Hoe homeopathie aanvallen bij huisdieren kan helpen behandelen

In tegenstelling tot conventionele medicijnen, die alleen de symptomen van epileptische aanvallen bij honden en katten onder controle houden, biedt homeopathie in de meeste gevallen de mogelijkheid van een echte genezing.

Het kan eng zijn als uw hond of kat wordt gediagnosticeerd met een epileptische aandoening. Wat zijn de behandelmogelijkheden? Moet hij de rest van zijn leven aan de drugs? Zijn er alternatieve therapieën die kunnen helpen? Blijkt dat homeopathie een modaliteit is die effectief kan zijn voor aanvallen.

Niet alle epileptische aandoeningen zijn hetzelfde

1. Primaire of idiopathische aanvallen bij huisdieren en mensen worden vaak op één hoop gegooid onder de diagnose 'epilepsie'.
2. Secundaire aanvallen die verband houden met verschillende andere pathologieën zijn totaal verschillend en vereisen verschillende benaderingen op basis van de behandeling van de primaire aandoening.

De conventionele benadering van anti-epileptica kan een snelle oplossing bieden doordat de aanvallen van het dier onder controle worden gehouden. Een dergelijke behandeling kan echter nooit meer zijn dan symptomatische controle. Deze medicijnen moeten levenslang worden gegeven, met de bijbehorende kosten, controlevereisten en vaak bijwerkingen voor het dier. Daarnaast zijn er veel dieren waarbij, om verschillende redenen, volledige controle niet kan worden bereikt.

Homeopathie biedt een mogelijke remedie

Homeopathie daarentegen biedt in de meeste gevallen de mogelijkheid van een echte genezing en kan in bepaalde omstandigheden worden gecombineerd met conventionele methodologie. Er zijn echter belangrijke verschillen tussen deze twee benaderingen, en deze moeten worden gewaardeerd voor de beste resultaten.

• Het eerste dat u moet onthouden, is dat er in de homeopathie niet zoiets bestaat als één remedie die voor elk geval is aangewezen. Elk recept is individueel en wordt geselecteerd op basis van criteria die betrekking hebben op de algemene kenmerken van de hond of kat en de factoren die de intensiteit van de symptomen wijzigen, die normaal gesproken niet worden overwogen door de orthodoxe wereld.
• We moeten ook beseffen dat vanuit een homeopathische benadering aanvallen de acute manifestatie zijn van een onderliggende chronische aandoening, en deze laatste moet worden aangepakt als er een succesvolle genezing is.

Zelfs met nauwkeurige details van de pasvorm, moet er rekening mee worden gehouden dat deze in wezen lokale zijn symptomen. Ze vertegenwoordigen het middel waarmee het lichaam de onderliggende aandoening naar buiten brengt. Te veel concentratie die die manifestatie verhindert, hetzij door puur lokaal werkende remedies of conventionele medicatie, resulteert in onderdrukking van het externe symptoom, wat ertoe leidt dat het ziekteproces ofwel een andere externe uitlaatklep vindt, of de diepere organen van het lichaam betrekt.

Het beheersen van aanvallen kan ertoe leiden dat het dier chronische huidproblemen, diarree of op termijn een schijnbaar niet-verbonden, diepere en mogelijk levensbedreigende aandoening krijgt.

Een succesvolle homeopathische behandeling voorgeschreven door een dierenarts die goed thuis is in deze benadering, pakt de onderliggende chronische aandoening aan zonder alleen externe symptomen te onderdrukken. Het dier is dan vrij van aanvallen en over het algemeen gezonder, met kans op een langer leven. Vaak hoeft hij geen medicijnen te blijven gebruiken; conventionele medicijnen kunnen meestal worden gestopt of de doseringen drastisch worden verlaagd.

Kiezen voor homeopathisch geneesmiddel

Het is absoluut noodzakelijk om te werken met een integratieve of holistische dierenarts die ervaring en kennis heeft van homeopathie. Het doel is om uit meer dan 4.000 homeopathische geneesmiddelen degene te kiezen die het beste past bij alle symptomen van uw individuele dier. Soms is er één duidelijk uniek symptoom (bijv. aanvallen treden alleen op bij volle maan en/of 's nachts), of anders wijzen alle symptomen duidelijk op één remedie (het similimum).

