Keep Pet >> Huisdier >  >> honden >> Gezondheid

Darmobstructie bij honden

Darmobstructie bij honden

Veel honden genieten van het eten van items die niet bedoeld zijn voor consumptie. Hierdoor kan een vreemd lichaam vast komen te zitten in het maagdarmkanaal. Darmobstructie bij honden is een levensbedreigende aandoening die vaker voorkomt dan veel mensen denken.

Wat is darmobstructie?

Een darmobstructie treedt op wanneer een hond een volledige of gedeeltelijke blokkering van de darmen heeft. De termen "gastro-intestinale obstructie" en "darmobstructie" worden meestal gebruikt om blokkades in het maagdarmkanaal te beschrijven, aangezien een blokkade ook kan optreden in de maag of slokdarm.

Darmobstructies lijken een beetje op verstopte leidingen. De blokkade schaadt de spijsvertering en de darmmotiliteit, waardoor de hond geen voedsel en afval door het maagdarmkanaal kan passeren. Gedeeltelijke obstructie zorgt ervoor dat de hond wat ontlasting en gas kan passeren, maar dit zal uiteindelijk de darmen beschadigen als het niet wordt gepasseerd.

Een volledige GI-obstructie is een noodsituatie die, indien onbehandeld, tot de dood kan leiden. Hoe langer de blokkade blijft, hoe groter de kans dat het de bloedstroom beperkt en leidt tot necrose (dood) van darmweefsels. Er kunnen zich ook bacteriële infecties ontwikkelen. De darmen kunnen zelfs perforeren en de hond inwendig laten bloeden.

Tekenen van darmobstructie bij honden

  • Overgeven, vaak vaak
  • Diarree (als er een gedeeltelijke blokkade is)
  • Verlies van eetlust
  • Ongemak in de buik
  • Opgeblazen buik
  • Lethargie
  • Depressie
  • Zwakte
  • Uitdroging
  • Ondervoeding


Tekens kunnen variëren afhankelijk van het type obstructie dat aanwezig is. Honden met gedeeltelijke obstructies kunnen in het begin mildere symptomen hebben. Het lijkt in eerste instantie misschien alsof de oorzaak een indiscretie in de voeding of een soort maagvirus is.

Oorzaken van darmobstructie

De meest voorkomende oorzaak van GI-obstructie bij honden is de inname van een vreemd lichaam. Sommige honden eten de meest verrassende dingen. Veelvoorkomende GI-obstructies zijn speelgoed, botten, maïskolven en kleding (vooral sokken en ondergoed). Scherpe voorwerpen kunnen de bekleding van het maagdarmkanaal zowel blokkeren als perforeren, waardoor gevaarlijke inwendige bloedingen ontstaan. Koorden, touw en soortgelijke voorwerpen kunnen een lineair vreemd lichaam veroorzaken, een obstructie die ervoor kan zorgen dat delen van de darmen opeenhopen zoals een trekkoord een capuchon of tailleband vastmaakt. Veel vreemde lichamen kunnen niet volledig worden verteerd of opgelost door maagzuren. Neem direct contact op met uw dierenarts als u ziet dat uw hond iets eet dat verstopping kan veroorzaken.

Intestinale blokkades kunnen optreden om andere redenen dan het innemen van een vreemd lichaam, waaronder:

  • Tumoren :Een groei of massa in de darmen kan de beweeglijkheid geleidelijk verminderen en uiteindelijk groot genoeg worden om een ​​verstopping te veroorzaken. Een tumor in de buik kan groot genoeg worden om druk uit te oefenen op de darmen en ze van buitenaf te blokkeren.
  • Intussusceptie :Deze aandoening treedt op wanneer de darmen in zichzelf vouwen als een telescoop die zich sluit. Vreemde lichamen en tumoren kunnen leiden tot darminvaginatie, maar andere mogelijke oorzaken zijn infecties, darmparasieten en veranderingen in het dieet. Darminvaginatie kan ook optreden als complicatie na een darmoperatie.
  • Pylorusstenose :Deze vernauwing van de doorgang van de maag naar de dunne darm kan leiden tot een GI-obstructie. Pylorusstenose kan worden veroorzaakt door een aangeboren afwijking (geboorteafwijking) of kan zich in de loop van de tijd ontwikkelen bij oudere honden om onbekende redenen.

Diagnose van darmobstructie bij honden

Het is belangrijk om meteen contact op te nemen met een dierenarts als u de tekenen van darmobstructie bij uw hond opmerkt. Laat milde tot matige symptomen niet langer dan één tot twee dagen aanhouden, omdat dit tot onomkeerbare schade kan leiden. Een hond met ernstige symptomen moet voor onmiddellijke aandacht naar het dichtstbijzijnde open veterinaire kantoor worden gebracht.

