Emoes, struisvogels en andere loopvogels dagen ons idee uit van wat deze dieren zijn. We denken dat ze kunnen vliegen. Het is een essentiële factor in het dieet van veel soorten. Denk aan kolibries die schijnbaar in de lucht hangen, nectar halen uit bloemen, of de toepasselijke naam muggenvanger die insecten oppikt. Hoe een dier zich verplaatst, maakt een groot verschil in wat het eet.
Het is hetzelfde geval met emoes. Er is ook een goede evolutionaire reden voor die teruggaat tot de tijd van dinosaurussen. Voor alle praktische doeleinden zijn vogels immers zelf levende dinosaurussen. Om te leren wat emoes eten, moeten we beginnen met waar ze wonen en hoe ze door hun wereld navigeren.
Alle loopvogels leven op het zuidelijk halfrond, misschien meer door toeval dan door iets anders. Wetenschappers theoretiseren dat hun vroege voorouders 100 miljoen jaar geleden op het Gondwana-supercontinent leefden. Dat omvatte de huidige continenten Antarctica, India, Australië, Afrika en Zuid-Amerika. Toen het supercontinent uiteenviel, landden de vogels waar ze nu leven.
Emoes leven op slechts één continent, Australië, dus dat zal een belangrijke rol spelen in wat ze eten. Je zou denken dat ze kwetsbaar zouden zijn als ze op één plek waren. Dat is echter niet het geval. Volgens de Internationale Unie voor het behoud van de natuur en natuurlijke hulpbronnen (IUCN) zijn ze de minst zorgwekkende soort, met een geschatte populatie van maximaal 725.000 vogels.
Emoes bewonen verschillende omgevingen in hun geboorteland. Je vindt ze in graslanden, struikgewas en savannes. Hun belangrijkste territoria zijn de westelijke en oostelijke kusten. Niet-broedpopulaties bestaan in centraal Australië. Er zijn ook zakken met uitgestorven vogels waar ze vroeger leefden. Nu we weten waar ze wonen, is de volgende vraag:hoe komen ze aan hun voedsel?
Je zou denken dat vliegloos zijn Emus in het nadeel zou kunnen stellen. Niets is verder van de waarheid verwijderd. We hebben het over de grootste vogel van Australië die tot 6 voet lang kan worden en meer dan 50 mph kan rennen. Niet veel staat deze slechte jongen in de weg. Je vraagt je misschien af waarom Emoes vliegen niet. Het zal je misschien verbazen te horen dat er ooit een vroege voorouder heeft gevlogen.
Wetenschappers theoretiseren dat vogels en zoogdieren zich haastten om de vloed van nieuwe leegstaande ecologische niches te vullen toen de dinosauriërs stierven. Sommige dieren, zoals Emus, hebben er misschien goed aan gedaan om genoeg te eten op de grond te vinden en verloren geleidelijk hun vermogen om te vliegen. Zelfs de fysieke structuur van loopvogels verschilt van die van vogels die de lucht in kunnen. Ze missen de kiel op hun borst die de vliegspieren zou verankeren.
Houd in gedachten dat we het ook hebben over een vogel die meer dan 100 pond kan wegen. Er zouden een paar verdomd grote vleugels nodig zijn om de lucht in te gaan, zelfs als het fysiek mogelijk zou zijn. Dat brengt ons bij de allerbelangrijkste kwestie van voeding.
Het blijkt dat emoes opportunistische generalisten zijn. Kortom, ze eten alles ze kunnen in hun slokdarm kruipen. Dat omvat insecten, zaden, fruit en zelfs kleine beestjes. Er is ook een seizoensgebondenheid in hun dieet, wat bij geen enkele dieren onverwacht is. Onthoud dat de seizoenen in Australië het tegenovergestelde zijn van de onze.
Het centrale deel van het land is heet en droog. Het noordelijke deel is een mediterraan klimaat en savanne. De oostkust is oceanisch en subtropisch. Australië kent ook een nat seizoen. Al deze factoren spelen een rol bij het emu-dieet. Deze vogels houden van acaciazaden en zullen ervan genieten tot de moessons komen. Dan is het tijd voor de sappige nieuwe scheuten die na de regen tevoorschijn komen.
Tijdens de warmere maanden zijn er sprinkhanen, rupsen en hagedissen te eten. Later zullen ze zich richten op fruit en meer zaden. Emoes kunnen ook kiezelstenen en grind eten om hen te helpen hun voedsel af te breken en het beter te verteren in hun aangepaste slokdarm. De dingen die ze eten, zijn wat je zou vinden in hun oorspronkelijke habitat. Ze leven niet in dichte bossen, dus je zult die voedingsmiddelen niet in hun dieet vinden.
Emoes zijn fascinerend op verschillende punten. Hun voedingsgewoonten zijn vaak een feest-of-hongersnoodsituatie. Ze kunnen lange afstanden afleggen zonder te eten. In plaats daarvan vertrouwen ze op opgeslagen vet om de magere tijden door te komen. Ze drinken ook niet veel water, wat contra-intuïtief lijkt omdat ze vaak op droge plaatsen leven. Als ze het echter vinden, drinken zeveel in één keer.
Je zou kunnen denken dat emoes territoriaal is vanwege de schaarste aan dingen om te eten en te drinken. Hoewel het meestal solitaire dieren zijn, zijn ze ook sociaal. Ze vormen groepjes en gaan samen op zoek naar voedsel. Het heeft waarschijnlijk enige waarde om ze te beschermen tegen predatie door dingo's, haviken en adelaars. Het helpt ook dat ze zowel overdag als lichte slapers zijn.
Emoes zijn fascinerende wezens die het meeste halen uit het leven in een straffende omgeving. Ze eten wat ze kunnen vinden en profiteren van de waterput als ze die zien. Ze zijn de belichaming van alleseters en nemen alles mee, van mieren tot blaffen tot zelfs mest. We zouden kunnen zeggen dat ze overlevenden zijn. Ze hebben tenslotte de grootte en snelheid om de uitdagingen aan te gaan die de natuur op hun pad brengt.
