Ik heb gelezen dat de gemiddelde kat ongeveer 40 miljoen haren heeft, een paar miljoen geven of nemen [1], hoewel ik niet zeker weet of iemand ooit echt heeft geteld.
Op sommige dagen, wanneer de kattenbont-tuimelkruiden door de gang tuimelen en het moeilijk te zeggen is dat mijn "mooie" zwarte broek eigenlijk zwart is, ben ik ervan overtuigd dat katten de helft van dat aantal haren 's nachts kunnen verliezen.
Hoeveel verlies is "normaal"? Waarom lijken sommige katten zoveel te verliezen? Wanneer moet ik me zorgen maken over het verharen van mijn kat? We beantwoorden al deze vragen en meer in deze blogpost.
Laten we het eerst even hebben over kattenhaar.
Katten hebben veel vacht. Als we het over kattenhaar hebben, noemen we het meestal pels, wat gewoon dicht opeengepakte haren betekent. Het is oké om beide termen te gebruiken.
Katten hebben tussen de 60.000 en 120.000 haren in zowat elke vierkante centimeter van hun lichaam.[2] Dat is veel haar. Katten hebben het allemaal nodig - pels maakt deel uit van het "integumentaire systeem", het grootste orgaan in het lichaam van de kat. Het integumentaire systeem omvat de huid in al zijn lagen, haar en nagels, die samen een beschermende muur vormen tussen de buitenwereld en de binnenkant van de kat.[3]
Katten die niet al die vacht hebben, zoals de rassen Sphynx en Peterbald, hebben ons (en onze verwarmde huizen en onze zorgvuldig gebreide kattensweaters) nodig om te overleven.
Kattenhaar is er in vier (of vijf-achtige) soorten, en niet elke kat heeft elk type:
Donsharen hebben de toepasselijke naam. Het zijn de zachte, pluizige haren die voor warmte zorgen, net zoals het ganzendons dat we gebruiken om onze warmste dekbedden en gezwollen winterjassen te maken.
Onder een microscoop zien donshaartjes er golvend of gekrompen uit,[4] waardoor ze extra effectief zijn als isolatoren. Houd er rekening mee dat donsharen zich het dichtst bij de huid bevinden en dat dit de vachtlaag is die de neiging heeft om te klitten als een kat niet regelmatig wordt verzorgd.
Sommige kattenrassen hebben geen donslaag, zoals de Javaan. Sommige katten, zoals de Cornish Rex, alleen een donslaag van bont hebben.
Luifelharen komen tussen de donslaag en de beschermlaag, als een kat alle drie heeft. Luifelharen helpen de tere donshaartjes te beschermen en bieden ook wat extra isolatie. Ze zijn doorgaans langer dan donshaartjes, maar korter dan dekhaartjes.
Turkse Van-katten hebben alleen een luifellaag.
Een kat met een haarlaagje heeft altijd zijn eigen waterafstotende windjack aan. Beschermharen zijn meestal stijver en langer dan luifel- of donsharen en ze kunnen voorkomen dat wind en regenwater in de huid van een kat doordringen. Beschermharen zijn meestal recht en lopen taps toe naar de punt, maar hebben kleine weerhaken langs hun lengte die verklaren waarom ze aan onze kleding blijven kleven.
De lange haren bij langharige rassen, zoals de Perzische, zijn extra lange waakharen.
Whiskers, ook wel vibrissae genoemd, zijn lange, dikke, gevoelige haren die uit de snuit, wangen, wenkbrauwen en polsen komen. Lees meer over hun doel in "Waarom hebben katten snorharen?"
Vellusharen zijn dunne, babyfijne haren, zoals die gevonden worden op de zogenaamde haarloze lichamen van katten zoals de Sphynx. Wij, meestal naakte mensen, hebben ook vellusharen.
Om verharing te begrijpen, moet je begrijpen hoe kattenhaar groeit.
Individuele haren hebben hun eigen groeicyclus. Elke streng bevindt zich in zijn eigen kleine wereld en doorloopt zijn eigen cyclus in zijn eigen tempo. Wetenschappers zouden zeggen dat kattenbont "asynchrone groei" ondergaat, wat gewoon betekent dat de haren hun cycli niet coördineren. Als ze dat wel deden, zou uw kat zichzelf regelmatig kaal laten vallen.
Er zijn vier fasen in de haargroeicyclus van katten. Vroeger dachten we dat er maar drie waren, maar wetenschappers ontdekten dat verharen eigenlijk een aparte fase is van de andere. De haren ondergaan specifieke veranderingen waardoor ze uiteindelijk van het lichaam van een kat afvallen. Dat gezegd hebbende, begrijpen we nog steeds niet de exacte mechanica van het afstoten.
