De Siamese kat is een levend kunstwerk. Haar lichaam is lang, slank en lenig, en ze sluipt net zo veel als loopt. Haar hoofd, wigvormig en dramatisch, wordt gekenmerkt door schitterende blauwe ogen. Haar vacht klampt zich vast aan haar lichaam; het is glad om aan te raken en een wonder om naar te staren. Het is alsof al haar kleuren zich naar de randen hebben verspreid.
Maar de Siamese kat ("meezers" genoemd door degenen die met geen ander kattenras zouden leven), is meer dan schoonheid. Hij is een en al persoonlijkheid, en hij is niet per se voor iedereen. Dit is een kat die niet alleen graag bij mensen is; hij moet bij mensen zijn. Een Siamees lijdt als hij te lang alleen wordt gelaten, en als je thuis bent, laat hij je niet met rust. Hij zal je volgen, voortdurend vertellen en overal meningen over geven, of je nu advies zoekt of niet. Een Siamees begrijpt de betekenis van 'stil' niet, of als hij dat wel doet, neemt hij aan dat het niet op hem van toepassing is.
Voor de juiste soort voogd kan een relatie met een Siamees de meest intieme zijn die je ooit met een kat zult hebben. Voor de verkeerde soort voogd kan een Siamees in huis gek zijn.
De Siamese kat is duidelijk een van de oudste kattenrassen, maar we weten alleen niet precies hoe oud. Dit is wat we wel weten.
Al minstens 700 jaar genieten de mensen van Thailand van het gezelschap van een kat die ze Wichienmaat noemden, wat zich losjes vertaalt naar 'diamantenmond' of 'diamantgoud', afhankelijk van wie je het vraagt. Hoe dan ook, het suggereert kostbaarheid, wat de juiste vertaling ook is.
We zeggen 700 jaar omdat er een verzameling oude manuscripten is die de Tamra Maew wordt genoemd, wat 'The Cat-Book Poems' betekent, die dateren uit het Ayutthaya-koninkrijk in Siam. Ayutthaya was van 1351 tot 1767 een machtscentrum in Zuidoost-Azië. Siam is het hedendaagse Thailand.[1]
De Tamra Maew toont katten met slanke lichamen en benen, vaak met bleke lichamen maar donkerdere kleuren op de oren, gezichten, staarten en voeten. Waren dit Siamese katten? (De manuscripten beschrijven ook de kattenrassen Korat, Konja en Suphalak.[2])
Het is helaas moeilijk om de Tamra Maew precies te dateren. Het was met de hand geschreven op perkament van palmblad of schors. Toen een individueel manuscript oud en kwetsbaar werd, werd het zorgvuldig met de hand gekopieerd en werden de beschadigde pagina's weggegooid.[3] We hebben dus geen idee wanneer het voor het eerst werd geschreven en dus ook hoe ver de Siamese katten in Thailand eigenlijk teruggaan.
In de 19e eeuw ontdekten Britse burgers de Wichienmaat, die eruitzag als geen kat die ze ooit eerder hadden gezien. Een Britse diplomaat bracht een fokpaar mee naar zijn kattenliefhebbende zus die hen (en hun drie kittens) liet zien op de eerste moderne kattenshow in het Crystal Palace in Londen. Een journalist van de show noemde de Siamees 'een onnatuurlijke, nachtmerrieachtige kat'.
In 1878 kreeg president Rutherford B. Hayes een Siamese kat cadeau van de Amerikaanse raadsman in Bangkok, een kat genaamd Siam.
Siamese katten worden vaak ten onrechte de 'koninklijke kat van Siam' genoemd.
Het is eigenlijk een mythe dat Siamese katten waren gereserveerd voor royalty's. De Zoological Society ontkrachtte deze mythe in 1900, maar kattenliefhebbers gaven de voorkeur aan het exotische achtergrondverhaal van katten die werden gehouden door Siamese royalty's, boven de realiteit dat ze gewoon gewone katten waren in hun thuisland.[4]
Helaas blijft de mythe bestaan. (Maar dat weerhoudt JOU er niet van om ze als royalty te behandelen!)
