Schildpadden zijn fantastische huisdieren. Ze zijn gemakkelijk te verzorgen, zullen je waarschijnlijk niet doodmaken en zijn ronduit schattig (op hun eigen manier natuurlijk).
Veel mensen kijken echter alleen naar de positieve punten wanneer ze overwegen om een schildpad te adopteren, en ze zien een paar belangrijke nadelen over het hoofd. De grootste hiervan is het feit dat veel mensen geen idee hebben hoe ze op de juiste manier voor een schildpad moeten zorgen.
Dat houdt ook in dat je weet wat je ze moet voeren. Hier kijken we naar het juiste dieet voor een van de meest populaire soorten schildpadden, de roodwangschildpad, zodat je ze het juiste voedsel kunt geven vanaf het moment dat je ze mee naar huis neemt.
Deze schildpadden komen oorspronkelijk uit het zuidoosten van de Verenigde Staten, met een grote verspreiding rond de Mississippi-rivierdelta en de Golf van Mexico.
Ze geven de voorkeur aan warme klimaten en bewonen meestal vijvers en andere watermassa's waar het water grotendeels kalm is. Hierdoor kunnen ze snel uit het water klimmen als er gevaar nadert of als ze hun lichaamstemperatuur moeten verhogen, omdat ze niet sterk genoeg zijn om snelle stromingen zo effectief te bestrijden.
Hoewel het zuidoosten misschien hun oorspronkelijke leefgebied is, is het verre van de enige plek waar ze momenteel te vinden zijn - en daar zijn de mensen grotendeels verantwoordelijk voor. De soort wordt vaak als huisdier gehouden en helaas zijn niet alle eigenaren van gezelschapsdieren verantwoordelijk.
Veel mensen zijn het beu geworden roodwangschildpadden als huisdier te houden en laten ze los op plaatsen waar ze niet inheems zijn; als gevolg hiervan worden deze schildpadden momenteel beschouwd als een van de meest invasieve soorten op aarde.
Zelfs als ze op plaatsen wonen waar ze niet thuishoren, zullen deze dieren langzaam bewegende watermassa's opzoeken. Ze worden steeds talrijker in stedelijke watergebieden, opnieuw vanwege het feit dat nalatige eigenaren ze in de buurt van hun huis in het wild zullen loslaten.
Roodwangschildpadden zijn alleseters, maar in het wild voeden ze zich voornamelijk met planten. Ze hebben de neiging om meer vlees te eten als ze jong zijn, maar naarmate ze ouder worden, gaan ze over op een plantaardig dieet.
Het zijn echter opportunistische roofdieren en eten zo ongeveer alles wat kleiner is dan zij dat ze kunnen vangen. Dit omvat kleine vissen, krekels, wormen, slakken, kikkervisjes en meer. Het is ook bekend dat ze scharrelen op de lijken van kikkers en andere waterdieren.
In gevangenschap wordt het over het algemeen aanbevolen om ze voornamelijk commercieel schildpaddenvoer te geven. Deze voedingsmiddelen zijn speciaal ontworpen om uw huisdier alle voedingsstoffen te geven die ze nodig hebben om gezond te blijven, zodat u zich geen zorgen hoeft te maken dat u uw schildpad per ongeluk essentiële vitamines en mineralen ontneemt.
Je kunt dit voer aanvullen met bijvoorbeeld bladgroenten, krekels, meelwormen, krekels of zelfs gevriesdroogde garnalen. Deze voedingsmiddelen moeten echter worden gezien als lekkernijen en met mate worden gegeven, in plaats van te vertrouwen als een essentieel onderdeel van het dieet van de schildpad.
Deze dieren eten zo ongeveer alles, dus wees voorzichtig met wat je in hun aquarium laat vallen. Ze hebben geen zelfbehoudvaardigheden en zullen graag kauwen op dingen die voor hen giftig zijn, zoals gefrituurd voedsel, dus het is aan jou om ervoor te zorgen dat ze niets eten dat hen zal doden.
Een van de redenen dat de roodwangschildpad zo'n succesvolle invasieve soort is geworden, is dat ze niet veel natuurlijke vijanden hebben. Hun harde schild beschermt hen tegen de meeste potentiële bedreigingen en ze hebben een woeste beet die iedereen afschrikt die te dichtbij komt.
Die bescherming komt echter pas als de schildpad volwassen is. Jonge roodwangschildpadden hebben verschillende roofdieren, waaronder stinkdieren, vogels, slangen, wasberen, otters, coyotes en kikkers. De enige dieren die een bedreiging vormen voor volwassen roodwangschildpadden zijn alligators en krokodillen, maar ze kunnen vaak niet de moeite nemen om deze knapperige kleine snacks te eten.
De grootste natuurlijke bedreiging voor deze schildpadden komt van de mens. Mensen jagen om verschillende redenen op ze, met als een van de grootste pogingen om hun aantal in niet-inheemse gebieden onder controle te houden.
Ze doden ook grote aantallen van deze schildpadden per ongeluk; bootpropellors en autobanden hebben allebei een enorm aantal roodwangschildpadden uitgeschakeld.