Wanneer het haar van een kat in de anagene modus staat, groeit het. De haarbol is zeer actief en bevindt zich diep in de huid. Een haar in de anagene fase is moeilijk te verwijderen.
De catagene fase is van korte duur. Een haar in catagene modus stopt met groeien en de follikel krimpt.
Telogeen is de rustfase van een haar. De lamp bevindt zich dichter bij het oppervlak en kan gemakkelijk worden verwijderd.
Exogen is de uitscheidingsfase. Een wetenschappelijke studie van muizenhaar toonde aan dat de bol van het haar in deze fase gekrompen, onregelmatig en bijna levenloos wordt.[5]
Moet ik deze vraag echt beantwoorden? Als je met een kat samenwoont, is de vraag die je echt beantwoord wilt hebben:"Wanneer katten katten niet verharen?" (Het juiste antwoord is:nooit.)
Het afwerpen zou normaal gesproken verband houden met seizoensgebonden veranderingen in zonlicht. Maar katten die binnen bij ons wonen, of ze nu fulltime of parttime zijn, leven met "nepseizoenen" vanuit het oogpunt van hun vacht. We airconditioning onze huizen in de zomer. We verwarmen ze in de winter. We doen de lichten dag en nacht aan en uit.
Katten die buiten leven, volledig onderworpen aan de patronen van de natuur, verharen meestal twee keer per jaar groot. Wanneer de hoeveelheid daglicht in de herfst begint af te nemen, sturen de hersenen van een kat een signaal naar de haarzakjes dat zegt:"Maak plaats voor een dikkere, luchtiger, zwaardere wintervacht." [6] In het voorjaar verliest het lichaam van een kat die extra vacht om zich voor te bereiden op de zomer.[7]
Naast zonlicht (en temperatuur) zijn er nog andere factoren die bijdragen aan het afstoten. Ook genetica en voeding spelen een rol. En zelfs katten die permanent buiten leven, verliezen het hele jaar door haren, naast die twee grote seizoensschuren.
Hoewel een haarlok zelf niet leeft (het is gemaakt van een taai eiwit dat keratine wordt genoemd), bevat de bol aan de onderkant van de streng, in het haarzakje, levende cellen. En levende wezens leven niet voor altijd.
Verharen is hoe het lichaam van een kat oud, haveloos, dood haar verwijdert om plaats te maken voor fris, nieuw haar dat het best zijn isolerende en beschermende taken kan uitvoeren.
Exogene haren, die klaar zijn om van het lichaam van een kat te scheiden, vallen er waarschijnlijk gewoon af.
Maar soms verliest een kat in één keer een bos haar, zoals bij de dierenarts. We weten niet het exacte proces waardoor het lichaam van een kat deze haren tegelijkertijd vrijgeeft, maar we geloven dat kleine arrector pili-spieren, die verbonden zijn met de haarzakjes, worden geactiveerd wanneer de kat gestrest is. Telogene haren, die toch al klaar waren om te worden afgeworpen, worden plotseling vrijgemaakt.[8]
Trouwens, deze arrector pili-spieren zijn dezelfde spieren die samentrekken om ervoor te zorgen dat het haar van een kat rechtop gaat staan, zoals wanneer een kat haar rug kromt.
Alle katten hebben hun eigen verharingscyclus. Sommige katten verliezen zoveel dat je bijna niet kunt geloven dat er nog iets op de kat achterblijft. Anderen vallen een beetje af. Beide uitersten kunnen normaal zijn.
Hoe weet je of je kat normaal verhaart?
Kijk naar de vacht van je kat. Een kat met normale uitscheidings- en groeicycli behoudt een zachte, zijdeachtige textuur aan de vacht.
Als de vacht van uw kat rafelig, vies of dun is, kan dit een teken zijn dat er iets mis is. Kale plekken of een ontstoken huid onder het haar zijn ook symptomen om je zorgen over te maken. Als uw kat meer haarballen dan normaal overgeeft, is dit een teken dat uw kat niet normaal verhaart.[9]
(Lees meer over haarballen in 'Katten en haarballen'.)
Er zijn veel dingen die ervoor kunnen zorgen dat een kat een abnormale hoeveelheid haar verliest, of haar in een abnormaal patroon verliest. Hier zijn enkele mogelijke oorzaken van ongezond haarverlies bij katten:
Bacteriële of schimmelmicro-organismen die zich een weg banen door de buitenste beschermende barrière van de huid (misschien door een kras of beet) kunnen groeien en zich vermenigvuldigen in de huid en haarzakjes vernietigen, waardoor haaruitval ontstaat.
