Sneeuwuilen jagen, in tegenstelling tot de meeste uilen, overdag op prooien. Deze zeer nomadische vogels komen oorspronkelijk uit Canada, het noorden van de Verenigde Staten en Noord-Europa en bewonen graslanden en open toendra's. Hun witte veren camoufleren hen tegen de sneeuw. Zowel mannetjes als vrouwtjes van de soort verdedigen agressief hun nesten en territorium, en vallen zelfs wolven aan die te dichtbij komen.
De vrouwelijke sneeuwuil is iets groter dan het mannetje van de soort. Mannetjes worden tot 25 centimeter lang, terwijl vrouwtjes tot 27 centimeter lang worden. Evenzo weegt het vrouwtje van de soort ongeveer 1 pond meer dan het mannetje. De spanwijdte van zowel mannelijke als vrouwelijke sneeuwuilen varieert van 54 tot 65 inch.
Alle juveniele sneeuwuilen zijn bruin en bedekt met balken met een donkerder verenkleed. Mannelijke veren worden lichter naarmate de uil ouder wordt, en volwassen mannelijke sneeuwuilen kunnen helemaal wit zijn. Vrouwtjes blijven duidelijk over hun hele lichaam gesperd en hebben wel zes donkerdere banden op hun staarten. Mannetjes kunnen maximaal drie staartbanden hebben.
Sneeuwuilen maken zelden hun stem, behalve tijdens de paartijd. De vrouwelijke roep is hoger dan die van de man, hoewel de vocalisaties qua karakter vergelijkbaar zijn. Vrouwelijke sneeuwuilen schreeuwen zelden. Zowel mannetjes als vrouwtjes zijn zeer territoriaal. Het vrouwtje verdedigt het territorium dat ze tijdens de wintermaanden heeft afgebakend. Wanneer het paarseizoen in de lente begint, verdedigen de mannetjes de broedplaatsen.
Een mannetje doodt en toont een prooi om indruk te maken op zijn gekozen partner, en kan haar voeden. Het vrouwtje broedt vijf tot acht eieren uit terwijl het mannetje haar voedsel brengt en het nest bewaakt. Wanneer de nestjongen worden geboren, zullen zowel mannelijke als vrouwelijke sneeuwuilen zich voeden en verzorgen. De sneeuwuil is monogaam, maar volgens de Nashville Zoo is er geen overeenstemming over de vraag of een paring langer dan één broedseizoen zou duren.
