Niemand weet echt precies waarom onze harige vrienden gras eten. Als je een hondenbezitter bent zoals ik, ben je eraan gewend om je hond zo ongeveer alles te zien eten. Mijn Loretta Lou is een chocoladelab. Eens, toen ze 2 was, at ze een hele pot cranberrypillen - extra kracht. Hoe ze de top eraf kreeg, is nog steeds een mysterie. Ik haastte haar naar de dierenarts, die haar medicijnen gaf om haar te laten braken. Eén dosis. Twee doses. Niets. Kleine Lou gaf nooit over en had ook geen diarree. Het enige wat ze daarna wilde doen, was een frisbee vangen. Mijn dierenarts keek verbaasd.
Loretta eet ook elke lente en zomer gras, wat geen verrassing is. Honden eten vaak gras. Maar in tegenstelling tot haar kinderdagverblijfmaatjes geeft Loretta nooit over. Een grasspriet. Twee grassprieten. Drie of vier. Niets. Niet eens een hack of een hoest. Loretta heeft een gietijzeren maag.
Ik weet niet zeker waarom Loretta, en bij uitbreiding de meeste andere honden, gras eet. Niemand is. De meeste mensen geloven dat honden het eten omdat ze iets missen in hun voeding, of omdat ze ziek zijn. Dat is gewoon niet het geval.
In 2008 probeerden onderzoekers van de Universiteit van Californië in Davis het onkruid te doorbreken en enig licht te werpen op het mysterie. Ze stuurden enquêtes naar 25 studenten veterinaire hondenbezitters. Alle meldden dat hun hoektanden gras aten. Niemand zei dat ze tekenen van ziekte hadden waargenomen voordat hun honden gingen eten. Acht procent zei dat hun honden daarna werden gesmeten.
Diezelfde onderzoekers ondervroegen ook 47 hondenbezitters die hun huisdieren naar het academisch ziekenhuis van de universiteit brachten voor poliklinische zorg. Negenenzeventig procent zei dat ze hun huisdieren planten zagen eten, voornamelijk gras. Vier honden waren vooraf ziek. Slechts zes honden hebben daarna overgegeven.
Wetenschappers openden vervolgens de enquête tot 3.000 mensen die een reeks online vragen beantwoordden (onderzoekers brachten de bruikbare enquêtes uiteindelijk terug tot 1.571). Achtenzestig procent zag hun honden dagelijks of wekelijks planten eten (meestal gras). Slechts 8 procent vertoonde vooraf tekenen van ziekte. Tweeëntwintig procent keek toe hoe hun honden daarna moesten overgeven.
"In tegenstelling tot de algemene perceptie dat het eten van gras wordt geassocieerd met waarneembare tekenen van ziekte en braken, ontdekten we dat het eten van gras een veel voorkomend gedrag is bij normale honden die geen verband houden met ziekte en dat honden daarna niet regelmatig overgeven. Braken lijkt een bijkomstigheid te zijn van, in plaats van veroorzaakt door het eten van planten", schrijft dr. Benjamin Hart, een van de auteurs van de studie, die werd gepubliceerd in het tijdschrift Applied Animal Behavior Science.
Dr. Cailin Heinze, een voedingsdeskundige bij het Cummings Veterinary Medical Center aan de Tufts University, die niet betrokken was bij het onderzoek, schudt haar hoofd wanneer hem wordt gevraagd uit te leggen waarom honden in het algemeen gras eten en waarom sommige honden braken en anderen niet. "Veel van hen doen het, we weten niet waarom", zei ze in een e-mail. "Soms wordt het geassocieerd met misselijkheid/braken, en soms niet. Het lijkt niet geassocieerd te zijn met een dieet."
Misschien houden Loretta en andere honden gewoon van de smaak van gras. Misschien houden ze van de textuur. Wie kan het met zekerheid zeggen.
Wat betreft katten? Onderzoekers in hetzelfde onderzoek ontdekten dat het eten van gras ook veel voorkomt bij katten en niets te maken heeft met maagklachten of andere ziekten. De meeste katten, net als honden, braken daarna niet.
Of ze nu gras eten of niet, mijn katten smijten de hele tijd. Haarbal? slinger! Te veel natvoer eten? slinger! Achtervolgd worden door Loretta? Gooi nog wat! Vind je 's nachts een muis? Dood het, verrader het en gooi dan zijn verminkte lichaam op het tapijt, zodat ik er in het donker van de ochtend op kan gaan staan.
braaksel op het tapijt; braaksel op het bed; braaksel op de eettafel. Zelfs in mijn sneaker.
Ik ben meer een hondenmens.
Dat is nu interessantGras is 100 procent biologisch, maar het meeste, 70 procent, bestaat uit water. Een ander ingrediënt is lignine, een complex polymeer dat in de celwanden van veel planten voorkomt. Het is het spul dat planten stijf en houtachtig maakt. De hoeveelheid lignine in gras is minder dan in hout. Gras heeft ook een hoog zetmeelgehalte. Klinkt heerlijk.
