Mijn hond, Phoenix, is een lief meisje. Ze houdt van mensen en leeft voor rugwrijven en oorkrassen. Ze vindt het heerlijk om nieuwe mensen te ontmoeten, maar mijn hond heeft een uitdrukking tijdens deze interacties die iemand soms helemaal van de wijs brengt. Haar lippen trekken naar achteren en haar tanden glimmen voor iedereen om te zien. Ze laat echter niet haar tanden zien, zoals zoveel mensen denken. Ze is niet eens geïrriteerd! Phoenix toont wat een "onderdanige grijns" wordt genoemd.
Dus, wat is een "onderdanige grijns", vraag je? Ook bekend als een "verzoeningsgebaar", een onderdanige grijns is een gebaar dat uw hond gebruikt om aan anderen te laten zien dat hij/zij geen bedreiging vormt. Een onderdanige grijns is een manier voor een hond om agressie van zowel mensen als honden af te schrikken. Het gebaar komt het meest voor wanneer de hond iemand voor het eerst begroet. Een onderdanige grijns wordt beschreven als een bijna komische grijns, vergezeld van samengeknepen ogen en een ontspannen lichaamshouding.
Er wordt aangenomen dat, hoewel dit een motief is om positieve aandacht van anderen te krijgen, het ook wordt gebruikt als een verdedigingsmechanisme. Als een hond zich bedreigd voelt door een persoon en/of hond, wordt aangenomen dat het gebaar wordt gebruikt om afstand te creëren tussen zichzelf en de andere partij. Puppy's zullen dit gebaar bijvoorbeeld uiten met oudere honden om agressie naar zichzelf af te weren.
Voor mensen die niet bekend zijn met onderdanige grijns, kan het gebaar behoorlijk alarmerend zijn, maar een echte onderdanige grijns is niets om je zorgen over te maken. Het is altijd het beste om aan vrienden, familie en iedereen die uw hond mag benaderen uit te leggen dat uw hond dit gedrag zal vertonen, maar dat het een niet-bedreigend gebaar is en dat er niets is om bang voor te zijn. Dit kan ook een leermoment zijn voor kinderen, die zich minder bewust zijn van signalen die worden afgegeven door de uitdrukking en houding van een hond. Als ze de lichaamstaal van een hond observeren op het moment dat ze een onderdanige grijns vertonen, kunnen ze misschien beter herkennen wat een vriendelijk lichaamsgebaar is en hoe ze dit niet kunnen verwarren met de agressieve lichaamshouding van een hond, zoals grommen.
Een onderdanige grijns omvat verschillende gebaren die een mens helpen bepalen of de reactie van een hond liefkozend of agressief is. De volledige lichaamstaal van een hond is een belangrijke factor bij het begrijpen van dergelijk gedrag. Besteed aandacht aan zowel het gezicht als het lichaam van uw hond wanneer hij/zij begint te communiceren met andere mensen. Met een onderdanige grijns staat een hond meestal niet stil; hun lichaam zal constant in beweging zijn, bijna wiebelen van opwinding. Het samenknijpen van de ogen, een verlaagde staart, het likken van jou of van hun lippen, en een houding van het onderlichaam zijn allemaal veelbetekenende tekenen van onderdanig grijnzen. Houd er rekening mee dat er veel uitdrukkingen zijn die mensen met glimlachen verwarren. Een hond die hijgt, met een wijd open mond, is bijvoorbeeld geen vorm van glimlachen, zoals zoveel mensen denken. Dit geeft niet het "geluk" -niveau van een hond aan; het is slechts een proces dat een hond doet om zichzelf af te koelen.
Zoals veel aspecten van hondengedrag, is het de vraag of een onderdanige grijns een trainbare uitdrukking is. Het antwoord is ja, maar het moet met uiterste voorzichtigheid gebeuren.
Experts geloven dat honden leren 'glimlachen' door na te bootsen en positieve bekrachtiging. Wat dit betekent is dat honden door menselijke interactie hebben geleerd dat glimlachen een inherent positieve eigenschap is, daarom hebben ze geleerd dergelijk gedrag na te bootsen. Of een hond echt lacht, staat grotendeels ter discussie. Het hangt af van ons begrip van hondengedrag en of mensen eigenlijk alleen het concept van menselijke lichaamstaal op onze honden projecteren in een poging om de reactie van een hond te vertalen.
De reactie van je hond nemen en er een truc van maken die op commando kan worden gedaan, kan mogelijk zijn met positieve bekrachtiging en de juiste trainingstechnieken. Om echter te voorkomen dat het gedrag versterkt dat mogelijk gebaseerd is op angst of bezorgdheid, is het het beste om het advies en de hulp van een trainer in te winnen wanneer u probeert uw hond deze uitdrukking aan te leren.
Een onderdanige grijns kan erg lijken op een agressieve "glimlach" of een grauw. Het is belangrijk om de volledige lichaamstaal van uw hond te erkennen om te bepalen wat uw hond uitdrukt. Houding is een belangrijke bepalende factor als het gaat om het decoderen van de taal van uw hond. Een onderdanige glimlach bij een hond is wanneer ze een volledig gebit laten zien, maar hun oren op een zachte, ontspannen manier naar achteren worden getrokken. Meestal ging dit gepaard met een hond die in zijn/haar ogen kneep. Een agressieve grauw zal veel onwelkomer lijken, waarbij de hond zijn neus rimpelt, zijn lichaam een zeer stijve houding aanneemt en een intense blik met verwijde pupillen. Of het gegrom nu een uiting is van dreigende agressie of een uiting van agitatie tijdens een moment van bewaking van middelen, het is het beste om uw hond onmiddellijk uit een potentieel gevaarlijke situatie te verwijderen om een beet te voorkomen.
Onderdanig grijnzen kan voor sommige mensen moeilijk te detecteren zijn. Als u niet zeker weet of uw hond dit gedrag vertoont, is het raadzaam om de mening van uw dierenarts, een professionele hondentrainer of een gedragsdeskundige te vragen om te bepalen of de uiting pure verzoening is of dat er een mogelijkheid bestaat dat er sprake is van agressie gerelateerd aan dit gedrag. Deze experts kunnen helpen bij het detecteren van subtiele signalen in de lichaamstaal en het gedrag van uw hond, wat zal helpen bij het bepalen van de oorzaak van de uitdrukking van uw hond.
