Hoewel bijwerkingen zeldzaam zijn, kan het chippen van een hond soms verschillende effecten hebben, zoals tijdelijke bloedingen, haaruitval, infectie, abcessen en migratie van de microchip. Maar de overgrote meerderheid van de honden ervaart minimale of geen bijwerkingen van het implantatieproces.
Microchips dienen als betrouwbare identificatie van honden. Als een gechipte hond vermist wordt en in een dierenasiel of dierenkliniek belandt, zal het personeel de unieke ID-code van de microchip gebruiken om contact met u op te nemen via de database van de microchipprovider. De procedure kost over het algemeen $ 25 tot $ 50.
Een microchip wordt subcutaan tussen de schouderbladen ingespoten; de routineprocedure duurt minuten en vereist meestal geen verdoving. De geïnjecteerde microchip is permanent, in tegenstelling tot ID-tags en halsbanden.
Het is belangrijk om uw contactgegevens bij te werken. Als u contactgegevens, zoals uw telefoonnummer of adres, wijzigt bij een van beide wijzigingen, zorgt u ervoor dat er geen vertraging optreedt bij het terugkrijgen van uw huisdier.
Auteur en dierenarts Jean Hofve, die samen met Dr. Celeste Yarnall schrijft in "Paleo Dog", zegt dat het risico op kanker door een microchip groter is bij katten dan bij honden. Uit onderzoek van gechipte honden in het Verenigd Koninkrijk gedurende 15 jaar bleek dat slechts twee gechipte honden tumoren hadden ontwikkeld; in het ene geval en mogelijk het andere waren tumoren niet direct geassocieerd met microchips. De American Veterinary Medical Association stelt dat de kans dat honden kanker krijgen door microchips uiterst minimaal is.
Microchips is een vrij eenvoudig proces. Sommige hoektanden ervaren bloedingen op de injectieplaats. Deze bloeding stopt meestal snel met een beetje druk. Omdat implantatiechips speciaal zijn gemaakt om geen ontstekingsreacties teweeg te brengen, ontwikkelen honden meestal geen zwelling of pijn op de plaats waar ze zijn geïmplanteerd.
Andere potentiële risico's van microchips zijn onder meer abcessen, infectie, haaruitval en disfunctie van de microchip. Er kunnen problemen optreden wanneer dierenartsen de chips niet in de juiste lichaamsdelen implanteren.
Microchips kunnen migreren in de weefsels van huisdieren; als gevolg daarvan kunnen ze af en toe opduiken in willekeurige gebieden. Ze worden soms gevonden achter de nek van honden of in hun maagstreek, bijvoorbeeld. Microchipmigratie vindt over het algemeen plaats gedurende de eerste twee weken na implantatie. De migratie vindt meestal plaats voordat de weefsels rondom de microchip genezen en de chip in de juiste positie wordt gebracht.
Als u zich zorgen maakt over de migratie van microchips en uw hond, breng hem dan naar de dierenarts. De dierenarts kan dan bevestigen of de microchip inderdaad op de juiste plek zit. Als de microchip van een huisdier onder zijn huid verschuift, moet een volledige scan zijn microchip-ID-nummer nog steeds kunnen vinden.
Neem altijd contact op met uw dierenarts voordat u het dieet, de medicatie of de lichaamsbeweging van uw huisdier verandert. Deze informatie is geen vervanging voor de mening van een dierenarts.
