Wat gebeurt er als je iets ondraaglijk schattigs ziet? Trekken de spieren in je bovenlichaam samen? Gaat je stem een paar octaven omhoog? Word je overmand door de drang om in iets te knijpen... ALLES?
Je zou kunnen denken dat je verlangen om het kleine dier, de baby, enz. te beschermen, achter deze drive zit om het schattige ding zo dichtbij te houden dat je het risico loopt het te verstikken. Welnu, wat als we u zouden vertellen dat er een studie over dit onderwerp is uitgevoerd door psychologieonderzoekers van de Yale University en dat hun conclusies heel anders kunnen zijn dan u zou denken? Of je het nu eens of oneens bent met wat ze concluderen, hun resultaten zijn onmiskenbaar fascinerend.
In 2013 publiceerden de psychologen van Yale University, Rebecca Dyer en Oriana Aragon, de resultaten van hun onderzoek naar 'schattige agressie' - die vreemde dwang om uit pure aanbidding iets schattigs te knijpen, te knijpen of op een andere manier agressief aan te pakken. Bijvoorbeeld:"Ik zou die puppy dood kunnen pletten!" "Je bent zo schattig, ik wil je wangen eraf bijten!"; "Ik hou zoveel van mijn kat, ik zou hem wel kunnen opeten!" En als ze het schattige beestje niet in handen kunnen krijgen, zal er iets anders moeten gebeuren.
Dus onderzoekers maten het niveau van hun deelnemers "schattige agressie" door hen een diavoorstelling van dierenfoto's te laten zien - sommige grappig, sommige neutraal en sommige schattig - en ze vervolgens noppenfolie te laten hanteren (zonder hen de reden te vertellen waarom). Volgens Dyer en Aragon kan popping noppenfolie worden geïnterpreteerd als een uiting van agressie. Blijkt dat er aanzienlijk meer bubbels werden gesprongen door mensen toen ze naar de schattige foto's keken!
Als we iets kleins, schattigs en hulpeloos zien, waarom zouden we ze dan moeten knuffelen, kussen, knijpen en/of bijten tot het pijn doet? De onderzoekers bieden een paar mogelijke antwoorden op wat ze hebben waargenomen.
Wetenschappers denken dat de foto's een aangeboren menselijke en diepgevoelde wens inspireerden om voor het dier te zorgen en te beschermen, maar de frustratie om dat niet te kunnen, veranderde deze intense energie in iets nogal agressiefs, hoewel agressie nooit de bedoeling van de persoon is. Kortom, het diepe verlangen om lief te hebben en te beschermen (een lonend gevoel) kan een beetje in de war raken, vooral als de middelen om deze verlangens uit te voeren op de een of andere manier worden gedwarsboomd.
Een andere mogelijke reden die de onderzoekers suggereren, is dat de natuur altijd een limiet moet stellen aan onze emoties (zelfs positieve) en hun daaruit voortvloeiende energie-output. Als deze positieve energie te veel uit de hand loopt, regelt de natuur de energie-overloop door de uitkomst negatief te maken.
Dus wat denk je? Klinkt dit allemaal aannemelijk voor u? Ik denk dat ik mijn oordeel zal bewaren tot er meer bewijs wordt onthuld. In de tussentijd zal ik graag mijn zintuigen blijven overladen met alle schattige en knuffelige dingen.
Referenties:
WordsSideKick.com:Waarom we gek worden op schattigheid
Vice:Waarom wil ik schattige dieren verpletteren
