Het algehele uiterlijk moet dat zijn van een middelgrote, compacte, gespierde kat. De Cymric heeft een ronde kop met een stevige snuit en prominente wangen, korte voorpoten, hoogte van de achterhand, grote diepte van de flank en een korte rug, die een gladde doorlopende boog vormt van de schouders tot de ronde stuit. De Manx en Cymric zijn in wezen in alle opzichten hetzelfde, de Cymric heeft een langere vacht. De Cymric heeft een halflange/halflange vacht met een zijdeachtige textuur, die varieert met de vachtkleur. Britches, plukjes haar tussen de tenen en volledige inrichting in de oren onderscheiden de Cymric.
De persoonlijkheid van de Cymric heeft een sterke aanhang gewonnen. Cymrics zijn intelligente, grappige katten en ze kunnen goed overweg met andere huisdieren, waaronder honden. Cymrics staan vooral bekend om hun loyaliteit aan hun mensen en genieten ervan om quality time met hen door te brengen. Zoals katten gaan, kunnen ze gemakkelijk trucjes worden geleerd. Ondanks hun speelse temperament zijn ze zachtaardig en niet-agressief. Hun speelse maar handelbare karakter maakt de Cymric een goede keuze voor gezinnen met kinderen. Cymrics zijn krachtige springers en zullen, indien voldoende gemotiveerd, erin slagen om de meest veilige plank te doorbreken. Ze zijn ook gefascineerd door water, zolang je ze maar niet in de nare dingen dompelt. Misschien komt deze fascinatie voort uit een klein stukje land eromheen.
Onderzoekers nemen aan dat ze door menselijke kolonisten en ontdekkingsreizigers op het eiland Man zijn geïntroduceerd, maar de Manx bestaat daar al vele eeuwen. Het eiland, gelegen in de Ierse Zee tussen Engeland en Ierland, heeft geen inheemse huiskattensoort en er bestaan verschillende theorieën over de introductie van huiskatten. Gespeculeerde bronnen zijn onder meer aankomst met de Spaanse Armada, Fenicische handelaren of Viking-kolonisten die het eiland Man koloniseerden. Er zijn gegevens gevonden die de kat beschrijven als een mutatie onder de huiskatten van het eiland, in plaats van een kat die arriveerde met zijn staart al afwezig. In dit geval wordt het ontbreken van een staart bepaald door een dominant gen, in tegenstelling tot de meeste andere rassen met korte staarten. Dit geeft aan dat de Manx en de Cymric (KIM-ric) niet verwant zijn aan rassen, zoals de Japanse Bobtail wiens staarten worden bepaald door recessieve genen. Manx-katten worden ook vermeld in vroege Amerikaanse kattenregistratierecords. De Cymric bestaat blijkbaar al zo lang als de Manx zelf. Hoewel de Cymric al in 1963 in ACA werd getoond, begon het ras pas halverwege de jaren zeventig echt voet aan de grond te krijgen. Voor het eerst getoond onder de naam Longhaired Manx, werd de naam in deze periode veranderd in Cymric. Het woord is de Welshe naam voor Wales en werd gekozen door de pionier Cymric-fokkers Blair Wright en Leslie Falteisek. In 1976 was CCA de eerste die de Cymric accepteerde voor de kampioenschapsstatus; het heeft nu een volledige kampioenschapsstatus in de meeste verenigingen. CFF is de enige vereniging die de Cymric niet accepteert; de reden dat ze dit echter niet hebben gedaan, is dat geen enkele groep liefhebbers campagne heeft gevoerd voor acceptatie. In mei 1994 veranderde CFA de naam van Cymric in Longhair Manx; beide haarlengtes delen een enkele rasstandaard. Omdat alleen de haarlengte de twee rassen scheidt, voerden CFA-fokkers campagne om de Cymric als onderdeel van het Manx-ras te beschouwen. Langharige kittens van Manx-ouders (mogelijk als beide ouders het recessieve gen voor lang haar dragen) kunnen in alle verenigingen worden geregistreerd als Cymrics behalve CFF. Dit elimineert de eerdere statusproblemen met "gespleten nesten" waarin beide haarlengtes aanwezig zijn. De Cymric en de Manx zijn twee van de meest uitdagende om te fokken vanwege het Manx-gen. Cymric-embryo's die homozygoot zijn (die het Manx-gen van beide ouders erven) sterven in de baarmoeder. Homozygote kittens vormen ongeveer een vierde van de verwekte kittens; daarom zijn Cymric-nesten meestal klein (zie Manx-profiel, pagina 187). Zelfs heterozygote kittens kunnen misvormingen hebben zoals spina bifida, fusies van de wervelkolom en defecten van de dikke darm, daarom moet elke fokkerij met grote zorg worden gepland om de defecten te minimaliseren.
