In veel delen van de wereld zijn vrijlopende stadshonden een normaal verschijnsel. Het is niet ongebruikelijk dat toeristen deze verdwaalde en verwilderde hoektanden iets te eten aanbieden, of foto's van hen delen als een manier om het bewustzijn voor overbevolking van straathonden te vergroten. Maar af en toe doet een barmhartige Samaritaan zijn best om een van deze dakloze pups te redden. Ze regelen de vereiste gezondheidscontroles, betalen de nodige vergoedingen om hun nieuwe harige vriend naar huis te vervoeren en geven hem een kans op een beter leven. Zoe en Sven Ley behoren tot deze barmhartige Samaritanen, maar ze hebben niet alleen het leven van hun nieuwe hond veranderd. Hij heeft die van hen veranderd.
Tijdens hun huwelijksreis aan de kust van Amalfi in 2004, zagen Zoe en Sven een zwerfhond liggen op de trappen van een strandrestaurant in Nerano. Volgens de lokale bevolking was hij er drie dagen geweest. Hij was uitgemergeld, gebleekt door de zon en wanhopig op zoek naar een maaltijd. In dit deel van de wereld is het niet ongebruikelijk dat straathonden door kleine steden reizen op weg naar Pompeii, dus voorbijgangers wierpen hem nauwelijks een tweede blik toe. Maar de harten van het paar gingen uit naar de ziekelijke hond en ze voelden zich gedwongen om hem te helpen.
Zoe en Sven zetten hun huwelijksreisplannen op een laag pitje en gaven de zwerfkat wat te eten. Zijn dankbaarheid - zij het stil - trok aan hun hart en plantte een zaadje in hun hoofd - zouden ze hem kunnen adopteren? Maar ondanks hun onmiddellijke liefde voor het kleine gemengde ras, deden ze wat de meeste reizigers doen. Ze liepen met tegenzin weg.
"Toen we weggingen, zag Sven dat ik huilde bij de gedachte om deze hond te verlaten", zegt Zoe. "Terwijl de tranen in snikken veranderden, rende Sven de trap weer op en zei dat hij iets belangrijks had achtergelaten, om vervolgens terug te keren met deze magische straathond in zijn armen."
En zo begon het huwelijksleven van de Leys samen. Twee werden drie en de huwelijksreis werd geannuleerd.
"We hadden geen keus, aangezien geen enkel hotel honden zou accepteren", herinnert Zoe zich. "Dus bevonden we ons in de straten van Capri met onze koffers en nieuwe hond, nu officieel Don Rocky di Nerano genaamd, ook bekend als The Rockster." Maar ondanks de verandering in hun plannen, waren de pasgetrouwden meer dan blij om te doen wat nodig was om het vierpotige huwelijkscadeau van Zoe te huisvesten. Wat The Rockster betreft, hij toonde onmiddellijke loyaliteit en onvoorwaardelijke liefde voor zijn nieuwe familie. Terwijl zijn mensen hun volgende stappen planden, hield hij zijn hoofd en oren schuin alsof hij aandachtig naar elk woord luisterde.
Voordat ze de stad verlieten, gingen Zoe en Sven met de Rockster naar een plaatselijke dierenarts die bevestigde dat hij minstens drie jaar oud was. Hoewel hij heel gezond was, was hij veel te mager. Terwijl ze op weg waren naar huis, voerden de Leys hun nieuwe pup rundvlees, want het was iets waar ze gemakkelijk toegang toe hadden onderweg. Het grootste deel van een week at The Rockster als een koning, en hij begon snel aan te komen.
Maar toen ze eindelijk het huis van Sven in Frankrijk bereikten en hun nieuwe pup wat commercieel hondenvoer kochten, ging het verloren. Terwijl zijn mensen hun koffers uitpakten, nam The Rockster de maaltijd in eigen handen. "Niet overdreven, hij liet zijn eten in de kom liggen en ontsnapte uit het pand", zegt Zoe. "Uiteindelijk vonden we hem bedelend om eten in een strandrestaurant genaamd La Voile Rouge!"