Uw dierenarts zal uw hond onderzoeken en de geschiedenis bespreken voordat hij verder onderzoek aanbeveelt. Als een GI-obstructie wordt vermoed, is de volgende stap het maken van röntgenfoto's (röntgenfoto's) van de buik om afwijkingen op te sporen. Een bovenste GI-onderzoek met contrast kan nodig zijn om de obstructie beter te kunnen bekijken. De hond moet een radiopake stof inslikken die op de röntgenfoto's zal verschijnen. Deze stof is meestal barium, een witte vloeistof die op röntgenfoto's helderwit te zien is. Op gezette tijden wordt een reeks röntgenfoto's gemaakt om de beweging van het contrastmiddel door het maagdarmkanaal te bekijken. Hierdoor kan de dierenarts de stroom van het maagdarmkanaal visualiseren en de locatie van de blokkade bepalen.

Bloed- en urinetests kunnen ook nodig zijn om het aantal bloedcellen en de orgaanfunctie te beoordelen. Deze tests helpen uw dierenarts de algehele gezondheid van de hond te beoordelen en de beste behandeling te bepalen om het herstel te ondersteunen.

Behandeling

De meeste GI-obstructies moeten worden verwijderd om de normale GI-functie te herstellen. Dit wordt vaak gedaan door middel van een buikoperatie die een verkennende laparotomie wordt genoemd. De dierenarts zal de buik openen en de verstopping lokaliseren door langs de darmen te voelen in het gebied waar het op de röntgenfoto's verscheen. De darm wordt opengesneden zodat de obstructie handmatig kan worden verwijderd. Hierna zal de dierenarts het darmweefsel onderzoeken om te bepalen of er blijvende schade is opgetreden. Als er schade is, moet de dierenarts mogelijk een deel van de darmen verwijderen en de gezonde delen van de darm met elkaar verbinden. De darm wordt dan zorgvuldig dichtgehecht om genezing mogelijk te maken en lekkage te voorkomen. Deze procedure wordt chirurgische resectie en anastomose genoemd.

Als de GI-obstructie zich in de maag of slokdarm bevindt, kan een endoscopie effectief zijn om de blokkade te verwijderen. Dit is veel minder ingrijpend dan een operatie en kan de dierenarts in staat stellen door de pylorus (de sluitspier tussen de maag en de dunne darm) te gaan en het bovenste deel van de dunne darm (bovenste twaalfvingerige darm) te bereiken. Bij de hond onder narcose wordt een mechanische buis met een kleine camera door de mond in de slokdarm geleid. Er kan speciaal gereedschap door de scoop worden gehaald om de obstructie op te halen of te bemonsteren. Als er een vreemd lichaam wordt gevonden, kan de dierenarts het misschien met een hulpmiddel pakken en met de endoscoop eruit trekken. Als het lukt, is het herstel snel. De hond kan echter aanvullende ondersteunende zorg nodig hebben, zoals vocht en medicijnen.

Sommige darmblokkades gaan vanzelf over en vereisen geen operatie of endoscopie. Deze honden hebben mogelijk nog steeds ondersteunende zorg nodig om volledig te herstellen. Uw dierenarts zal uw hond waarschijnlijk vocht geven voor rehydratatie en medicijnen om het maagdarmkanaal te kalmeren en infectie te voorkomen.

Hoe darmobstructie te voorkomen

U kunt het inslikken van vreemde voorwerpen voorkomen door gevaarlijke voorwerpen uit de buurt van uw hond te houden. Zorg ervoor dat speelgoed te groot is om door te slikken. Als uw hond het leuk vindt om speelgoed op te kauwen en op te eten, zorg er dan voor dat uw hond het alleen onder direct toezicht heeft. Houd uw hond uit de buurt van afval. Houd uw hond goed in de gaten als u buiten bent. Bewaar wasgoed in een gesloten container. Als je weet dat je hond bepaalde dingen graag eet, zorg er dan voor dat je ze buiten bereik houdt.

Tumoren en andere darmaandoeningen zijn misschien niet te voorkomen, maar vroege detectie kan voorkomen dat gedeeltelijke obstructies volledig worden. Het kan ook de schade aan de darmen minimaliseren. Zorg ervoor dat u snel contact opneemt met uw dierenarts nadat de tekenen verschijnen. Bezoek de dierenarts elk jaar of vaker voor een routinematige wellnesscontrole, zoals aanbevolen door uw dierenarts. De kans bestaat dat uw dierenarts tijdens het onderzoek een complicatie aantreft waarvan u nog niet op de hoogte bent.