Op andere momenten is de homeopathische techniek die bekend staat als "Never Well Since" (NWS) nodig. In deze gevallen kan een duidelijk verband worden gelegd tussen het ontstaan ​​van aanvallen en een bepaalde gebeurtenis. Arnica, Natrum Sulphuricum, Helliborus of Opium kunnen bijvoorbeeld geïndiceerd zijn in gevallen die verband houden met hoofdtrauma; Ignatia of Natrum Muriaticum als er verdriet is; of Thuja of Silica om een ​​vaccinose tegen te gaan (elk van deze rubrieken heeft een veel langere lijst van mogelijke homeopathische geneesmiddelen).

Gevallen waarin anti-epileptica de aanvallen geheel of gedeeltelijk onder controle hebben gehouden, leveren bijzondere problemen op omdat het symptoombeeld is onderdrukt of gewijzigd, en het herstellen van het echte beeld zorgt voor aanzienlijke uitdagingen op het gebied van case-/cliëntbeheer. NWS kan in deze situaties nuttig zijn om remedies te selecteren die de cyclus kunnen beïnvloeden voordat de controle door medicijnen wordt opgeheven.

Acuut werkende remedies (bijv. Belladonna of Aconite) kunnen anti-epileptica vervangen en tijd winnen om de diepere aspecten van een zaak aan te pakken. De darmnosode Proteus kan bijzonder nuttig zijn omdat het thema van plotselinge zenuwaantasting het brede epilepsiebeeld weerspiegelt; het gebruik ervan zal vaak aanvallen voorkomen en leiden tot een verandering in het symptoombeeld dat een duidelijke keuze voor een verdere remedie aangeeft.

Potentie en doseringsfrequentie

Hoewel de energie van een aanval hoog is, moet voorzichtigheid worden betracht bij het selecteren van de potentie, aangezien een verergering een stasis epilepticus-situatie kan veroorzaken. Eenmaal getraind in homeopathie, ontwikkelt een beoefenaar een voorkeur voor het toedienen van enkelvoudige doses, misschien een paar dagen herhaald om het genezende effect te stimuleren, of herhaalde vloeibare verdunningen. Aangezien het doel van homeopathie is om het lichaam te stimuleren zichzelf te genezen, opnieuw in evenwicht te brengen, zouden remedies niet levenslang moeten worden gegeven. Als het dier niet gezonder wordt en ook geen stuipen heeft, moeten nieuwe symptomen aan de lijst worden toegevoegd en moet er een nieuw similimum worden geselecteerd.

Hoewel het normaal is om in paniek te raken wanneer uw huisdier epileptische aanvallen krijgt, is het belangrijk om de tijd te nemen wanneer u met de dierenarts praat, zodat hij of zij een volledig beeld kan krijgen van de symptomen van uw hond of kat voordat hij een diagnose stelt en een behandelplan opstelt. Dit geldt met name voor homeopathie, die weliswaar effectief is, maar een holistische benadering vereist die niet alleen de onmiddellijke symptomen omvat, maar ook de medische geschiedenis van uw huisdier, andere gezondheidsproblemen, zijn omgeving en andere factoren.

Oorzaken van epilepsie

Trauma, infectie, toxines en erfelijke factoren zijn allemaal erkende en gemakkelijk te begrijpen oorzaken van epilepsie, maar twee andere oorzaken zijn verantwoordelijk voor veel gevallen.

