Leven met een kat met cognitieve stoornissen

Gastbericht door Lorie Huston, DVM

Voel je alsjeblieft bij Lorie op haar website – Pet Health Care Gazette

Cognitieve disfunctie is een aandoening die het meest wordt gezien bij geriatrische katten. Het is in wezen de katachtige versie van de ziekte van Alzheimer. Cognitieve disfunctie kan worden gezien bij katten vanaf tien jaar. Geschat wordt dat ongeveer ¼ van de katten in de leeftijd van 11-14 jaar ten minste één symptoom van cognitieve disfunctie zal vertonen. Het aantal neemt toe bij katten ouder dan 15 jaar, waarbij ½ naar schatting symptomen vertoont.

Hoewel we niet volledig begrijpen waarom cognitieve disfunctie optreedt, wordt aangenomen dat een gecompromitteerde bloedtoevoer naar de hersenen en schade door vrije radicalen een rol spelen.

Symptomen van cognitieve stoornissen bij katten

Katten met cognitieve stoornissen kunnen een of meer soorten veranderd gedrag vertonen. Symptomen die het vaakst worden gezien bij katten met cognitieve stoornissen zijn:

• ruimtelijke of tijdelijke desoriëntatie, gemanifesteerd door gedrag zoals vast komen te zitten in hoeken of vergeten dat ze te eten hebben gekregen
• veranderd leren en geheugen
• huisvuil met ongepast urineren/ontlasting
• veranderde interactie met het gezin, waaronder meer aandacht zoeken, agressie, prikkelbaarheid of angst, of verminderde responsiviteit
• veranderingen in slaap-waakcycli
• veranderingen in activiteit, zoals doelloos ronddwalen of ijsberen, of verminderde activiteit
• veranderde interesse in eten, meestal afgenomen
• verminderde verzorging
• ongepaste vocalisatie, vaak resulterend in luid gehuil tijdens de nacht

Diagnose van cognitieve stoornissen bij katten

Cognitieve disfunctie kan worden aangezien voor veel andere ziekteprocessen. De diagnose wordt gesteld door andere mogelijke oorzaken van de waargenomen symptomen uit te sluiten. Uw dierenarts zal vertrouwen op de geschiedenis en onderzoeksresultaten van uw kat, evenals op resultaten van bloed- en urinetests en röntgenfoto's. Daarnaast kunnen bloeddrukmetingen en speciale beeldvormende onderzoeken (MRI- of CT-scan) nodig zijn om ook de oorzaak van de symptomen te vinden.

Behandelen van en leven met een kat met cognitieve stoornissen

Diëten met antioxidanten en andere verbindingen die de hersenfunctie ondersteunen (zoals vitamine E, β-caroteen en essentiële vetzuren) worden vaak gebruikt om oxidatieve schade te verminderen en de cognitieve functie te verbeteren.
Verrijking van het milieu, in de vorm van speelgoed, verhoogde interactie, voedselpuzzels en voedseljachtspellen, kunnen de cognitieve functie vroeg in de ziekte helpen verbeteren, wanneer uw kat slechts minimaal wordt aangetast. Milieuverrijking en dieetbeheer samen in dit stadium kunnen in dit stadium effectiever zijn dan het een of het ander alleen.

Helaas, als er eenmaal significante gedragsveranderingen zichtbaar zijn, kunnen veranderingen in de omgeving de situatie van uw kat zelfs verergeren. Katten met cognitieve stoornissen hebben het bijzonder moeilijk om met veranderingen om te gaan. Als veranderingen in de omgeving van uw kat onvermijdelijk zijn, moeten ze zo langzaam mogelijk worden doorgevoerd. In sommige gevallen kan het nuttig zijn om uw kat te beperken tot een kleinere ruimte, zoals een eenpersoonskamer.

Selegiline is een medicijn dat soms wordt gebruikt in een poging om cognitieve stoornissen te verbeteren. Richtlijnen voor kattengedrag aangeboden door de American Association of Feline Practitioners (AAFP) ondersteunen het gebruik van selegiline bij katten met cognitieve stoornissen. Andere medicijnen die soms worden gebruikt, zijn anxiolytica, zoals buspiron en benzodiazepinen (zoals diazepam), of antidepressiva zoals fluoxetine.