De vroege Siamese katten die naar Engeland werden gebracht leken in niets op het Siamese ras dat we tegenwoordig kennen.
De originele Siamezen waren rondhoofdig, stevig en gespierd. Maar westerse fokkers (en keurmeesters van kattenshows) gaven de voorkeur aan een meer exotische look en begonnen te fokken voor diepere blauwe ogen, een meer gestileerd hoofd en slankere lichamen.
Maar niet iedereen hield van deze zogenaamde 'verbeteringen'. Veel mensen gaven de voorkeur aan het minder extreme uiterlijk van het originele ras met zijn rondere kop en steviger lichaam.[5]
Tegenwoordig zijn er twee rassen:de moderne Siamese kat met zijn wigvormige kop, gigantische oren en een snuit die soms wordt aangeduid als een "bananenneus", [6] en de "Oude Siamees", soms " Traditionele Siamees' of 'Klassiek Siamees' en zelfs 'Applehead Siamees'[7], maar staat in de meeste kattenregisters formeel bekend als de Thaise kat. De Thaise kat wordt beschouwd als een apart ras van de Siamees, hoewel ze gemeenschappelijke wortels hebben.
Er is ook een langharige Siamezensoort, de Balinees.
De Siamese kat heeft een belangrijke invloed gehad op de kattenfantasie in het algemeen. Het is de basis voor veel andere kattenrassen, waaronder de Oosterse korthaar, Himalaya, Cornish Rex, Sphynx, Peterbald, Tonkinees en Havana Brown, om er maar een paar te noemen.
"Colorpointing" is het woord dat dieren beschrijft met een bleker lichaam met een donkerdere kleur aan de ledematen, met name het gezicht, de oren, de voeten en de staart (en het scrotum bij mannen). Colorpointing is niet alleen beperkt tot katten; het wordt gevonden in een aantal zoogdieren, waaronder konijnen, geiten, honden, ratten, schapen, cavia's en paarden. Het wordt soms het "Himalaya-patroon" [9] genoemd omdat bepaalde dieren, vooral konijnen en geiten, uit deze regio dit ongebruikelijke kleurpatroon vertonen.
Het is de moeite waard om op te merken dat alle puntkleuring bij katten afkomstig is van de Siamees. Geen enkel ander ras is verantwoordelijk voor het introduceren van dit kleurenpatroon bij katten.
Dit is het gekste:colorpointing is eigenlijk een vorm van albinisme. Albinisme is een genetische mutatie waarbij het lichaam weinig of geen pigment aanmaakt. Albino-dieren zijn meestal helemaal wit of roze.[10]
De genetische mutatie die albinisme veroorzaakt, beïnvloedt een enzym, tyrosinase genaamd, dat betrokken is bij de productie van pigment, ook bekend als melanine. Bij Siamese katten en bij andere dieren met een kleurpunt werkt het gemuteerde enzym niet bij normale lichaamstemperaturen, wat betekent dat het helemaal geen pigment produceert. Maar het springt in actie bij koudere temperaturen. Dus koelere delen van het lichaam - de plaatsen aan de "randen" van de kat - met werkende tyrosinase die melanine produceert.
Hier is nog een vreemd feit:Siamese katten die in koelere omgevingen leven, worden overal donkerder dan katten die in warmere klimaten leven. De tyrosinase wordt geactiveerd, niet alleen op oren en poten en staarten, maar ook elders in een koudere kat.
Wist je dat Siamese kittens worden geboren met pure crème of witte vacht, en geen punten?
Dit komt omdat ze in de baarmoeder zo warm worden gehouden dat het tyrosinase-enzym geen melanine produceert. Siamese kittens, die nu in de buitenwereld leven, beginnen hun punten te ontwikkelen in de eerste paar weken van hun leven. Als ze vier weken oud zijn, kunnen fokkers meestal al zeggen welke kleur ze zullen hebben, hoewel ze de neiging hebben om met de jaren donkerder te worden.
