Bloedingen bij konijnen kunnen meestal worden behandeld. Aandacht besteden aan de fysieke toestand van uw konijn is van cruciaal belang, omdat sommige aandoeningen levensbedreigend kunnen zijn. Bloed in uw konijnen, urine, ontlasting of vaginale afscheiding geeft aan dat er een intern probleem is dat onmiddellijke veterinaire aandacht vereist.
Redenen voor bloedingen bij konijnen zijn onder meer hematurie (bloed in de urine), epistaxis (neusbloedingen), disfunctie van het voortplantingsstelsel, anale bloeding, bloeding na castratie, hemorragische ziekte bij konijnen en bloeding in het bovenste deel van het spijsverteringskanaal/de mondholte. Het te kort knippen van de nagels van je konijn kan ook leiden tot bloedingen
Volgens het Veterinair record , zijn de meest voorkomende oorzaken van bloedarmoede bij konijnen bloedingen en ontstekingen. Als u veranderingen in het gedrag van uw huisdier of tekenen van bloed in het hok opmerkt, kunnen geschikte bloedtesten de diagnose van bloedarmoede bevestigen en de etiologie bepalen.
Bloedverlies veroorzaakt door chronische aandoeningen, trauma en infectie kan leiden tot complicaties of overlijden als het niet vroeg wordt behandeld. Let goed op ongebruikelijke tekenen en veranderingen in het gedrag van uw huisdier.
Hematurie is de medische term voor de aanwezigheid van bloed in de urine. Wanneer konijnenbezitters rode urine zien, maken ze zich vaak zorgen over blaas- en urineweginfecties (UTI's).
Het is echter mogelijk dat het echte bloed in de urine van uw konijn niet zichtbaar is voor het blote oog. In de meeste gevallen treedt rode urine op als gevolg van voedingspigmenten van voedsel dat bètacaroteen of betalain bevat, zoals wortelen, spinazie en bieten.
Hematurie moet ook niet worden verward met bloed uit het voortplantingsstelsel van een vrouwtjeskonijn, dat kan leiden tot een rode tint in de urine.
Volgens een recensie gepubliceerd in het tijdschrift, Nature , echte hematurie gediagnosticeerd via bloed dat afkomstig is van de urinestroom, is een zeldzame aandoening bij konijnen.
Hematurie is een symptoom van pathologie en geen aandoening op zich. Het treedt meestal op als gevolg van problemen die verband houden met de urinewegen.
Soms is het bloed dat u in de urine van uw konijn ziet niet afkomstig van de urinewegen. De urethra van het vrouwelijke konijn opent langs de wand van de vagina. Hierdoor kunnen bepaalde materialen in de vagina zich vermengen met de urine die vrijkomt. Voorbeelden zijn:
Als u iets ongewoons opmerkt in de urine van uw konijn, kan uw dierenarts een urinemonster nodig hebben om een peilstoktest en urineonderzoek uit te voeren. Om de urine van uw huisdier op te vangen, plaatst u uw konijn in een bak nadat het wat water heeft gehad. Wacht tot hij plast en vang dan de urine op met een spuit.
Een neusbloeding kan eenmalig zijn bij konijnen of een terugkerend probleem zijn. Beide gevallen zijn niet gebruikelijk of normaal bij konijnen. Epistaxis bij konijnen is een ernstige zorg die een onmiddellijk bezoek aan de dierenarts vereist.
Indien onbehandeld, kunnen terugkerende neusbloedingen bij konijnen leiden tot hypotensie, aspiratie, hypoxie en zelfs fatale cardiovasculaire complicaties.
Naast een bloeding uit de neus kan epistaxis leiden tot de volgende tekenen en symptomen:
Een konijn is vatbaar voor epistaxis als het in onhygiënische omstandigheden leeft of als zijn immuunsysteem zwak is. Hieronder volgen enkele van de meest voorkomende onderliggende oorzaken van neusbloedingen bij konijnen:
Epistaxis is een niet-infectieuze aandoening bij konijnen. De complicaties kunnen variëren van kleine problemen, zoals niezen, tot ernstigere complicaties, zoals stoornissen van de luchtwegen en de bloedsomloop.
Bloedarmoede door bloedverlies komt veel voor bij konijnen. Het inslikken van grote hoeveelheden bloed kan ook leiden tot spijsverteringsstoornissen.
Een breed scala aan onderliggende problemen kan epistaxis veroorzaken bij konijnen. Daarom zal uw dierenarts een grondig lichamelijk onderzoek uitvoeren. Differentiële diagnose zal hoogstwaarschijnlijk nodig zijn om de onderliggende oorzaak te bepalen.