Huidinfecties presenteren zich meestal met andere symptomen die uw dierenarts kan identificeren en behandelen. Ringworm, een schimmelinfectie en geen parasiet, is bijvoorbeeld een belangrijke oorzaak van haarverlies bij katten. Afgezien van haaruitval, wordt het meestal weergegeven als ronde, rode, schilferige plekken op de huid.[10]
Parasieten, zoals mijten en vlooien, kunnen op verschillende manieren de oorzaak zijn van haaruitval bij katten.
Parasieten kunnen de haarzakjes beschadigen en direct haaruitval veroorzaken. Parasieten kunnen ook bacteriën bij zich dragen en indirect haarverlies veroorzaken door een huidinfectie.
Maar de activiteit van de parasieten op de huid van uw kat kan ze gek maken, waardoor ze hun eigen haar eruit krabben. Sommige katten zijn zelfs allergisch voor vlooienspeeksel, en de bijbehorende jeuk en krabben kan leiden tot extreme haaruitval.
(Lees voor meer informatie over vlooien:"Mijn kat heeft vlooien! Wat moet ik doen?")
Verzorging is meestal een gezonde bezigheid. Verzorging helpt een kat zijn vacht van afgevallen haren te verwijderen om klitten te voorkomen, en kan de vacht en huid schoon en gezond houden. Maar er kan te veel van het goede zijn en oververzorging kan een oorzaak zijn van haaruitval.
Het is zo'n groot onderwerp dat ik er een aparte post over heb geschreven:"Overmatige verzorging bij katten."
Net als mensen kunnen katten allergisch zijn voor hun voedsel, voor iets in hun omgeving, voor huishoudelijke of huisdierproducten, voor bijtende insecten en parasieten (zie hierboven). Om de jeuk van een allergische reactie te verlichten, kan een kat letterlijk aan zijn eigen haar krabben en likken.
Overmatige uitscheiding is een mogelijke bijwerking van bepaalde nier-, lever-, schildklier- en bijnieraandoeningen, evenals kattengriep en kanker. Als u geen eenvoudige verklaring voor haaruitval bij uw kat kunt vinden, kunt u met een bezoek aan uw dierenarts een ernstiger oorzaak van overmatige haaruitval bij uw kat uitsluiten of verhelpen.
Voeding is belangrijk voor het lichaam van een kat, en elke calorie telt echt. In feite gaat 30% van de eiwitinname van een kat rechtstreeks naar het onderhoud van de huid en vacht van een kat. Als het voer dat je kat eet niet genoeg eiwitten bevat, of als de eiwitten moeilijk verteerbaar zijn, of als er andere voedingsstoffen ontbreken, zal de vacht van een kat eronder lijden. Haren kunnen dunner worden en meteen afbreken.
Katten hebben de juiste hoeveelheid vitamine E en A nodig om het keratine-eiwit waaruit het haar bestaat te kunnen produceren. Zonder de juiste hoeveelheid zink zal ook de haargroei eronder lijden.[11]
Er zijn een aantal aandoeningen, waarvan sommige voorkomen kunnen worden, waardoor een kat zichzelf niet goed kan verzorgen.
Een kat met overgewicht kan bijvoorbeeld moeite hebben om al haar lichaamsdelen te bereiken tijdens een trimbeurt. Een kat met artritis of een andere gewrichtsaandoening kan zich mogelijk niet goed verzorgen vanwege de pijn die het veroorzaakt.
Katten die gezond en kieskeurig zijn, vangen meestal veel losse haren met hun eigen tong. Deze afgevallen haren kunnen in hun uitwerpselen of in een haarbal terechtkomen. Maar katten die zich niet goed kunnen verzorgen, kunnen in plaats daarvan veel van deze losse haren op vloerbedekking en meubels achterlaten.
Het kan dus lijken dat uw kat meer verhaart dan normaal, zelfs als dit niet het geval is.
Deze berichten, "Hoe kan ik een kat helpen gewicht te verliezen?" en "Hoeveel moet ik mijn kat voeren?" kan helpen, als uw kat het zich kan veroorloven om een paar gram te verliezen.
