Wanneer we konijnen visualiseren, stellen we ons volgzame dieren voor die tevreden rondhuppelen. Voor het grootste deel is dit een nauwkeurige weergave. Als een konijn echter een ander konijn irriteert of irriteert, kan er een gevecht uitbreken.
Konijnen zijn territoriale dieren, dus hiërarchie is erg belangrijk voor hen. Twee konijnen zullen vaak strijden om een dominante status. Bovendien zijn konijnen prooidieren. Als ze zich bedreigd voelen, zullen ze hard vechten om te overleven. Dit overlevingsinstinct kan leiden tot agressie tussen konijnen, omdat ze kunnen kibbelen over voedsel, water, aandacht en territorium.
We zullen nu de verschillende redenen onderzoeken waarom konijnen met elkaar vechten, en hoe we onderscheid kunnen maken tussen strijdlust en sociale binding .
Konijnen zijn van nature niet agressief. Het is een van de vele voordelen van het hebben van een konijn als huisdier . Als konijnen aan hun lot worden overgelaten, zullen ze meestal volledig tevreden en volgzaam zijn.
Wanneer een konijn een bedreiging voor zijn veiligheid voelt, kan dit snel veranderen. Laat je niet misleiden door hun lieve uiterlijk. Hun tanden en klauwen doen pijn, en twee konijnen kunnen vechten tot ze zich verwonden en verminken.
Bijten is niet altijd een daad van agressie. Als uw huisdierkonijn zich echter agressief gedraagt, kan het vervelend worden. Konijnen zijn meer dan in staat om grote bosjes vacht van elkaars lichaam te scheuren.
Konijnen nemen de bescherming van hun huis en territorium serieus. Als ze het gevoel hebben dat een ander konijn hun territorium probeert te stelen, zullen ze het fel verdedigen. Een andere veelvoorkomende oorzaak van agressie is het vestigen van dominantie . Zoals alle lastdieren, leven konijnen volgens een strikte hiërarchie.
Elke warren in het wild heeft een leider, en hetzelfde geldt voor meerdere konijnen die in gevangenschap worden gehouden. Dit dominante konijn krijgt als eerste te eten en wordt verzorgd door ondergeschikte konijnen . Natuurlijk wil elk konijn in deze positie zijn. Dit betekent dat ze misschien moeten vechten voor sociale status.
Konijnen in gevangenschap kunnen ook gefrustreerd zijn door hun gebrek aan vrijheid. Konijnen hebben beweging nodig en om hun natuurlijke instincten te omarmen. Door deze vrijheid van een konijn te nemen, blijft er een overmaat aan energie over die niet kan worden verbruikt. Dit kan op zijn beurt leiden tot agressie tussen konijnen.
Hormonen spelen ook een rol bij konijnenagressie. U kent ongetwijfeld het gezegde 'paren als konijnen'. Vooral vrouwtjeskonijnen hebben een biologische drang om zich voort te planten en jongen groot te brengen. Niet-gefixeerde mannetjes zullen proberen te paren. Konijnen kunnen gefrustreerd en agressief worden.
Heeft uw konijn pijn ? Als prooidieren zijn konijnen voorzichtig met het onthullen van enig teken van zwakte. Dit betekent dat ze de aanval misschien als de beste vorm van verdediging beschouwen.
In theorie is de oplossing om konijnen te bestrijden, ze alleen in een hok te houden. Ironisch genoeg zijn konijnen het gelukkigst als ze in paren worden gehouden. Ondanks de gevechten gedijen ze goed in sociale omgevingen.
Dit is begrijpelijk als we denken aan een konijn in het wild. Deze dieren leven in leefgebieden met tientallen medekonijntjes die hen gezelschap houden. Alleen tijd is een vreemd concept voor wilde konijnen.
Een konijn dat gedwongen wordt om alleen te leven, kan erg gestrest, eenzaam en depressief worden. Het maakt niet uit hoeveel zorg je besteedt aan het opvoeden van huisdieren, konijnen hebben vrienden van hun eigen soort nodig.
Ze zouden altijd in paren moeten leven, op voorwaarde dat je de juiste stappen neemt. Als je konijn alleen gaat wonen, houd hem dan binnen in een drukke ruimte. Op deze manier krijgen ze in ieder geval de stimulatie van menselijke interactie en gezelschap.
Om te voorkomen dat konijnen gaan vechten, moet je begrijpen waarom ze elkaar aanvallen. Samenvattend zijn veelvoorkomende verklaringen voor agressie:
Dwing twee konijnen niet om de ruimte te delen totdat ze een band hebben. Bonding is een belangrijk onderdeel van het leven van konijnen. Als twee konijntjes eenmaal een band hebben, worden ze vaak onafscheidelijk.