Er zal een bloedprofiel worden gemaakt, inclusief een bloedbeeld en een chemisch bloedprofiel. De bloedstollingstijd geeft aan of de benodigde stollingsfactoren beschikbaar zijn om de bloeding te stoppen.
Onvoldoende stollingsfactoren in het bloed kunnen een oorzaak zijn van ongecontroleerde bloedingen en bloedingen. Visuele diagnostiek omvat:
Afhankelijk van de bevindingen zal uw dierenarts CT-scans en MRI uitvoeren om te onderzoeken op gezwellen of laesies. Als er gezwellen worden gevonden, kan uw dierenarts een biopsie van de neusweefsels van uw huisdier uitvoeren of monsters ophalen voor beenmergonderzoek.
Vloeistof- en bloedmonsters worden ook onderzocht op schimmel- en bacteriële infecties.
Symptomen worden eerst behandeld. Uw dierenarts zal medicijnen toedienen die het bloeden stoppen en de stolling bevorderen voordat zich verdere complicaties voordoen. Bij een infectie wordt antibiotica voorgeschreven. Afgezien hiervan zal de behandeling afhangen van de uiteindelijke diagnose.
Uw huisdier zal opnieuw worden onderzocht op zijn bloedstollingstijd om herhaling te voorkomen of te beheersen.
U moet controleren op klinische tekenen en symptomen van een herhaling van een epistaxis. De omgeving van uw huisdier moet zo veilig mogelijk zijn om letsel te voorkomen dat overmatig bloeden kan veroorzaken. Het handhaven van hygiënische leefomstandigheden is een must.
In het geval van een bloedstollingsstoornis, moet u bijzonder oplettend zijn bij het voorkomen van ongelukken, ook kleine. Hoewel zeldzaam, kan het niet snel en goed behandelen van de aandoening leiden tot levensbedreigende bloedarmoede en collaps.
Melena is een zeldzame aandoening bij konijnen die teerachtige of groenzwarte ontlasting veroorzaakt uit verteerd bloed. Het treedt meestal op als gevolg van bloedingen in het spijsverteringskanaal, maar kan ook het gevolg zijn van bloedingen in de mondholte of de bovenste luchtwegen. Het inslikken van dit bloed leidt bij konijnen tot melena.
De meest voorkomende aandoeningen die het risico van melena bij konijnen verhogen, zijn stress, ongecontroleerd kauwen en diëten die rijk zijn aan eenvoudige koolhydraten en weinig vezels bevatten.
Naast teerachtige of groenzwarte ontlasting, zul je ook het volgende opmerken:
Veelvoorkomende oorzaken van verteerd bloed in de ontlasting van konijnen zijn:
Uw dierenarts zal diagnostische tests uitvoeren om melena uit te sluiten van andere ziekten die het uiterlijk en de consistentie van de ontlasting van uw huisdier kunnen veranderen.
Sommige van de diagnostische onderzoeken kunnen een urineonderzoek, een chemisch bloedprofiel, een volledig bloedbeeld en een grondige beoordeling van de inhoud, het uiterlijk en de consistentie van de ontlasting omvatten.
De resultaten van deze tests kunnen wijzen op de aanwezigheid van bloedarmoede als een bloedingsziekte verantwoordelijk is.
Er kunnen röntgenfoto's van de buik worden gemaakt om de aanwezigheid van een darmobstructie, vreemd lichaam, massa of vochtophoping in de buikholte te lokaliseren.
Abdominale echografie zal bepalen of er een verdikking van de darmwand, een vreemd lichaam of gastro-intestinale massa is. Elk voorwerp of vreemd lichaam moet operatief worden verwijderd.
De behandeling hangt af van de oorzaak. Melena moet 24 uur in het ziekenhuis worden opgenomen om medicatie, vloeistoftherapie en elektrolytentherapie toe te dienen. Bij een infectie wordt antibiotica gegeven.
Als een abdominale obstructie van een vreemd lichaam wordt vermoed, of als uw huisdier een tumor heeft, zal hoogstwaarschijnlijk een laparotomie worden uitgevoerd.
De procedure omvat het maken van een incisie in de buikwand. Hierdoor kan uw dierenarts ook een monster nemen voor een biopsie, wat zal bevestigen of de tumor kwaadaardig is.
Uw konijn moet na de behandeling voldoende vers water drinken. U kunt dit stimuleren door het water van uw huisdier op smaak te brengen met vers groentesap of bladgroente nat te maken.