Een ongepigmenteerd kattenoog is blauw. Kittens worden geboren met blauwe ogen (die je pas kunt zien als ze ze openen), maar meestal begint melanine zich uiteindelijk te vormen en wordt de uiteindelijke oogkleur voor volwassenen duidelijk. Dit geldt voor de meeste kittens, maar niet voor Siamese kittens, of die van andere rassen die hun blauwe ogen als volwassenen behouden.
Blauw is trouwens geen echte oogkleur. Het is een soort illusie. Hoe minder melanine er in het oog zit, hoe meer licht er binnenkomt. Licht dat zich een weg baant naar de achterkant van het oog, kaatst terug. De golflengte van het licht dat terugkaatst ligt in het blauwe kleurenspectrum.[11] Er is dus geen blauwe kleur in het oog. Het lijkt gewoon blauw. Het is min of meer dezelfde reden waarom de lucht er voor ons blauw uitziet.
Siamese katten hebben blauwe ogen omdat het gemuteerde gen dat voorkomt dat melanine zich elders in hun lichaam vormt, ook de vorming van kleur in het oog verhindert. De blauwheid wordt nooit gedekt door een andere kleur.
Katten (en bepaalde andere dieren) hebben een speciale reflecterende laag achter het netvlies in hun ogen die licht weerkaatst. Deze speciale laag heet het tapetum lucidum en het helpt het omgevingslicht te versterken, waardoor katten beter kunnen zien in het donker. Het laat kattenogen ook zilvergroen, zilverblauw of witachtig glanzen in het donker.
Maar Siamese katten hebben ofwel geen tapetum lucidum, ofwel een minder reflecterend tapetum lucidum.[12] Door de afwezigheid van een sterk reflecterend tapetum lucidum lijken hun ogen rood te gloeien in het donker.
Het zorgt er ook voor dat Siamese katten minder goed kunnen zien in het donker. Het maakt ze bijzonder kwetsbaar voor verwondingen – zoals vanuit een auto – in het donker, en beïnvloedt hun vermogen om goed te jagen bij weinig licht. Het zou deels hun ongewone gehechtheid aan mensen kunnen verklaren, op wie ze meer vertrouwen dan andere kattenrassen.
Dit is een mooie, mooie kat. Het valt niet te ontkennen. Het hoofd en het gezicht van een Siamese kat zijn verbluffend:het hoofd is driehoekig met amandelvormige ogen en grote oren die naar de zijkanten van het hoofd zijn geplaatst.
Ze heeft een lange nek en een slank lichaam met een lange staart. Ze is klein tot middelgroot en weegt 6-10 pond.[13] Haar vacht is kort, glanzend en fijn, en er is geen ondervacht.
Het grootste Amerikaanse kattenregister, de Cat Fanciers Association (CFA), erkent vier vachtkleuren voor de Siamees:
Zegel – De punten op een Siamees met een sealcoating zijn extreem donkerbruin, bijna zwart.Blauw – De punten zijn koel grijs.Chocolade – De punten zijn lichter bruin van kleur dan bij een zeehondenkat.Lila – De punten hebben een warmere grijze kleur.
Andere kattenregisters herkennen extra kleuren, waaronder kaneel, fawn, rood, crème, zilver en rook, en sommige herkennen Siamese katten met tabby- en schildpadpunten of markeringen.
De Siamees is een geweldige, vriendelijke, sociale, aanhankelijke en intelligente kat. Ze zijn echte extraverte mensen en blijven het grootste deel van hun leven actief en speels.
Siamese katten hebben hun mensen absoluut nodig (en ze passen goed in gezinnen met kinderen). Ze kunnen zich sterk hechten aan één persoon en zullen die persoon in en uit en rond elke kamer van het huis volgen en aandacht vragen.
De Siamese kat is een echte gesprekspartner, die de hele dag door een doorlopend commentaar op het huishouden bijhoudt. Ze kunnen niet alleen spraakzaam zijn, maar ook luid . Velen hebben een kenmerkende miauw die soms wordt vergeleken met het geluid van een huilende baby.
