De term "gebonden paar" verwijst naar een paar honden die sterk aan elkaar gehecht zijn en in hetzelfde huis moeten worden geadopteerd. Reddingsdiensten en opvangcentra proberen vaak verbonden paren bij elkaar te houden, zowel voor het welzijn van de honden als omdat er veel voordelen zijn aan het adopteren van honden die al een hechte band hebben opgebouwd.
Elke twee volwassen honden kunnen deel uitmaken van een verbonden paar als ze veel tijd samen hebben doorgebracht, vooral vanaf jonge leeftijd, of als ze op elkaar hebben vertrouwd om te overleven. Honden kunnen diepe banden ontwikkelen nadat ze zes maanden tot vijf jaar samen zijn geweest. Meestal zijn het de omstandigheden waarin ze zich bevinden die de band initiëren in plaats van de tijdsduur. Tijd is echter een factor, vooral als het paar wordt afgestaan omdat een eigenaar is overleden.
Gebonden honden zijn soms volwassenen uit hetzelfde nest die nooit gescheiden zijn bij de geboorte. Gebonden honden zijn soms een ouder en nakomelingen, vooral als een thuisfokker besloot om één puppy uit een nest te houden. Als een puppy niet wordt geadopteerd of op jonge leeftijd wordt verkocht en hij veel tijd met zijn moeder doorbrengt, is het voor beide honden waarschijnlijk moeilijk om de band te verbreken.
Hoewel hechte paren soms verwant zijn, kunnen twee huisdieren een blijvende band smeden, ongeacht de bloedverwantschap. Huishoudelijke of onderdakomstandigheden zijn net zo goed de aanzet tot binding. Ongeacht of twee huisdieren biologisch verwant zijn, ze bij elkaar houden is misschien wel de meest meelevende optie.
Het bij elkaar houden van verbonden paren is soms een uitdaging. Het kan langer duren om een thuis voor twee honden te vinden, dus reddingsdiensten en opvangcentra moeten beslissen of het gunstig is voor de honden om eerder individuele huizen te vinden of bij elkaar te blijven en langer te wachten. Beide beslissingen kunnen moeilijk zijn voor de honden.
Honden zijn geen vreemden voor verdriet. Als twee honden een hechte band hebben en plotseling uit elkaar gaan, is een rouwperiode niet alleen normaal, maar ook te verwachten. Een hond kan rouwen om de afwezigheid van de ander door zijn interesse in activiteiten te verliezen, vaker te slapen, zich terug te trekken van mensen, te weigeren te eten en in de ruimte te staren. Raadpleeg altijd een dierenarts als uw hond ziekteverschijnselen of onregelmatig gedrag vertoont.
Honden die verbonden zijn, zijn vaak van elkaar afhankelijk om nieuwe en onzekere situaties aan te pakken. Dit kan voordelig zijn bij het verhuizen naar een nieuw huis door angst en destructief gedrag te verminderen. Verbonden paren vertrouwen ook op elkaar in angstaanjagende omstandigheden, zoals tijdens de rit van het adoptiecentrum naar een nieuw huis, een reis naar het kantoor van de dierenarts of tijdens een onweersbui. Elkaars aanwezigheid is geruststellend als je ook andere huisdieren ontmoet. Wat misschien het meest voordelig is, is dat bij elkaar blijven, constant gezelschap en een vertrouwde speelkameraad garandeert.
