Arctic Blue Nicolai
Ik was nog niet van plan een kitten in mijn leven te brengen. Mijn lieve Merlijn en pels-soulmate waren onlangs overleden. Hij was een glorieuze kat met halflang haar in smoking en mijn hart deed nog steeds pijn. Ik merkte echter dat ik stationair zat te kijken naar alle katten op de adoptiesites, niet echt kijkend, maar nog steeds alleen maar kijkend naar al die prachtige harige kleine gezichten die een huis nodig hadden. Op een gegeven moment ging ik toevallig naar de pagina van een Ragdoll-fokker die ik kende, Arctic Blue Ragdolls in Minnesota, gewoon om te zien of er kittens beschikbaar waren. Ik kende deze fokker van mijn neef die Bengalen fokt en showt. Ik werd verliefd op de Ragdoll door alle Arctic Blue Ragdolls te zien op de plaatselijke kattenshows. Er waren meestal nooit kittens beschikbaar op de Arctic Blue webpagina, dus ik verwachtte niet veel. Toen ik echter op de kittenpagina klikte, zag ik tot mijn verbazing een foto van het liefste kleine kittengezichtje. Meteen, voordat ik wist wat ik aan het doen was, mailde ik de fokker om te vragen of het kitten nog beschikbaar was. Ze antwoordde terug en zei nee, maar dat ze wel wat oudere broers en zussen van deze beschikbaar had die zes maanden oud waren. OK, dacht ik, en vroeg of ze me foto's van hen kon sturen, nog steeds niet echt gelovend dat ik op dit moment een kitten wilde. Ze stuurde foto's van drie verschillende kittens, twee jongens en een meisje. Het kitten op de tweede foto die ze stuurde stal meteen mijn hart met zijn lieve snoetje. Voordat ik het wist, was ik een tijd aan het regelen om naar buiten te komen en "gewoon te kijken" naar de zes maanden oude kittens die ze beschikbaar had. Ik bracht veel tijd door bij de fokker, gewoon genietend van alle donzige Ragdoll-schoonheid. De kleine die ik leuk vond op de foto was verlegen en de fokker vertelde me dat hij de kleinste van het nest was en dat het vanaf het begin voor hem was geweest. De melk van zijn moeder was bedorven en dat nest moest met de fles worden gevoed. Twee werden erg ziek en degene die ik leuk vond, werd zo erg dat ze dachten dat hij het niet zou halen. Met veel aandacht en medicatie trok hij zich er doorheen maar had nog steeds wat niesbuien, loopneus 
oogproblemen die ik zou moeten oplossen als ik nog steeds dacht dat ik hem wilde hebben. Nou, mijn hart was al gestolen, en dit verhaal deed me alleen maar meer naar hem toe smelten, dus wat kon ik doen? Arme kleine man. Hij ging diezelfde dag met me mee naar huis.
Ik noemde mijn kleine pelsbaby Arctic Blue Nicolai, hoewel het een lang proces was om de juiste naam voor hem te vinden. Ik heb er veel uitgeprobeerd, maar geen enkele leek te blijven plakken en uiteindelijk zei iemand:kies er gewoon een. Geef de arme kat al een naam. Ik denk dat het ruim twee weken duurde voordat ik eindelijk besloot dat het Nicolai moest zijn, met zijn volledige geregistreerde naam Arctic Blue Nicolai. Hij kwam op 18 december bij mij wonen, net voor Kerstmis, dus Nicolai was ook fit voor het seizoen.
Ik had destijds een zeer oudere poes en ik maakte me zorgen over het binnenhalen van een onstuimige kitten, maar Nicolai had zo veel respect voor mijn dierbare senior dat ze het prima met hem vond. Ik zou Nicolai zien rennen en achter haar aan springen terwijl ze voorbij liep en een poot uitstak, maar hij raakte haar nooit aan. Op de een of andere manier wist hij dat hij voorzichtig met haar moest zijn. Dat vertelde me echter dat hij een vriend van zijn eigen leeftijd nodig had om mee te spelen en dus begon hij op zoek te gaan naar de juiste vriend die in het gezin zou passen. Uiteindelijk adopteerde ik uit een asiel een heel zachtaardig Tuxedo-kitten dat slechts 2 maanden jonger was dan Nicolai, die ook respect zou hebben voor mijn oudste. Kleine Angelo was ook een flesgevoede baby geweest, gevonden als pasgeboren baby, en deed me zo erg denken aan mijn lieve Merlijn dat de keuze om hem naar huis te brengen makkelijk was. Het was een perfecte match voor ons allemaal en de twee kittens werden beste vrienden.
Tegenwoordig is Nicolai een zeer zelfverzekerde tweeënhalf jaar oud. Hij heeft de klassieke Ragdoll-zoetheid, maar hij heeft ook een beetje zijn eigen "houding" om de zoetheid te temperen. Hij heeft een sterke wil en krijgt graag zijn zin, wat hij meestal doet, en laat je weten wanneer hij genoeg tijd heeft gehad om vast te houden. In tegenstelling tot de klassieke waargenomen slapheid waarnaar het Ragdoll-ras is vernoemd, geeft het hem niet zoveel om lang vastgehouden te worden, wat ik van andere Ragdoll-bezitters hoor dat dit niet zo ongebruikelijk is. Hij is erg slim en ik merk dat ik soms omgekeerde psychologie bij hem moet gebruiken om hem manieren te leren begrijpen. Hij leert, maar hij houdt me bezig om hem bezig te houden, zodat hij zich niet verveelt. Zijn favoriete speeltje is een dunne draad met stukjes hout/karton aan het uiteinde die hij graag achtervolgt en in de lucht springt om te vangen. Eigenlijk is alles dat aan het uiteinde van een touwtje, touw of wat dan ook bungelt, erg leuk voor hem en hij verwacht elke avond na het eten zijn speeltijd.
Ik leerde Nicolai al vroeg wennen aan een harnas en in de warmere maanden geniet hij van wat toezicht buiten de tijd. Het helpt hem bezig te houden en als ik een afgeschermd raam open kan hebben, is dat gewoon geweldig. Beide katten kunnen urenlang zitten en genieten van de frisse bries en verleidelijke geuren.
Ze krijgen allebei het Wellness-blik, graanvrij voedsel, samen met Fancy Feast, en slechts een handvol graanvrij droogvoer waarvan ze denken dat het meer een traktatie is dan eten. Ik doe ook een deel van het droogvoer in een traktatiebal en dat helpt de katten bezig te blijven terwijl ze proberen er bij te komen. En ze vinden het heerlijk als ik stukjes droogvoer door het hele huis strooi zodat ze kunnen "jagen". Het belangrijkste voedsel is echter het natte voedsel en ik heb gemerkt dat er ondanks al het haar geen haarballen zijn en de kattenbak is absoluut gemakkelijker schoon te houden met minder afval.
Op bijna driejarige leeftijd weegt Nicolai nog steeds maar ongeveer 11-1 / 2 pond, dus geen grote Ragdoll, maar toen was hij de kleinste van het nest. Hij is een vrolijke kat en in goede gezondheid. Mijn kleine man heeft het duidelijk naar zijn zin gehad en ik kan me nu geen leven meer zonder hem voorstellen.
Heb je een Ragdoll Kitten of Kat? Overweeg om je kat in te dienen! Richtlijnen voor het indienen van Ragdoll of the Week
Lees meer Ragdoll of the Week-inzendingen.
