Gastbericht door Lorie Huston, DVM
Kattenleukemie is een veel voorkomende zorg voor kattenbezitters, ongeacht het ras van de kat. Dit komt omdat kattenleukemie, of FeLV zoals het soms wordt genoemd, een besmettelijke ziekte is die van kat op kat kan worden overgedragen.
Wat veroorzaakt kattenleukemie
Katachtige leukemie wordt veroorzaakt door een virus in de klasse van virussen die retrovirussen worden genoemd. Het wordt van kat op kat overgedragen door direct contact met lichaamsvloeistoffen. Normaal gesproken is nauw contact nodig om de ziekte over te dragen. Activiteiten zoals verzorgen, etenswaren delen, waterbakken of kattenbakken, vechten of spelen kunnen allemaal FeLV verspreiden.
Katachtige leukemie kan ook worden overgedragen van een zwangere moederkat op haar kittens. Het is een van de belangrijkste oorzaken van het 'fading kitten syndrome'.
Hoe wordt kattenleukemie gedetecteerd of gediagnosticeerd?
Veel katten die positief testen op kattenleukemie lijken volkomen gezond en het is onmogelijk om FeLV te diagnosticeren door simpelweg naar een kat te kijken. De meest gebruikelijke manier om kattenleukemie te diagnosticeren, is met een bloedtest die op antigeen tegen het kattenleukemievirus test. Deze test staat bekend als een ELISA-test.
Hoewel de ELISA-test zowel op speeksel en tranen als op bloed kan worden uitgevoerd, resulteren bloedtestresultaten doorgaans in minder onnauwkeurige resultaten.
Testen wordt aanbevolen onder verschillende omstandigheden, volgens de retrovirusrichtlijnen van de AAFP (American Association of Feline Practitioners).
Wat gebeurt er als mijn kat positief test op kattenleukemie?
Een van de drie dingen die kunnen gebeuren wanneer een kat wordt getest op leukemie.
Als uw kat positief test op kattenleukemie, moet hij binnen 6-10 weken opnieuw worden getest. Als hij dan toch positief test, is de kans groot dat hij een hardnekkige infectie heeft. Er is nog een andere test, de IFA-test, die in dit geval wordt aanbevolen om infectie te bevestigen. Dit wordt gedaan om de mogelijkheid van een vals-positieve ELISA-antigeentest uit te sluiten.
Onder zeldzamere omstandigheden kan een kat het kattenleukemievirus in het beenmerg herbergen, er perfect gezond uitzien en negatief testen op beide tests (of positief testen op een ELISA-test en negatief op de IFA-test). Voor deze katten, onder stressomstandigheden , kan het virus weer actief worden. Dit is de reden dat sommige fokkers aanbevelen om katten die in fokprogramma's worden gebruikt om de 6 maanden te testen. Het is ook de reden om aan te bevelen dat elke zieke kat opnieuw wordt getest op FeLV, ongeacht de eerdere FeLV-status.
Als uw kat positief test op het kattenleukemievirus en verder gezond is, zijn er verschillende voorzorgsmaatregelen die genomen moeten worden.
Vaccineren tegen kattenleukemie
Er is een vaccin beschikbaar voor kattenleukemie dat voor uw kat kan worden overwogen, afhankelijk van de levensstijl van uw kat en het risico op blootstelling.
Symptomen van FeLV bij katten
Veel katten die positief testen op kattenleukemie zullen er perfect gezond uitzien. Wanneer er echter een ziekte optreedt, kan deze vele andere kattenziekten nabootsen. Het kattenleukemievirus kan een vorm van kanker veroorzaken, maar werkt meestal door het immuunsysteem te onderdrukken, waardoor de geïnfecteerde kat vatbaar wordt voor secundaire infecties. In wezen moet kattenleukemie worden beschouwd als een mogelijke oorzaak voor elke zieke kat totdat het bloedonderzoek FeLV als oorzaak heeft uitgesloten. Ademhalingssymptomen (niezen, hoesten, lopende ogen, loopneus, enz.) komen vaak voor bij kattenleukemie, evenals symptomen zoals gewichtsverlies, gebrek aan eetlust, koorts en andere tekenen van algemene ziekte.
Katten die positief testen op kattenleukemie maar verder gezond zijn, kunnen dat blijven, soms voor langere tijd. Zodra de symptomen van kattenleukemie echter aan de oppervlakte komen, is de ziekte moeilijk te behandelen en is ze meestal dodelijk. De behandeling is meestal symptomatisch en gebaseerd op klinische symptomen, hoewel er ook verschillende medicijnen zijn geprobeerd om de functie van het immuunsysteem te versterken, met wisselend succes.