Dermatomyositis bij honden is een potentieel ernstige, erfelijke ziekte van de huid, spieren en bloedvaten die een ernstige ontsteking van deze weefsels in het lichaam veroorzaakt. Een ongeneeslijke aandoening zonder bekende oorzaak - maar vermoedelijk een immuungemedieerd proces of veroorzaakt door infectieuze agentia - dermatomyositis kan vaak thuis worden behandeld met veranderingen in levensstijl en dieet, hypoallergene shampoos en ontstekingsremmende medicijnen.
Dermatomyositis treedt meestal vroeg in het leven van de hond op, vóór de leeftijd van zes maanden en al vanaf zeven weken. De volledige omvang van de laesies zal worden gezien op de leeftijd van één jaar. Het begin van deze ziekte bij volwassenen is zeldzaam, maar het komt wel voor.
Hondenrassen met de genetische DNA-eigenschap voor de ziekte zijn collies, Shetland-herdershonden en hun kruisingen. Hoewel symptomen van de ziekte ook zijn gemeld bij Duitse herders, Beauceron-herders, chow-chows, Welsh corgi's, Kuvasz en Lakeland-terriërs, wordt hun toestand momenteel geclassificeerd als een lage bloedtoevoer naar de huid, ischemische dermatopathie genaamd - niet dermatomyositis.
Gekenmerkt door variabele symptomen, van subtiele huidlaesies tot een dramatisch verlies van spiermassa (atrofie), enkele klinische symptomen van dermatomyositis zijn:
Littekens kunnen zich ontwikkelen in de getroffen gebieden, zoals de kauwspieren, waardoor eten, drinken en slikken moeilijk wordt. Als de slokdarm - de buis die voedsel van de mond naar de maag vervoert - verwijdt, kan dit leiden tot regurgitatie, gewichtsverlies en aspiratie van voedsel of vloeistof, wat kan leiden tot longontsteking.
Diagnose van dermatomyositis is meestal door biopsie van de aangetaste huid
Hoewel de prognose voor honden met dermatomyositis afhangt van de ernst van de ziekte, heeft een hond met een milde vorm een uitstekende prognose en heeft hij mogelijk slechts enkele aanpassingen van zijn levensstijl nodig. Vaak verdwijnt de ziekte vanzelf in milde gevallen zonder littekens op weefsels of spieren.
MEER:Hoe huidproblemen bij honden te diagnosticeren
Als een hond matig wordt aangetast door dermatomyositis, kunnen de symptomen spontaan verdwijnen, maar littekens komen vaak voor.
Ernstige gevallen van dermatomyositis veroorzaken levenslange spier- en huidontsteking. Als het behandelprotocol niet effectief is, kan euthanasie geïndiceerd zijn vanwege de aanzienlijke desintegratie van de kwaliteit van leven van de hond. In sommige ernstige gevallen kan ondersteunende ziekenhuiszorg nodig zijn. Alleen de tijd zal leren hoe een individuele hond uiteindelijk zal worden beïnvloed door het verloop van de ziekte.
Als de kauwspieren van een hond worden aangetast door dermatomyositis, maakt zacht voedsel opgerold in een bal en met de hand gevoerd de maaltijden voor hem comfortabeler. Voedselconsistentie en voedingspatronen kunnen door uw dierenarts worden aangepast aan uw hond als de slokdarm vergroot is.
GERELATEERD:Lijden honden met een lichtere huid meer problemen?
Om de huid van uw hond te beschermen tegen verdere irritatie en beschadiging, moet u blootstelling aan ultraviolet licht vermijden door de tijd die hij buiten doorbrengt te beperken - het is het beste om hem binnen te houden op intens zonnige dagen. Vermijd ook alle activiteiten die trauma aan de huid of spieren kunnen veroorzaken. Huiderosies kunnen worden behandeld zoals ze optreden met door dierenartsen voorgeschreven ontstekingsremmende crèmes om eventuele secundaire bacteriële infecties onder controle te houden. Om niet-specifieke symptomen onder controle te houden, hebben sommige honden hypoallergene shampoos nodig die door de dierenarts zijn voorgeschreven om in bad te gaan.
Ontstekingsremmende medicijnen zoals steroïden en medicijnen om de bloedstroom te verbeteren, kunnen ook door uw dierenarts worden voorgeschreven, samen met vitamine E en essentiële vetzuursupplementen.
Neem altijd contact op met uw dierenarts voordat u het dieet, de medicatie of de lichaamsbeweging van uw huisdier verandert. Deze informatie is geen vervanging voor de mening van een dierenarts.