Zorg ervoor dat u veel verse groenten toevoegt, zoals romaine sla, worteltoppen, boerenkool, spinazie , peterselie en hoogwaardig grashooi dat bevochtigd is.
Uw doel moet zijn om uw huisdier goed te laten eten na de behandeling, zodat het zijn gewicht en voedingsstatus behoudt. Bied je konijn zijn normale korrelmaaltijden aan, als hij daar de voorkeur aan geeft.
Het kan zijn dat je je konijn met een injectiespuit een papmengsel moet geven als het weigert te eten, totdat het weer zelfstandig kan eten. Sondevoeding is een andere methode die mogelijk geschikter is. Geef uw konijn geen koolhydraatrijke en vetrijke supplementen, tenzij aanbevolen door uw dierenarts.
In sommige gevallen kunnen bladgroenten diarree verergeren. Als dit het geval is, probeer hem dan een dieet aan te bieden met alleen grashooi van hoge kwaliteit. Raadpleeg een dierenarts voordat u wijzigingen aanbrengt in het dieet van uw konijn.
De nagel van een konijn te kort of "snel" knippen, kan leiden tot bloedingen. De snelle is een ader die zich in de klauw van het konijn bevindt. Het is een gevoelig gebied dat hevige pijn en bloedingen kan veroorzaken als het gewond raakt.
Zorg ervoor dat de klauwen van uw konijn regelmatig worden getrimd, omdat uw huisdier niet in staat is om te graven en zijn klauwen in uw huis te verslijten. Als ze niet worden getrimd, worden de klauwen te lang en krullen ze in de poten van je konijn of blijven ze aan voorwerpen haken, wat ongemak veroorzaakt.
Het aanbrengen van bloedstelpende poeder of bloem kan helpen om het bloeden te stoppen.
Hemorragische ziekte bij konijnen (RHD) is een zeer besmettelijke, plotselinge en dodelijke virale ziekte die voorkomt bij konijnen van de Oryctolagus cuniculus-soort.
Dit omvat gedomesticeerde en wilde Europese konijnen. De aandoening leidt vaak tot bloedafscheiding uit de neus of bloedvlekken in de ogen.
Het duurt 1-5 dagen voordat een konijn ziek wordt na blootstelling aan het virus. Het komt vaak voor dat konijnen binnen een korte periode van ziekte overlijden of plotseling zonder tekenen sterven. Veelvoorkomende symptomen van RHD zijn:
Het is niet gebruikelijk dat RHD chronisch is. Tekenen van chronische RHD omvatten vaak:
Chronische RHD leidt uiteindelijk tot de dood door een leverziekte.
RHD wordt veroorzaakt door een zeer besmettelijk virus dat het konijn hemorragische ziektevirus (RHDV) of konijn calicivirus (RCV) wordt genoemd. In Frankrijk is een nieuwe stam van het virus (RHDV2) opgedoken. Omdat het virus alleen konijnen treft, wordt het in sommige landen gebruikt om konijnenpopulaties onder controle te houden.
De infectie wordt tussen konijnen overgedragen via direct contact met geïnfecteerde urine, speeksel, bloed, loopneus, mest, vacht of karkassen. Het virus kan zich ook verspreiden via geïnfecteerde voorwerpen, zoals water, voedsel, beddengoed en kooien.
Mensen kunnen RHDV overdragen via hun handen, kleding en schoeisel na contact met een besmet konijn. Autobanden kunnen het virus overdragen na een reis door een gebied met besmette konijnen.
RHD wordt vermoed bij onverklaarbare en plotselinge ziekte of overlijden, bij meerdere konijnen of bij bloedingen.
Laboratoriumtests, zoals reverse transcriptie-polymerase kettingreactie (RT-PCR), negatieve kleuring, Western blotting, immuno-elektronenmicroscopie en ELISA's kunnen worden uitgevoerd op monsters van het bloed, de milt, de lever en andere organen.
Helaas is er geen behandeling voor RHD en worden aangetaste konijnen op humane wijze geëuthanaseerd.
Er zijn veel vaccins beschikbaar tegen RHD in het VK. In Canada is geen vaccin goedgekeurd voor algemeen gebruik, maar in sommige situaties kan het beschikbaar worden gesteld via een speciaal proces met behulp van de CFIA.