Ironisch genoeg wordt gevreesd dat mensen zo'n negatieve invloed hebben gehad op de inheemse habitat van de roodwangschildpad dat ze in die gebieden zelfs worden bedreigd, zelfs als ze gedijen in omgevingen waar ze niet thuishoren.
In hun oorspronkelijke habitat spelen roodwangschildpadden verschillende belangrijke rollen die helpen de gezondheid van het ecosysteem te behouden.
Als aaseters helpen ze bij het opruimen van de lichamen van dode vissen, kikkers en andere waterdieren, en hun jachtgewoonten helpen ook om inheemse vissen en insectenpopulaties onder controle te houden.
Wanneer ze zich voeden met planten, helpen ze voorkomen dat bepaalde watergrassen te vruchtbaar worden, en hun stoelgang helpt bij het herverdelen van zaden in gebieden met zwakke stroming.
Een van hun belangrijkste ecologische rollen is echter die van prooi voor andere dieren. Veel soorten zijn voor hun voedsel afhankelijk van jonge roodwangschildpadden of schildpaddeneieren, en de afwezigheid van deze schildpadden zou een verwoestend effect hebben op de voedselketen van hun oorspronkelijke leefgebied.
Hoewel roodwangschildpadden ongetwijfeld schattig zijn, worden ze in veel delen van de wereld gezien als een complete bedreiging in plaats van als een schattig huisdier.
Er zijn veel redenen waarom deze schildpadden niet-inheemse ecosystemen kunnen verwoesten, waaronder hun gebrek aan natuurlijke roofdieren, lange levensduur en het vermogen om kleinere soorten schildpadden te verslaan. Al deze dingen stellen hen in staat om snel nieuwe ecosystemen te domineren, waardoor het delicate evenwicht van het leven dat daarin wordt aangetroffen, wordt verstoord.
Op sommige plaatsen, zoals Bermuda, kunnen deze schildpadden zelfs op inheemse vissoorten jagen die bijna uitgestorven zijn. Dit kan verstrekkende gevolgen hebben voor het lokale ecosysteem, omdat deze vissen zich voeden met andere vissen en insecten, en zonder die roofdieren in de buurt, loopt hun aantal snel uit de hand.
Niet al het bloedbad dat door deze schildpadden wordt aangericht, is echter hun schuld. Veel schildpadden die in gevangenschap worden gefokt om als huisdier te worden gebruikt, krijgen antibiotica terwijl ze opgroeien, en wanneer deze schildpadden ontsnappen of in het wild worden vrijgelaten, kunnen die antibiotica de natuurlijke verspreiding van bacteriën in die waterwegen verstoren, met mogelijk verwoestende resultaten. .
De reden dat deze schildpadden antibiotica krijgen, is dat ze al lang een bron van Salmonella-besmettingen zijn. Zelfs als die antibiotica niet uitspoelen naar de nieuwe leefgebieden van de schildpadden, kunnen ze grote kolonies schadelijke bacteriën met zich meebrengen die dieren kunnen doden die niet zijn geëvolueerd om met het gevaar om te gaan. Erger nog, veel van deze bacteriële uitbraken worden steeds resistenter tegen antibiotica - nogmaals, vanwege de manier waarop de schildpadden in gevangenschap werden behandeld.
Het feit dat deze dieren zo vaak als huisdier worden gehouden, zou een indicatie moeten zijn dat ze niet gevaarlijk zijn voor mensen - althans niet via directe, traditionele methoden. Dat gezegd hebbende, ze hebben een vervelende beet, dus houd je vingers uit de buurt van hun kleine snavels.
Er zijn echter bepaalde manieren waarop ze een enorm risico vormen voor de mensheid, zij het indirect.
De eerste is het feit dat wanneer ze een nieuwe habitat betreden, sommige van de soorten die ze uit het ecosysteem verdringen, degenen zijn die taken uitvoeren zoals muggenbestrijding (waarbij roodwangschildpadden niet helpen). Zodra deze dieren zijn verdwenen of ernstig zijn afgenomen, kunnen muggenpopulaties exploderen, en dat kan leiden tot een overeenkomstige explosie van ziekten bij mensen.
Het andere enorme risico dat ze vormen, komt van de Salmonella die ze zo vaak dragen. U kunt ziek worden van het hanteren ervan, en pogingen om ze te behandelen hebben geleid tot de ontwikkeling van antibioticaresistente bacteriestammen, wat slecht nieuws voor u is als u toch ziek wordt.
Roodwangschildpadden zijn geweldige kleine metgezellen - ze eten niet veel, hoeven nooit te wandelen en zullen je niet beoordelen als je hardop tegen jezelf praat. Het is echter belangrijk dat deze huisdieren huisdieren blijven, want als ze losraken in nieuwe omgevingen, kunnen ze ecologische schade aanrichten.
Als je zin hebt om een van deze kleine reptielen aan je menagerie toe te voegen, voel je dan vrij - je zult er waarschijnlijk geen spijt van krijgen. Zorg ervoor dat u ze binnen uw huis houdt, anders zou u meer schade aan het milieu kunnen toebrengen dan u ooit voor mogelijk had gehouden.
Het goede nieuws is echter dat ze gemakkelijk te pakken zijn als ze ontsnappen.