Om twee konijnen te binden, laat u ze naast elkaar in aparte hokken leven. Zo leren ze elkaars geuren kennen.
Na een tijdje -ervan uitgaande dat beide konijnen zijn gesteriliseerd of gecastreerd - introduceert u ze in een neutrale ruimte. Dit betekent ergens waar geen van beide konijnen eerder is geweest, dus het is een niet-opgeëist territorium.
Als de konijnen elkaar negeren, is dat prima. Het is beter dan twee vechtende konijnen te hebben. Je moet toezicht houden op de konijnen, ze een tijdje geven en ze dan terugbrengen naar hun respectievelijke huizen. Blijf dit proces herhalen en let op tekenen van binding. Volgens de Britse RSPCA , deze omvatten:
Vooral de laatste stap is de sleutel. Het kan ook zijn dat de konijnen rug aan rug slapen in hun verblijven, ondanks dat ze gescheiden zijn door draad.
Let echter ook op negatief gedrag. Als je een van deze acties herkent, scheid dan de konijnen en probeer het een andere dag opnieuw:
Als twee konijnen eenmaal een band hebben, zijn ze vrienden voor het leven en delen ze graag een verblijf. Dit zou echter een nieuwe, neutrale woning moeten zijn. Door beide konijnen in een verblijf te plaatsen waar voorheen slechts één konijn gehuisvest was, kan het hele proces worden gereset.
Als de hechting eenmaal is opgetreden, mag je de konijnen nooit scheiden, tenzij ze vechten - wat onwaarschijnlijk is. Tot die tijd moeten ze echter voor hun eigen veiligheid gescheiden worden gehouden.
Het steriliseren en castreren van konijnen in gevangenschap is van cruciaal belang. De reproductieve hormonen van een konijn treden in werking na 4-6 maanden en zorgen voor een complete persoonlijkheidsverandering. AnimalWised biedt meer informatie.
Vrouwelijke konijnen hebben het meeste last van reproductieve hormonen. Ze zullen extreem territoriaal en agressief worden en elk soort bedrijf afwijzen.
De enige uitzondering is als een intact mannetje de paring initieert. Maar zelfs als dat eenmaal is gebeurd, zal het vrouwtje agressief worden naar het mannetje. Ze willen alleen gelaten worden om hun baby's op te voeden.
Een niet-gefixeerde man is echter niet veel beter. Als een mannetjeskonijn niet kan paren, zijn het een bundel hormonen op vier poten. Ze zullen waarschijnlijk alles bulten wat ze kunnen bereiken om hun frustratie te verlichten. Montage kan echter ook een poging zijn om dominantie tot stand te brengen, zelfs bij gecastreerde reuen.
Twee niet-gefixeerde konijnen van hetzelfde geslacht zullen vaak met tand en nagel vechten vanwege hun hormonale frustratie. Twee niet-gefixeerde konijnen van het andere geslacht kunnen echter om voor de hand liggende redenen niet samenleven.
Veel konijnenexperts raden echter gemengde geslachten aan als beide partijen worden gesteriliseerd en gecastreerd. Als een gecastreerd mannetje een niet-gesteriliseerd vrouwtje bestijgt, zal het laatste extreem agressief worden.
Niet alleen het mannetje probeert de hoogste konijnenstatus te claimen, maar ze geven het vrouwtje ook niet wat ze wil. Vrouwelijke konijnen nemen echter meestal de controle over in een combinatie van gemengd geslacht.
Een gesteriliseerd vrouwtje tolereert de begroeiing in eerste instantie vaak en zet het mannetje dan op zijn plaats. Vanaf hier kunnen de konijnen vrienden maken.
Je konijn zal willen hinkelen, springen en verkennen. Gepropt worden in een hok dat nauwelijks groot genoeg is om uit te rekken, maakt een konijn erg chagrijnig.
Je konijn heeft een leefruimte van minimaal 12 vierkante voet nodig. Ze hebben echter ook een oefenruimte nodig van ten minste 32 vierkante voet.
Je konijn zou elke dag minstens vijf uur aan lichaamsbeweging moeten besteden. Maar ze moeten natuurlijk wel in bedwang worden gehouden. Konijnen zijn van nature nieuwsgierig en niet de slimste dieren.
Onbeheerd achtergelaten, konden konijnen door elektrische kabels en andere gevaren kauwen. Als je konijn in de tuin speelt, moeten ze in bedwang worden gehouden. Als ze losraken, zullen ze niet lang in het wild blijven.
Naast de ruimte moet het huis van je konijn voldoende gestimuleerd worden. Konijnen vervelen zich heel snel. Dit kan tot depressie leiden – of, als ze hun huis delen, frustratie en agressie.