Zwangere katten, of katten die kleintjes zogen, zullen meer verharen door hormonale veranderingen[12] en het verlies van mineralen en calcium die al dat nieuwe leven ondersteunen.[13] Sommige katten zullen ook de vacht rond hun tepels verliezen, vermoedelijk om het voor de baby's gemakkelijker te maken om te voeden.[14]
Dit soort verlies is normaal. U kunt uw drachtige of zogende kat ondersteunen door haar kittenvoer van goede kwaliteit te geven, dat meer calorieën en een hoger eiwitgehalte bevat, en door haar zoveel te laten eten als ze wil.
Er zijn zoveel mogelijke redenen waarom een kat te veel haar verliest, dat er een echte detective voor nodig is (met een hele hoop laboratoriumapparatuur) om het tot op de bodem uit te zoeken.
Als uw kat te veel haar lijkt te verliezen, wacht dan niet af. Breng hem naar de dierenarts. Uw dierenarts kan het haar zelf onderzoeken, huidcellen onder een microscoop bekijken, bloedonderzoek doen en een urineonderzoek uitvoeren om aanwijzingen te vinden voor de oorzaak.
Aangezien sommige van de mogelijke oorzaken behoorlijk ernstig kunnen zijn en andere potentieel besmettelijk voor mensen (zoals ringworm), is het de moeite waard om uw zorgen eerder vroeger dan later aan te pakken.
Er zijn dingen die wij, verantwoordelijke kattenverzorgers, kunnen doen om de gezondheid van de vacht van onze katten te verbeteren en de groei te stimuleren.
Zorg voor gezonde kattenvoeding die rijk is aan eiwitten, vitamines, mineralen en essentiële vetzuren. Ik heb de neiging om de maaltijden van mijn huisdieren aan te vullen met omega 3- en omega 6-vetzuren uit koudwatervissen, om er zeker van te zijn dat ze genoeg binnenkrijgen. Als u visolie aan het dieet van uw kat wilt toevoegen, overweeg dan een supplement van VetriScience of Omegease.
Soms hebben katten een beetje hulp van hun mensen nodig. Bovendien is het verzorgen van je kat een geweldige manier om een band met haar op te bouwen en een relatie met haar op te bouwen.
Een deshedding-handschoen, zoals deze van DELOMO, werkt uitstekend bij het verwijderen en verzamelen van losse haren. Bovendien is het leuk!
Een windhondkam, zoals deze roestvrijstalen versie van Paws Pamper, kan klitten bij alle katten helpen voorkomen, maar vooral bij langharige katten.
Ik gebruik een Furminator op al mijn harige huisdieren. Ze maken twee stijlen voor katten:een voor kortharige katten en een andere voor langharige katten.
Zelfs als uw kat alleen binnenshuis is, loopt hij nog steeds risico op parasieten.
Binnenkatten kunnen bijvoorbeeld heel gemakkelijk besmet raken met vlooien en vlooien kunnen in de winter binnenshuis actief blijven. Bespreek uw opties met uw dierenarts, aangezien parasietensoorten van regio tot regio verschillen en plagen in bepaalde regio's resistent zijn geworden tegen bepaalde behandelingen. Je moet ook behandelen voor interne parasieten.
Dit is een moeilijke. Mensen zijn vaak behoorlijk verrast om te leren over het soort dingen dat stressvol is voor een kat, en vaak zijn die dingen moeilijk of onmogelijk te veranderen.
Veranderingen in de omgeving zijn stressvol voor katten:de toevoeging van een nieuw gezinslid, het overlijden van een gezinslid, verhuizen of zelfs alleen het verplaatsen van het meubilair. Het toevoegen van een andere kat of hond aan het huishouden kan ook erg stressvol zijn.
Een verandering in routine, een verandering van voedsel of een verandering van merk kattenbakvulling, kunnen allemaal stressvol zijn voor een kat. Te veel hanteren, of zelfs te weinig hanteren, kan stressvol zijn. Wat moet een liefhebbende kattenbeschermer doen?
Als je de stressvolle gebeurtenis of dat ding niet uit het leven van je kat kunt verwijderen, kun je zijn omgeving veiliger maken. Voeg zitstokken en schuilplaatsen toe zodat uw kat er even helemaal tussenuit kan. Zorg voor veel speelgoed, maar vooral verrijkingsspeelgoed dat aspecten van jagen nabootst, wat een importgedrag van katten is. Overweeg om te beginnen puzzelspeelgoed, laserpointers en hengelspeelgoed.
Behalve haarloze rassen, zijn er geen rassen die min of meer vatbaar zijn voor normale verharing. Het is een mythe dat langharige rassen meer verharen dan kortharige rassen.[15]
Lange haren die over het tapijt verspreid zijn, vallen waarschijnlijk meer op dan korte haren.