Vanaf dat moment was het een voortdurende strijd om The Rockster hondenvoer te laten eten. Volgens Zoe was zelfs het meest natuurlijke huisdiervoer van hoge kwaliteit niet interessant voor hun kieskeurige pup. Om hem aan het eten te krijgen, namen ze hun toevlucht tot het voeren van wat ze aten. Maar dit was niet ideaal, en Zoe en Sven wisten dat ze een alternatief moesten bedenken. Omdat ze zich wanhopig voelden, riepen ze de hulp in van een hondenvoedingsdeskundige.
Tijdens hun benoeming kregen de Leys veel inzicht in de kieskeurige neigingen van The Rockster. "Als je leert hoe je een etiket voor dierenvoeding moet lezen en ontdekt wat er onder de verpakking zit, is dat een baanbrekend moment voor elke liefhebbende hondenouder", zegt Zoe.
Omdat The Rockster als een oudere hond werd beschouwd, wisten ze dat hij moest worden gevoed met iets dat boordevol voeding zat. Commercieel voer voor huisdieren was niet langer een optie, maar hem steaks serveren ook niet.
Dus in 2014 gingen de Leys aan de slag met het ontwikkelen van hun eigen dieet voor The Rockster. Ze begonnen met het concept om de antibiotische activiteit uit het vlees te verwijderen en richtten zich – met hulp van voedingsdeskundigen in Duitsland – op de natuurlijke smakelijkheid en de voedingswaarde van elk recept. Ze zochten ook naar bronnen van biologische ingrediënten om het immuunsysteem te ondersteunen, de inname van antioxidanten te verhogen, het darmmicrobioom te voeden en de opname van voedingsstoffen te optimaliseren. Sous-vide - een proces waarbij voedsel langzaam wordt gekookt in verzegelde, voedselveilige zakken ondergedompeld in kokend water - stelde Zoe en Sven in staat om de heerlijke smaak van het voedsel te behouden zonder het hoge voedingsprofiel op te offeren.
Het duurde maanden voordat de recepten klaar waren. Maar toen The Rockster zijn eerste hap nam, wisten de Leys dat het het waard was. "Zijn daaropvolgende transformatie en totale liefde voor het leven was slechts een droom die uitkwam", zegt Zoe. "De uitstapjes naar restaurants zijn gestopt en sindsdien likt hij zijn kom elke dag schoon."
Onder de indruk van hoe goed het voer werkte, besloten Zoe en Sven het aan andere hondenouders aan te bieden. Natuurlijk noemden ze het "The Rockster", en al snel klopten mensen op hun deur om meer blikjes te vragen.
Vandaag is The Rockster 20 (geven of nemen) - en nog steeds bloeiend! In feite is hij, behalve dat hij slechthorend is, het toonbeeld van een goede gezondheid. Hij geniet nog steeds van zijn favoriete bezigheden – knuffelen en wandelen in de bergen met zijn mensen. "We hebben afgelopen augustus een drie uur durende wandeling gemaakt en hij heeft me eeuwenlang de berg op geslagen", zegt Zoe. “Ik vond hem, poot op een rots, wachtend. Hij keek me aan alsof hij wilde zeggen 'waarom duurde het zo lang?'”
Zoe heeft tientallen verhalen zoals deze. "Misschien het meest bijzondere voorbeeld van de band die we delen, is toen ik in het ziekenhuis lag, erg ziek door de geboorte van onze dochter", zegt Zoe. “De Rockster glipte uit het appartement van een vriend, maar werd gevonden onder mijn ziekenhuisraam, 2,7 mijl verderop. Het is The Rockster die ons op zoveel onberekenbare manieren heeft gered, en er is niets dat we niet zouden doen om hem iets terug te geven."
De Leys zijn trouw gebleven aan hun belofte. Van het opgeven van hun huwelijksreis om The Rockster te redden, tot het jarenlang creëren van een speciaal dieet om aan zijn speciale behoeften te voldoen, Zoe en Sven hebben er alles aan gedaan om hun kleine in Italië geboren straatpup zich geliefd te laten voelen. Op zijn beurt is The Rockster al bijna twee decennia een liefhebbende en loyale metgezel voor het paar. Als dat geen bewijs is van de band tussen mens en dier, wat dan wel?