Speelgoed moet er in overvloed zijn. Kattenspeelgoed is veilig voor konijnen en heeft een goede maat. Evenzo konijnen om zich te verstoppen en lawaai te maken. Je moet hun behuizing vullen met papieren zakken en kartonnen buizen of dozen.
Je moet ook houten speelgoed aan de kooi van je konijn bevestigen om aan te knagen. Dit is zowel vermakelijk als een geweldige manier om hun voortdurend groeiende tanden te vijlen. Veel beddengoed door te graven zal je konijn ook geamuseerd worden en zijn instincten bevredigen.
Een andere manier om ervoor te zorgen dat een konijn zich vermaakt, is door voedselkorrels rond hun huis te verbergen. Je konijn zal genieten van het jagen op zijn maaltijd, in plaats van uit een kom te kauwen.
Wat nog beter is, is om het voer van je konijn in het hooi te verstoppen. Hooi zou hoe dan ook minstens 90% van het dieet van uw huisdier moeten uitmaken. Al het andere dat ze vinden, kan als een bonus worden beschouwd.
Konijnen moeten, net als elk ander huisdier, regelmatig naar de dierenarts. Minimaal één keer per jaar is aan te raden. Een dierenarts zal het gewicht en de algemene gezondheid van uw konijn in de gaten houden en ervoor zorgen dat alles in orde is. Onthoud dat een ziek of gepijnigd konijn agressief kan worden.
Het kan lastig zijn om een dierenarts te vinden die verstand heeft van konijnen. Ondanks dat het het op twee na populairste huisdier in de Verenigde Staten is, blijft het houden van konijnen een niche.
Het is ook de moeite waard om een verzekering af te sluiten om gezondheidsproblemen bij konijnen te dekken. Zoals elk huisdier, kunnen de rekeningen snel oplopen als je konijn gewond raakt of ziek wordt.
Niet alle konijnenbijten zijn gebaseerd op agressie. Net als veel andere dieren knagen en vechten konijnen vaak als onderdeel van hun band.
Nippen is ook gekoppeld aan paren. Zelfs een gecastreerd mannetje kan een ander konijn bijten en bestijgen - mannelijk of vrouwelijk. Dit is een daad van dominantie, geen lust. Toch moet het zorgvuldig worden beheerd.
Deze gedragingen zijn gekoppeld aan spelen, of simpele tiffs die door de konijnen zelf worden opgelost. Ze kunnen als veilig worden beschouwd, op voorwaarde dat ze niet escaleren:
Dit laatste is de meest verwarde actie, omdat het kan worden aangezien voor jagen. Jagen is helaas een heel andere zaak en moet serieus worden genomen.
Zelfs gebonden konijnen kunnen uitvallen, en jagen is hier een duidelijk teken van. Elkaar najagen is iets anders dan elkaar volgen. Onderdanige konijnen zullen vaak hun leider volgen en springen waar ze ook gaan. Jagen houdt echter in dat je het tempo opvoert en van plan bent om uit te vallen en te bijten.
Gebonden konijnen jagen elkaar op en vechten om verschillende redenen. Het is positief dat een onderdanig konijn nu de dominante status wil aannemen . Een van de konijnen kan ziek zijn of pijn hebben en gedraagt zich dus ongewoon agressief. Een of beide konijnen kunnen ook onder stress staan en zich gedragen.
Je moet de konijnen scheiden. Maak een hard geluid om ze af te leiden en breng elk konijn terug naar een apart huis. Idealiter zouden deze naast elkaar moeten staan.
Dit zal u toelaten om te begrijpen of het probleem permanent is. Als de konijnen door de draad van hun hokken blijven vechten, suggereert dit dat de vriendschap voorbij is.
Konijnen hebben een heel lang geheugen en vergeven niet snel. Als ze elkaar echter met rust laten, probeer dan opnieuw te binden met behulp van de stappen die we elders hebben besproken. Als ze weer vechten, houd ze dan gescheiden. Het is onwaarschijnlijk dat deze ooit verbonden konijnen ooit nog met elkaar kunnen opschieten.
Over het algemeen zijn konijnen liefdevolle en volgzame wezens. Ze zijn echter vastbesloten om zichzelf en hun territorium te verdedigen. Dit betekent dat ze nooit zullen omgaan met infiltranten.
Ook houden konijnen ervan om volgens een vaste pikorde te leven. De natuur verafschuwt een vacuüm, en ten minste één konijn zal altijd proberen een leidende positie in een groep in te nemen.
Dit kan leiden tot ruzies, maar vaak kan het leiden tot levenslange vriendschappen. Als het om konijnen gaat, kan het een groot verschil maken om ze een band te geven voordat ze samenwonen. Houd hier rekening mee voordat u twee konijnen in hetzelfde verblijf plaatst.
