori's.
Ze zullen waarschijnlijk een grote kooi nodig hebben van ten minste 1,20 m x 2 ft x 3 ft. Deze soort is behoorlijk actief, ondanks hun kleinere formaat.
Streef naar een metalen kooi, want ze zijn van nature bedreven in het verscheuren van hout.
Vanwege hun op nectar gebaseerde dieet kunnen ze rommelig zijn. Plan om veel tijd te besteden aan het schoonmaken van hun kooi, en wees niet verbaasd als ze ook het gebied rond de kooi rommelig maken. De muren en vloer rond hun kooi moeten regelmatig worden afgeveegd, omdat ze overal nectar krijgen.
Je kunt deze soort waarschijnlijk zindelijk maken om op die manier een deel van de rotzooi onder controle te houden. Dit helpt echter niet tegen de rotzooi die ze maken tijdens het eten.
De suikerachtige nectars die ze eten, zijn vatbaar voor bacteriegroei. Alle voedselschalen moeten vaak worden schoongemaakt. Laat hun voedsel niet langer dan 2 uur per keer buiten staan, anders kan het besmet raken.
Deze soort is nogal intelligent. Bereid je voor om veel speelgoed aan te bieden voor amusementsdoeleinden. Je moet hun geest bezig houden, anders kunnen ze destructief worden.
Socialisatie is ook vereist. Verwacht elke dag een paar uur met je vogel door te brengen. Deze zware socialisatie kan ook helpen bij door stress veroorzaakt gedrag.
De gezondheidstoestand van deze soort is moeilijk vast te stellen. Ze zijn misschien minder gezond dan andere soorten vanwege hun kleinere genenpool, maar niets is met zekerheid bekend.
Ze kunnen vatbaar zijn voor het verlammingssyndroom van Lorikeet. Deze toestand is ernstig en verhindert dat de vogel beweegt. Ze zullen hun vermogen om te slikken of te drinken verliezen.
De meeste vogels zullen niet herstellen van deze aandoening. De exacte oorzaak is onbekend, maar er zijn geen aanwijzingen dat het besmettelijk is. Een vitaminetekort kan een rol spelen, evenals uitdroging.
Sommige vogels kunnen herstellen met pijnstillers, verzorging en voeding. Ze kunnen hun vermogen om te vliegen in de loop van enkele maanden terugkrijgen.
Zoals alle intelligente vogelsoorten, kan de ultramarijnlori beginnen met het plukken van veren. Meestal gebeurt dit wanneer ze zich vervelen of gestrest zijn. Bereid je voor om je vogel te vermaken en maak dagelijks een praatje met ze.
Als je vogel aan zijn vleugels begint te plukken, is dat meestal een teken dat er niet goed voor hem wordt gezorgd.
Zure gewassen kunnen sommige vogels aantasten. Deze aandoening wordt veroorzaakt door een bacteriële infectie van het gewas van de vogel. Gewoonlijk helpt het goed schoonmaken van de kooi om deze aandoening te voorkomen, omdat dit het vaakst voorkomt als gevolg van besmet voedsel.
Lori's hebben unieke voedingsbehoeften, waaronder de ultramarijn lori.
In het wild leven ze voornamelijk van een dieet van stuifmeel, bloemen en nectar. Ze verzamelen dit voedsel van veel verschillende bomen. Ze lijken echter de voorkeur te geven aan de kokospalm en zeehibiscus.
Ze kunnen ook fruit en insecten eten, hoewel deze maar een klein deel van hun dieet uitmaken.
In gevangenschap kan het voeren ervan een beetje ingewikkeld zijn. Ze eten geen zaden of korrels zoals andere vogels. In plaats daarvan moeten ze commerciële of met de hand gemengde nectar krijgen.
Deze vogels eten voor langere tijd in het wild. Het is echter belangrijk om ze niet te veel te voeren, omdat ze te zwaar kunnen worden. Dit kan verschillende gezondheidsproblemen veroorzaken.
U kunt hun dieet aanvullen met vers fruit en biologische bloemen. Dit zouden echter supplementen moeten zijn, geen significante delen van hun dieet. Citrusvruchten moeten worden vermeden, omdat dit hun spijsvertering kan beïnvloeden.
Hoewel we niet veel informatie hebben over het dieet van de Ultramarijn in gevangenschap, zijn ze waarschijnlijk allergisch voor hetzelfde voedsel als andere vogels. Deze omvatten avocado, koffie, rabarber, alcohol en chocolade.
Er is niet veel bekend over de trainingsbehoeften van de Ultramarine. Er wordt echter verwacht dat het actieve vogels zijn, net als andere lori's.
We raden aan om ze uitgebreid te oefenen. Meestal betekent dit dat ze 3-4 uur per dag uit hun kooi moeten. U moet deze tijd in de gaten houden en deze tijd moet bij voorkeur worden opgesplitst in meerdere sessies.
Het zijn intelligente vogels, dus ze hebben veel speelgoed nodig. Deze zullen helpen hun geest en lichaam bezig te houden. We raden aan om het speelgoed in hun kooi regelmatig uit te wisselen, omdat ze zich anders kunnen vervelen.
Deze vogels zijn bijna niet te vinden in gevangenschap. Er zijn weinig fokkers en ze zijn niet altijd actief.
Het is ook illegaal om deze vogels te importeren omdat ze met uitsterven worden bedreigd.
Deze twee factoren maken het bijna onmogelijk om ze in gevangenschap te vinden. Hoewel het misschien goede huisdieren zijn, zullen de meeste mensen niet de kans krijgen om er een te adopteren. Tenzij je een fokker persoonlijk kent, is de kans dat je iemand vindt minimaal.
Daarom raden we de meeste potentiële kopers aan om naar andere lori-soorten te kijken. Vele anderen zijn direct beschikbaar in gevangenschap.
Hier is een korte lijst met mogelijke opties:
De ultramarijnlori wordt niet vaak als huisdier gehouden. Ze zijn zeldzaam in gevangenschap en in het wild, waardoor ze in de meeste gevallen bijna onmogelijk te vinden zijn.
Hun zeldzaamheid betekent ook dat er weinig informatie over hen bekend is. Er zijn niet veel mensen in de buurt om te studeren.
We verwachten dat hun behoeften vergelijkbaar zullen zijn met die van andere lori's. We kunnen het echter niet zeker weten. Tenzij deze vogels vaker voorkomen in gevangenschap of fokprogramma's worden geïntroduceerd, zal onze informatie over hun zorg waarschijnlijk schaars zijn.
We raden de meeste potentiële kopers aan om naar andere lori-soorten te kijken. De regenbooglori en de schilferige lori zijn populairder en komen vaker voor, waardoor ze toegankelijker zijn voor de meeste vogelbezitters.
In de meeste gevallen zul je de ultramarijn lori niet kunnen vinden.