1. De eerste is vaccinatie, die neurologische problemen kan veroorzaken kort nadat het vaccin is gegeven. Homeopathische dierenartsen erkennen aanvallen als een mogelijke manifestatie van vaccinose. Aangezien overvaccinatie tot de aandoening kan leiden, mogen boostervaccins niet onnodig worden gegeven. In geen geval mag een booster worden gegeven aan een dier met een voorgeschiedenis van toevallen door welke oorzaak dan ook. Primaire vaccins die te vroeg worden gegeven, terwijl het immuunsysteem van het dier nog extreem onvolgroeid is, kunnen leiden tot vaccinose en toevallen. De aandoening kan ook worden veroorzaakt door de onderdrukking van een normale acute reactie op de uitdaging van vaccinatie, zoals een pijnlijk oor, eczeem of een aanval van diarree die kort na vaccinatie optreedt.
2. Mentale factoren zoals angst, en vooral verdriet, kunnen ook een belangrijke rol spelen bij het uitlokken van aanvallen. Het is gemakkelijk te begrijpen dat een sterfgeval het gevolg is van een sterfgeval, maar er moet ook aan worden herinnerd dat een scheiding die in menselijke termen verklaarbaar is, voor een dier wel eens een sterfgeval kan lijken. Het vertrek van een kind naar de universiteit, bijvoorbeeld, veroorzaakt een gevoel van tijdelijk verlies bij de ouders, maar kan door verdriet veroorzaakte aanvallen veroorzaken bij een nauw gehecht dier dat niet kan begrijpen wat er gebeurt.

Bovendien kan een geschiedenis van een huidziekte die snel reageerde op medicamenteuze therapie (of zelfs op holistische behandelingen) een aanwijzing zijn. Wanneer de vitale kracht zijn onbalans uitdrukt met huidsymptomen die dan snel worden gestopt (onderdrukt), kunnen ernstigere problemen zoals epilepsie het gevolg zijn.

Zakverslag — Rosie

Rosie was een vier jaar oude gesteriliseerde Labrador-vrouw die sinds haar acht weken bij een stel en hun twee tienerzonen woonde. Ze werd jaarlijks gevaccineerd en ontwormd.

Haar eerste stuiptrekking gebeurde onverwachts op een middag, kort na een wandeling. Daarna kwamen ze elke drie tot vier weken voor. Het waren enkelvoudige aanvallen die ongeveer drie tot vier minuten duurden, altijd gedurende de dag, maar zonder tijdspatroon. Stimulansen van licht of geluid zouden verdere aanvallen veroorzaken. Rosie vertoonde spasmen en veel spiertrekkingen, maar geen vocalisatie of incontinentie.

Herstel werd gevolgd door een diepe slaap als ze rustig werd achtergelaten. Bij twee gelegenheden braakte ze tijdens het herstellen. Haar eetlust en dorst waren gemiddeld en werden niet beïnvloed door de aanvallen.

De enige andere medische voorgeschiedenis betrof incidentele eczeemplekken in het voorgaande jaar die reageerden op lokale behandeling met een steroïde/antibioticumcrème. De aanvallen van Rosie werden gedurende 48 uur na elke aanval conventioneel behandeld met fenobarbiton BID. Na de vierde episode werd homeopathische behandeling gezocht.

Rosie werd aanvankelijk behandeld met Belladonna 200c, dat onmiddellijk moest worden toegediend wanneer een aanval begon. Hiermee beslechtte haar vijfde aanval in ongeveer 1½ minuut. Nader onderzoek bracht een patroon aan het licht waarin de aanvallen op of rond de volle maan plaatsvonden.

Rosie was een vriendelijk dier dat nerveus werd in nieuwe situaties, maar thuis door niets van streek raakte. Twee weken na haar vijfde aanval kreeg ze Calcarea carbornicum 30c BID voorgeschreven. Enkele dagen later trad een korte milde aanval op (er was geen Belladonna nodig). Een week na deze korte zesde aanval kreeg Rosie tweemaal op één dag Calcarea carbonicum 30c. Dit loste de aanvallen op; en haar eczeem, dat niet aanwezig was toen de aanvallen begonnen, kwam niet terug.

Belladonna : Enkele passen. Grote gevoeligheid voor prikkels van buitenaf. Hartslag sterk en snel.

Calcarea carbonicum: De "chronische remedie" voor Belladonna. Verergering bij volle maan. Liefde voor thuis. Angst in nieuwe situaties en behoefte aan zekerheid.