Dit bericht is ter ere van Lorie Huston, die veel artikelen heeft geschreven voor Floppycats.com. Lorie is helaas onlangs overleden en de kattenwereld heeft een geweldige ziel verloren. RIP, Lorie.
Gastbericht door Lorie Huston, DVM
Voel je alsjeblieft bij Lorie op haar website – Pet Health Care Gazette
Orale resorptieve laesies bij katten zijn veelvoorkomende gebitsproblemen bij katten. De American Veterinary Dental Society (AVDS) meldt dat "60% van de katten ouder dan 6 jaar er minstens één heeft, en degenen die er een hebben, hebben er meestal meer."
Deze tandafwijking, ook bekend als tandresorptie (TR), neklaesies, cervicale lijnlaesies en feliene odontoclastische resorptieve laesies (FORLS), kan veel pijn veroorzaken bij uw kat en kan zelfs verantwoordelijk zijn voor gedragsveranderingen als gevolg van de pijn.
De exacte oorzaak van deze resorptieve laesies is niet bekend. Er zijn veel theorieën, waaronder blootstelling aan bepaalde virussen, rassenprevalentie, chronische ontsteking van de mond en tandvlees en hoge vitamine D-spiegels in kattenvoer. Maar de definitieve oorzaak blijft ongrijpbaar.
Volgens de AVDS:"De laesies beginnen meestal als kleine erosies langs de tandvleesrand met bijbehorende ontsteking van het tandvlees in het gebied. Ze kunnen zich ontwikkelen tot grote gaten in de tanden en uiteindelijk het grootste deel van de tand vernietigen. In ernstige gevallen kan de hele kroon van de tand verloren gaan, waarbij alleen de wortels overblijven.”
Hoewel deze laesies pijnlijk zijn voor uw kat, is het vaak een uitdaging om die pijn te detecteren. Uw kat kauwt misschien liever aan één kant van haar mond of ze stopt met poetsen. U kunt een verandering in houding zien, waarbij uw kat geïrriteerd of nors wordt, of zich zelfs verbergt. Je kat kan ook klapperen met haar tanden.
De diagnose van deze laesies omvat een grondig mondonderzoek en röntgenfoto's (röntgenfoto's) van de mond. Voor het orale onderzoek en de röntgenfoto's moet de anesthesie efficiënt, effectief en zonder pijn voor uw kat worden uitgevoerd.
Deze laesies negeren en geen behandeling zoeken is geen optie. Deze laesies zijn ondraaglijk pijnlijk en zullen de kwaliteit van het leven van uw kat beïnvloeden.
Veel dierenartsen bevelen de extractie van elke aangetaste tand aan, ongeacht de ernst van de laesie. Deze dierenartsen zijn van mening dat, omdat deze laesies zullen vorderen en uiteindelijk extractie nodig zullen zijn, het verwijderen van de tand vanaf het begin de beste optie is.
Andere dierenartsen kunnen proberen de tand te herstellen als de laesie klein is. Restauratie omvat het opvullen van het defect in de tand en kan ook een wortelkanaalbehandeling omvatten. Als voor deze optie wordt gekozen, is het echter belangrijk om de tand te controleren op terugkeer of progressie van de laesie. Het is vrij waarschijnlijk dat na verloop van tijd de tand getrokken moet worden.
Uw kat zal echter in ieder geval een tijdje een functionele tand hebben.
Uw dierenarts zal u helpen bij het maken van de juiste keuze voor de behandeling, op basis van de resultaten van het mondonderzoek en de röntgenfoto's van uw kat.
Veel katten vertonen, eenmaal behandeld, een verbazingwekkend herstel. Vaak worden katten die geïrriteerd of teruggetrokken zijn weer aanhankelijk. Terugkeren naar een pijnvrij bestaan verhoogt zeker de kwaliteit van leven van uw kat.
