Wat zou u ervan vinden als uw hond of kat plotseling een kanteling van het hoofd zou ontwikkelen, ongecoördineerd leek en moeite had zijn gezichtsspieren te beheersen? Je zou kunnen aannemen dat hij een beroerte had gehad. Hoewel bij deze dieren beroertes worden gezien, is er een andere aandoening die er hetzelfde uitziet en vaker voorkomt:vestibulaire ziekte.
Vestibulaire ziekte treedt op wanneer er een probleem is in het evenwichtssysteem van het lichaam. Het balanscentrum heeft twee componenten:een in het middenoor (perifere) en de andere in de hersenen (centraal). Als er iets misgaat met een van beide componenten, weet de hond of kat niet waar hij zich in de ruimte bevindt (zie hieronder voor symptomen). Wanneer een vestibulaire ziekte wordt vermoed, is het belangrijk om te bepalen of het huisdier de perifere of centrale vorm heeft.
Tekenen van vestibulaire problemen
- Gebrek aan coördinatie en vallen (ataxie)
- Duizeligheid
- Bewegingsziekte - misselijkheid, kwijlen, braken
- Hoofd kantelen
- Rollend
- Nystagmus (snel heen en weer bewegen van de oren)
- Cirkelen
- Verlies van controle over gezichtsspieren
Als de ziekte slechts één oor aantast, zal het hoofd kantelen en cirkelen in de richting van dat oor. Soms wordt slechts één kant van het hoofd aangetast en dan kan alleen het oog aan die kant nystagmus ontwikkelen. Vestibulaire ziekte bij geriatrische honden wordt vaak aangezien voor een beroerte.
Sommige oorreinigers zijn betrokken, vooral als het trommelvlies niet intact is; de reiniger irriteert de gevoelige zenuwuiteinden in het binnenoor
Af en toe kan perifere vestibulaire ziekte een aangeboren probleem zijn bij jonge honden, die optreden tussen de geboorte en de leeftijd van drie maanden. Rassen die vatbaar zijn voor deze aandoening zijn de Duitse herder, Doberman pinscher, Akita, Engelse cocker-spaniël, beagle, gladde foxterriër en de Tibetaanse terriër.
Een andere oorzaak die vaak over het hoofd wordt gezien, is een verplaatste otoliet in de halfcirkelvormige kanalen van het binnenoor, waarschijnlijk veroorzaakt door trauma aan het hoofd of oor.
Idiopathische vestibulaire ziekte wordt gezien bij zowel honden als katten en is de meest voorkomende oorzaak bij beide soorten. Bij honden komt dit meestal voor bij oudere dieren, maar bij katten kan het op elke leeftijd voorkomen. Katten ontwikkelen de aandoening vaker in juli en augustus; het kan verband houden met de migratie van Cuterebra larven (een abnormale parasiet voor de kat) of een eerdere virale infectie.
De behandeling hangt af van de oorzaak van de aandoening - als er bijvoorbeeld een infectie is, moet deze worden behandeld. Als een otoliet wordt verplaatst, zijn fysiotherapiemanoeuvres nodig om deze te vervangen. Als hypothyreoïdie de oorzaak is, houden de symptomen van vestibulaire ziekte op zodra de hond schildkliervervanging gebruikt. Met de aangeboren vorm passen aangetaste huisdieren zich snel aan hun toestand aan; revalidatietherapie kan bij deze groep dieren enorm helpen. Huisdieren met oorpoliepen kunnen een operatie nodig hebben om het probleem te verhelpen. Over het algemeen zijn deze poliepen niet-kankerachtig en is de prognose goed.
Honden en katten met de diagnose centrale vestibulaire ziekte hebben een veel slechtere prognose dan die met perifere ziekte. Integratieve palliatieve zorg kan corticosteroïden, acupunctuur of kruiden bevatten om de ontsteking in de hersenen te helpen. Als een herseninfectie wordt gediagnosticeerd, zijn antibiotica nodig voor een passende periode.
Een juiste diagnose is belangrijk
Wanneer vestibulaire ziekte optreedt, is het belangrijk om erachter te komen welk gebied het probleem veroorzaakt. Zijn de hersenen erbij betrokken of alleen het binnenoor? Er zijn enkele aanwijzingen over waar het getroffen gebied is.
- Als er meer hersenzenuwen bij betrokken zijn (meestal gezichtszenuwen, maar ze kunnen ook in het oor, het oog of de tong zitten) en ze bevinden zich aan de andere kant van de kanteling van het hoofd, dan zit het probleem waarschijnlijk in de hersenen.
li>- Als de ogen op en neer rollen in plaats van heen en weer, bevindt de laesie zich meestal in de hersenen.
- Als centrale vestibulaire ziekte aanwezig is, zullen er gebreken zijn in houdingsreacties zoals het plaatsen van ledematen en proprioceptie (positionering), samen met verminderd mentaal bewustzijn (depressie of verminderd bewustzijn).
Een grondig lichamelijk en neurologisch onderzoek, inclusief een otisch (oor) onderzoek, enkele röntgenfoto's en bloedonderzoek, zijn nodig om de diagnose te helpen stellen. Soms is geavanceerde beeldvorming zoals CT of MRI vereist voor een definitieve diagnose.
Het goede nieuws is dat de meeste huisdieren met gekantelde kop en rollende ogen perifere problemen hebben (dat wil zeggen, niet in de hersenen) en de meeste hebben de idiopathische vorm. Deze vorm van vestibulair syndroom treedt heel snel op en wordt snel beter. Conventionele behandeling omvat ondersteunende zorg met medicijnen tegen misselijkheid en een afwachtende houding. Sommige van deze huisdieren zijn zo duizelig en misselijk dat ze niet kunnen eten en hebben intraveneuze vloeistoffen of handvoeding nodig. Harnassen kunnen worden gebruikt om grote honden te helpen die moeite hebben om naar buiten te gaan om op het potje te gaan. Sommige honden en katten zijn zo gestrest door vestibulaire aandoeningen dat ze enige verdoving of natuurlijke kalmering nodig hebben.
Een holistische dierenarts kan u en uw huisdier meer opties bieden om het herstel te versnellen. L-theanine, Rescue Remedy, GABA en kamille kunnen worden gebruikt om angstige dieren te kalmeren. Acupunctuur in combinatie met fysiotherapie, homeopathie, vitaminesupplementen en kruiden versnellen het herstel van de idiopathische vorm van de ziekte. Met deze combinatie wordt succes meestal binnen een paar dagen gezien. Door het huisdier elk uur vijf minuten in een staande positie te plaatsen, wordt het herstel ook verbeterd en versneld.
Idiopathische vestibulaire ziekte bij katten is meestal een geïsoleerde gebeurtenis en komt over het algemeen niet terug; idiopathische geriatrische vestibulaire ziekte bij honden kan echter terugkeren bij sommige oudere honden. Het ziet er eng uit, maar voor de meeste huisdieren is de prognose goed. Met voldoende tijd en steun, en een integrale benadering van de behandeling, zullen de meeste van deze dieren herstellen. Sommigen blijven misschien achter met een achtergebleven hoofdhelling, maar ze lijken zich vrij goed aan te passen aan deze nieuwe kijk op het leven!
