De keelhuid is een extra flap onder de kin van een konijn die vetweefsel bevat. Het wordt vaak aangetroffen bij vrouwelijke konijnen (reed), maar een veel kleiner percentage mannelijke konijnen kan ook kleinere keelhuiden hebben.
De keelhuid is een huidplooi die wordt aangetroffen bij vrouwelijke konijnen zodra ze geslachtsrijp zijn. Hierdoor kan een konijn zich voorbereiden op de komst van nieuwe baby's terwijl ze haar eigen vacht uit haar keelhuid trekt om het nest te bekleden.
Dewlaps zijn minder uitgesproken bij vrouwelijke konijnen die op jonge leeftijd zijn gesteriliseerd en komen het meest voor bij grote konijnenrassen, zoals de Vlaamse Reus. Hoewel de keelhuid wat plaatselijk vet bevat, betekent dit niet noodzakelijk dat een konijn te zwaar is of zwaarlijvig.
Een keelhuid treedt meestal op zodra een konijn geslachtsrijp is en zich kan voortplanten. Een aanstaande konijn maakt een nestperiode door voordat haar baby's arriveren. Tijdens deze nestfase kan ze haar eigen vacht uittrekken om haar nest te lijnen en te isoleren. De keelhuid biedt een konijn een plek om deze vacht uit te trekken tijdens haar nestfase.
Een konijnennest is waar een vrouwtjeskonijn zal slapen, haar nakomelingen zal voortbrengen en haar baby's zal grootbrengen. Door het te voeren met vacht, wordt het nest warm en comfortabel voor het moederkonijn en haar baby's.
Dewlaps komen het meest voor bij vrouwelijke konijnen en grote konijnenrassen. Konijnen met een lossere huid (zoals Lops en Vlamingen) hebben ook meer kans op prominentere keelhuiden.
Sommige rassen, zoals de Belgische haas, hebben vaker een keelhuid dan andere konijnenrassen. Om aan rasstandaarden te voldoen, moeten vrouwtjes van bepaalde rassen keelhuiden hebben. Ze omvatten:
Franse hangoortjes mogen een kleine keelhuid hebben, maar dit is niet gunstig voor fokkers.
Sommige rassen mogen keelhuid hebben, maar dit is geen noodzakelijke eigenschap voor fokkers. Ze omvatten:
Rassen die geen bigdewlaps mogen hebben zijn:
Als een konijn van de volgende rassen een keelhuid heeft, wordt het volgens de ARBA gediskwalificeerd voor een show:
Mannelijke konijnen kunnen ook keelhuiden hebben, hoewel ze vaak veel minder uitgesproken zijn dan bij vrouwelijke konijnen.
Bokken met keelhuid worden geacht hogere oestrogeenspiegels te hebben dan andere mannelijke konijnen en worden daarom niet gebruikt voor de fok.
Hun hogere oestrogeenspiegels kunnen het gevolg zijn van het feit dat ze vóór de puberteit zijn gecastreerd. Konijnen die na de puberteit zijn gecastreerd, hebben meer kans op minder oestrogeen en veel kleinere keelhuiden, indien aanwezig.
Hoe meer overgewicht een konijn heeft, hoe groter zijn keelhuid zal zijn. Dit geldt ook voor mannelijke konijnen met overgewicht.
Houd er rekening mee dat, hoewel konijnen met overgewicht meer kans hebben op keelhuid, het hebben van een keelhuid niet noodzakelijkerwijs betekent dat een konijn te zwaar is.
Ongesteriliseerde vrouwelijke konijnen, grotere konijnenrassen en konijnen met een lossere huid hebben meer kans op keelhuid dan andere soorten konijnen, of ze nu te zwaar zijn of niet.
Als u echter vermoedt dat uw konijn een overmatige keelhuid heeft vanwege overgewicht, overleg dan met uw dierenarts over een plan voor gewichtsverlies.
Uw dierenarts kan aanbevelen om traktaties, fruit en vezelarme of zetmeelrijke groenten uit het dieet van uw konijn te verminderen.
In de meeste gevallen, wanneer een konijn gewicht verliest, zal zijn keelhuid ook kleiner worden. Houd er rekening mee dat het normaal is als je konijn een kleine keelhuid blijft houden, zelfs nadat hij is afgevallen.
Een keelhuid is een kleine huidplooi onder de kin die bij veel konijnenrassen kan blijven bestaan, vooral na een dramatisch gewichtsverlies.
