Op een bepaald moment in de geschiedenis vonden wilde katten hun weg naar ons hart en werden de gedomesticeerde dieren die we kennen en waar we van houden. Je zou misschien hebben aangenomen dat wij degenen waren die hun gezelschap zochten, maar het blijkt dat onze kattenvrienden ons in plaats daarvan hebben gekozen. Dit is verrassend gezien hun onafhankelijke temperament.
Genetisch onderzoek heeft uitgewezen dat alle huiskatten, Felis catus genaamd, terug te voeren zijn op een wilde kat uit het Midden-Oosten, Felis sylvestris genaamd. Deze wilde katten komen nog steeds voor in Europa, Afrika en zuidelijke delen van Azië. Uit het onderzoek bleek ook dat katten ongeveer 12.000 jaar geleden de meeste kans hadden om gedomesticeerd te worden. Deze tijdlijn is niet erg lang in vergelijking met de leeftijd van de aarde. Toch zijn we dankbaar dat deze wilde katten onze huizen zijn binnengedrongen.
Het lijkt een behoorlijk grote sprong van wilde dieren naar de gedomesticeerde katten die de hele dag in huis rondhangen. Mensen gaan er meestal van uit dat een goedhartig mens een nest kittens in het bos tegenkwam en ze in huis nam. Zo gaat het tegenwoordig voor veel mensen. Hoewel het een mooie gedachte is, is dat niet wat er werkelijk is gebeurd.
Katten hadden duizenden jaren geen behoefte aan mensen, en mensen hadden er ook niet veel aan. Onze twee soorten hadden de neiging om afstand te houden en hun eigen weg te gaan totdat we ons begonnen te settelen en landbouwgemeenschappen vormden.
In gebieden die zich uitstrekten van de rivier de Nijl tot de rivieren de Tigris en de Eufraat, begonnen mensen granen op te slaan die grote hoeveelheden muizen aantrokken. Deze muizen trokken vervolgens de katten binnen die op hen jaagden. Door in de buurt van mensen te zijn, kregen de wilde katten een gemakkelijke en overvloedige voedselbron.
Het was in deze tijd dat onze relatie met katten wederzijds voordelig werd. De katten kregen gemakkelijke maaltijden en we kregen gratis ongediertebestrijding. Daarna begonnen katten zich vanuit dit gebied naar bijna alle uithoeken van de wereld te verspreiden.
Zoals je misschien al weet, raakten oude Egyptenaren gefascineerd door katten en brachten ze ze uiteindelijk in hun huizen en aanbaden ze. Ze waren verbaasd over het vermogen van de kat om hen te beschermen tegen gevaarlijke knaagdieren, schorpioenen en slangen. Ze aanbaden zelfs katachtige goden en demonen. Hun overtuigingen waren zo ernstig dat het doden van een kat met de dood bestraft kon worden. Egyptenaren mummificeerden zelfs hun katten en legden ze in graven met hun families.
Egyptenaren zijn niet de enigen die katten aanbaden. India, China en de Vikingen hadden ook samenlevingen met kattengodinnen.
Er was een korte periode waarin sommige mensen dachten dat katten slecht waren of verbonden waren met de duivel. Dit geloof kwam vaker voor bij zwarte katten in de 14e eeuw omdat men dacht dat heksen in hen konden veranderen en hun huizen konden binnensluipen. Gelukkig zijn de meeste van deze mythes al lang voorbij.
Iets interessants aan katten is dat we ze voor het grootste deel leuk vonden zoals ze waren en niet fokten om specifieke taken uit te voeren zoals we deden met hoektanden. We hebben echter nog steeds selectief gefokt om bepaalde soorten uiterlijk en temperament te bereiken.
Hoewel de domesticatie van katten nog niet zo oud is, hebben er de afgelopen 12.000 jaar nogal wat verschillen plaatsgevonden.
Katten lijken in veel opzichten nog steeds op hun voorouders; ze lijken gewoon in kleinere verpakkingen te komen. Over het algemeen zijn huiskatten veel kleiner in omvang omdat hun dieet en activiteitenniveau zijn veranderd. Hun hersenen zijn ook kleiner in verhouding tot hun lichaamsgrootte. Huiskatten hebben nu meer kleurrijke vachten omdat ze niet langer opgaan in hun omgeving. Hun pupillen hebben ook een andere vorm om hen te helpen afstanden te meten en hun prooi te bespringen.
Als je goed op je kat let, zul je zien dat ze een soortgelijk karakter hebben als wilde katten. Het belangrijkste verschil tussen de twee is hun agressieniveau. Wilde katten moeten agressief zijn om voedsel te vangen, te vechten en andere dieren af te weren. Huiskatten hoeven niet constant op scherp te staan, dus zijn ze in de loop der jaren rustiger, zachter en vriendelijker geworden.
Katten en wilde katten hebben nogal wat overeenkomsten als het gaat om hun gedrag. Katten brullen niet, maar communiceren wel door geluiden te maken. Ze slapen allebei 12 tot 16 uur per dag. Ze jagen en jagen zelfs graag op prooien. Zelfs dit zijn slechts enkele van de overeenkomsten tussen de twee.
In tegenstelling tot wilde katten zijn onze katten tegenwoordig uitzonderlijke huisgenoten. Elke kat heeft zijn eigen persoonlijkheid en houdt je de hele dag scherp. Ze zijn enkele van de beste metgezellen geworden en degenen waarop we altijd kunnen vertrouwen om ons te troosten aan het einde van een zware dag. We zijn elke dag dankbaar dat deze katten hun weg hebben gevonden naar het leven van mensen, en het is de moeite waard om te weten dat ze (bijna) net zoveel om ons geven als wij om hen.