Ik hou van deze beschrijving van het leven met een Siamees van de vraag-en-antwoordwebsite, Quora:
"Als je op zoek bent naar een relaxte, rustige kat als huisdier, dan is een Siamees niets voor jou. Hoewel Siamezen intelligent zijn, hebben ze ook een sterke wil. Als een Siamese kat besluit dat hij iets wil doen, zal hij proberen het te doen, ongeacht eventuele obstakels. Siamezen hebben duidelijke, luide en onaangename stemmen en als hun behoeften niet naar tevredenheid worden vervuld, hoor je het vanuit verschillende kamers. Als je een Siamese kat krijgt, wil je je huis 'katbestendig' maken, aangezien Siamezen berucht zijn om op planken te springen of met elektrische draden te spelen. Siamezen houden van spelen, maar ze hebben constante mentale stimulatie nodig en raken snel verveeld.” [14]
Siamese katten worden eenzaam en depressief als ze te lang alleen worden gelaten zonder hun mensen. Als je normaal gesproken elke dag lange uren weg bent, zoek dan een ander kattenras. Hoe dan ook, een nieuwe Siamese eigenaar zou moeten overwegen om minstens twee kittens uit hetzelfde nest te krijgen, zodat ze elkaar gezelschap kunnen houden als je weg bent, al is het maar voor een korte tijd.
Dat gezegd hebbende, Siamese katten kunnen destructief zijn als ze te lang alleen worden gelaten, en twee Siamese katten kunnen dubbel zoveel kattenkwaad uithalen als één kat.
Je moet met je Siamese kat spelen. Het is van cruciaal belang voor zijn emotionele en mentale welzijn. Een goed huis voor een Siamese kat heeft zitstokken en speelgoed in overvloed.
Deze vraag vereist twee afzonderlijke antwoorden.
Over het algemeen is de Siamese kat een langlevend ras. U kunt verwachten dat de uwe, als hij in goede gezondheid verkeert, 15-20 jaar zal leven.[15] Scooter, ooit de recordhouder van het Guinness Book voor de oudste nog levende kat, was zelfs een Siamees die de leeftijd van 30 bereikte.[16]
Maar Siamese katten zijn vatbaar voor nogal wat gezondheidsproblemen. Ze hebben de neiging om te lijden aan tumoren, vooral borst-, darm- en mediastinale (een gebied in de borst) tumoren. They can have heart problems and lung problems, including asthma. They are prone to Progressive Retinal Atrophy (PRA), which can lead to blindness, and for which there is no treatment, and other eye problems, including glaucoma.
Siamese cats can suffer from feline hyperesthesia syndrome, which is a bizarre, extreme skin sensitivity,[17] and vestibular syndrome, in which a cat develops a sudden lack of coordination.[18]
They have a tendency to develop bladder stones[19] and may vomit more than other breeds.[20] Siamese cats are prone to pica, which is the desire to eat non-food items such as wool or plastic. They a prone to hip displaysia, metabolic diseases, and lysosomal storage diseases[21] in which toxins build up in a cat’s body.[22]
Fortunately, a Siamese cat is otherwise easy to care for. They shed minimally, and rarely need a bath. You can run a comb quickly through the fur once a week, trim the nails, and brush the teeth. Be sure to give your Siamese regular veterinary dental cleanings (they’re prone to dental disease, too)[23] and your Siamese is good to go!
(These items may help:Paws Pamper Greyhound Comb, Pet Republique nail clipper, Mind Up toothbrush, and Virbac toothpaste.)
Sometimes an insatiable curiosity is a good thing. Two Siamese cats living at the Dutch embassy in Moscow helped foil an espionage attempt with their boundless nosiness.
When the two kitties began scratching at a wall in the embassy, their quick-thinking owner suspected they were hearing something his less-sensitive ears hadn’t picked up. He broke through the wall and discovered 30 small microphones that had been eavesdropping on him![24]