Haartrekken kan storend zijn voor de meeste beginnende eigenaren, maar dit is volkomen normaal. Een vrouwtjeskonijn zal haar uit haar keelhuid trekken tijdens haar broedfase.
Zelfs als je konijn onlangs is gesteriliseerd, kan ze een fantoomzwangerschap doormaken en voer dezelfde nestrituelen uit als een niet-gesteriliseerd, in verwachting zijnd vrouwtje. Dit komt door de seksuele stimulatie of stress die ontstaat wanneer een vrouw ovuleert en haar ervan overtuigt dat ze zwanger is.
Als uw konijn echter zijn haar uit de keelhuid trekt en de onderliggende huid aanzienlijk beschadigt, moet u onmiddellijk naar een dierenarts gaan.
Er zijn twee belangrijke problemen met betrekking tot het hebben van een grote keelhuid:
Als uw konijn te zwaar is of een grote keelhuid heeft, kan het moeite hebben zichzelf te verzorgen en zelfs te eten.
Wanneer een konijn niet in staat is zichzelf te verzorgen, kan het zijn dat er voedselresten of afval tussen de plooien van zijn keelhuid zitten. Hierdoor kunnen bacteriën zich ontwikkelen, wat tot infecties kan leiden.
Als de grote keelhuid van uw konijn het gevolg is van overgewicht, moet u het misschien op dieet zetten. In ernstige gevallen kan uw dierenarts een operatie aanbevelen om de keelhuid te verkleinen.
Als uw konijn een grote keelhuid heeft vanwege het bereiken van geslachtsrijpheid of vanwege zijn ras, kan het regelmatig verzorgen van het konijn helpen problemen te voorkomen.
Je zult de keelhuid van je konijn meer moeten verzorgen tijdens het ruiseizoen om te voorkomen dat het vuil en klit wordt. Chirurgische reductie van de keelhuid kan in ernstige gevallen nog steeds nodig zijn.
Ook bekend als vochtige dermatitis, is natte keelhuid een ongemakkelijke huidaandoening bij konijnen.
Bij oudere dieren wordt de keelhuid vaak aangezien voor een abces. Het is gebruikelijk dat vochtige dermatitis en huidplooidermatitis zich in de keelhuid ontwikkelen.
De keelhuid is de slappe huid onder de kin van je konijn. Wanneer de keelhuid constant nat is en niet volledig mag drogen, kan deze gemakkelijk geïrriteerd en ontstoken raken. Na verloop van tijd kan de keelhuid geïnfecteerd raken.
De keelhuid kan om de volgende redenen vaak nat worden:
Volgens het Journal of Small Animal Practice , overgroeide tanden of gebitsaandoeningen kunnen bij konijnen tot hypersalivatie leiden.
Dit leidt tot een natte kin en keelhuid. Speeksel kan bijtend zijn als het voor langere tijd op de huid blijft zitten, wat irritatie en open zweren op de huid kan veroorzaken.
Een duidelijk symptoom van vochtige dermatitis is haar dat uit het getroffen gebied valt, zoals de keelhuid. De blootgestelde huid ziet er rauw, rood en pijnlijk uit.
Wanneer de huid geïnfecteerd raakt, kan deze groen worden. De zweren zullen ook vliegen aantrekken die eieren in het gebied zullen leggen. Als de toestand zo ver gevorderd is, zie je maden op de keelhuid kruipen.
Als je in een vroeg stadium met de toestand van je konijn omgaat, is de behandeling vaak eenvoudig. Uw dierenarts zal hoogstwaarschijnlijk de vacht van de keelhuid scheren of trimmen, zodat de huid effectiever kan drogen.
Een antibioticumpoeder kan ook op de huid worden gestrooid om te voorkomen dat deze geïnfecteerd raakt. Uw dierenarts zal u ook verdere instructies geven over hoe u overtollig vocht op de keelhuid van uw konijn kunt voorkomen.
Wanneer de aandoening vordert, kan het moeilijker zijn om het te behandelen. Uw dierenarts kan uw konijn systemische antibiotica geven om de infectie te behandelen. Veel antibiotica zijn niet veilig voor konijnen.
De meest effectieve manier om vochtige dermatitis in de keelhuid te voorkomen, is door het gebied droog te houden. Hier zijn enkele tips:
Als je konijn wel een keelhuid heeft, is het belangrijk dat je hem regelmatig verzorgt en droog houdt om irritatie en infecties te voorkomen.
Als uw konijn te zwaar is en een keelhuid heeft, overweeg dan om het op dieet te zetten om in de toekomst verzorgingsproblemen te voorkomen.