Goede biosecurity is de beste manier om RHD te voorkomen. Enkele technieken zijn:
Elke abnormaliteit (bloeding of groei) in de anale regio of billen van uw konijn rechtvaardigt een reis naar het kantoor van de dierenarts. Als u problemen met de anus begrijpt, kunt u zich voorbereiden op ongebruikelijke tekenen, zoals persen in de kattenbak, massa die uit de achterkant van uw konijn steekt en bloed op de vloer.
Poliepen behoren tot de meest voorkomende problemen van de anus, waarbij een overgroei van het slijmvlies in het rectum door de anale opening steekt.
Bloeden uit de anus is het meest voorkomende symptoom van anale poliepen. Hoewel poliepen vaak goedaardig zijn, bestaat de kans dat een poliep groot genoeg wordt om het rectum te blokkeren. In dergelijke gevallen is chirurgische verwijdering de enige vorm van behandeling.
Anale poliepen kunnen roze, rood of bruin lijken door een ontsteking of veranderingen in anaal of rectaal weefsel. Een gebrek aan vezels in het dieet van een konijn kan de textuur en vorm van de ontlasting veranderen, wat leidt tot ontsteking van het delicate weefsel in het rectum en de anus.
Meerdere poliepen kunnen ervoor zorgen dat er uitwerpselen tussen hen uitkomen. Als er geen anale blokkade of pijn is, hoef je de situatie alleen maar goed in de gaten te houden. Een operatie is noodzakelijk als de poliep(en) pijn veroorzaken of de doorgang van ontlasting blokkeren.
Een papilloma is een kleine en vaak goedaardige tumor van de huid die op een bloemkool kan lijken. Papillomen zijn meestal roze of wit van kleur en bloeden gemakkelijk.
Een papiloma zal zich ontwikkelen op de recto-anale kruising en uitsteken uit de anus. Het kan echter een uitdaging zijn om een papilloma te detecteren wanneer het klein is, tenzij er druk wordt uitgeoefend of wanneer ontlasting wordt gepasseerd. Papillomen worden zichtbaarder naarmate ze groeien en beginnen uit te steken.
Papillomen kunnen knapperig en zweren krijgen. Ze kunnen ook groot genoeg worden om de anus te verstoppen.
Viraal papilloma is zeldzaam bij tamme konijnen en wordt soms gezien bij wilde katoenen balkonijnen. Het wordt veroorzaakt door het Shope papillomavirus en is meestal goedaardig. Bij sommige konijnen als huisdier kan het virus echter een kwaadaardige groei veroorzaken, waardoor chirurgische verwijdering noodzakelijk is.
Hoewel de twee moeilijk te onderscheiden kunnen zijn, is een aambei een met bloed gevulde, ontstoken ader in de anus of het rectum, terwijl een poliep uit vaste stof bestaat.
Aambeien treden op als gevolg van overmatige druk op de ader, die kan worden bestreden met een actueel ontstekingsremmend medicijn.
Aambeien bij konijnen zijn zeldzaam en vaak klein bij konijnen. Ze veroorzaken niet genoeg zwelling om de anus te blokkeren en verdwijnen vaak vanzelf. Als ze echter groot worden, moeten ze operatief worden verwijderd.
Syfilis bij konijnen wordt veroorzaakt door de bacterie Treponema cuniculi en veroorzaakt vaak laesies die lijken op papillomen.
Syfilislaesies zijn echter ontstoken weefselgebieden rond de mucocutane overgang van de anale opening, evenals de lippen, ogen, neus en de urogenitale gebieden van een konijn.
Tijdens de vroege stadia van de ziekte kunnen laesies knapperig en verheven lijken. Naarmate de aandoening vordert, ontwikkelen ze zich tot grote papillaire knobbeltjes die bloeden en zweren.
Na castratie keren de meeste mannen terug naar hun normale gezondheid/gedrag. Er zijn echter gevallen waarin de overgebleven scrotumzak zich vult met bloed. Hierdoor kan het scrotum vergroot en paars worden.
Het is niet per se schadelijk voor uw huisdier. Wat u ziet, is bloed dat in de scrotumzakken lekt als gevolg van onvolledige cauterisatie van de bloedvaten. Uw dierenarts kan u aanraden uw huisdier te kalmeren en een coldpack op het getroffen gebied aan te brengen (zolang er geen uitwendige bloedingen zijn).
Controleer elke dag de hechtingen van je konijn om er zeker van te zijn dat ze niet naar buiten komen of dat er door je konijn aan getrokken wordt. Als uw huisdier aan zijn hechtingen trekt of als u tekenen van uitwendige bloedingen opmerkt, neem dan onmiddellijk contact op met uw dierenarts.
