Ik ben graag buiten. Wandelen, wandelen, tuinieren, verkennen, ik doe het allemaal en meestal met minstens één hond om me te vergezellen. Mijn huisdieren en ik kunnen behoorlijk onbewust worden als we door grasachtige weiden en majestueuze bossen dwalen terwijl we proberen alles in ons op te nemen. Maar terwijl we ronddwalen, is het belangrijk om mogelijke gevaren voor huisdieren (en voor jezelf) in gedachten te houden om te voorkomen wat kan een fatale ontmoeting zijn - vooral ontmoetingen met een van de verschillende giftige slangen die inheems zijn in Noord-Amerika. Ik geloof niet dat slangen kwaadaardige of kwaadaardige wezens zijn, en ik weet dat ze mij of mijn hond niet zullen zoeken om aan te vallen, maar de gedachte aan een toevallige ontmoeting in een afgelegen veld of bos kan een duidelijke mogelijkheid zijn wanneer je verken de wildernis. In zo'n situatie loont het om geïnformeerd te worden.
In de VS zijn er meer dan 36 soorten pitadder. Deze omvatten ratelslangen, mocassins en Copperheads en het zijn de slangen die een serieuze bedreiging vormen als je ze tijdens het proces tegenkomt. Pit Vipers worden herkend door verschillende fysieke kenmerken, waaronder driehoekige koppen en spleetachtige pupillen. Ratelslangen hebben natuurlijk het toegevoegde "ratel"-verdedigingsmechanisme op hun staart om te signaleren en te waarschuwen voor hun aanwezigheid als ze gealarmeerd zijn. Neem voordat je op verkenning gaat de tijd om jezelf vertrouwd te maken met de soorten die aanwezig kunnen zijn waar je gaat zijn. In Pennsylvania, bijvoorbeeld, zijn van de 21 inheemse slangensoorten slechts 3 giftig:de noordelijke koperkop, de oostelijke massasauga-ratelslang en de houten ratelslang. Als u weet hoe deze slangen eruit zien, hun verspreidingsgebied en wat hun typische habitat en gedrag is, kunt u voorkomen dat u er een tegenkomt.
Slangen zijn meestal 's ochtends en 's avonds het meest actief, maar dat sluit de kans op een ontmoeting op een ander moment van de dag niet uit. Als u op pad bent, kunt u uw hond het beste dichtbij of in het zicht houden, zodat u kunt zien of hij iets is tegengekomen dat u beter met rust kunt laten.
Deze giftige slangen (voor het grootste deel) zoals niet-giftige slangen zijn timide en ongrijpbaar. Ze vluchten liever dan dat ze vechten, en zullen wegrennen als ze dat mogen en niet worden lastiggevallen. Er doen zich meestal problemen voor wanneer een nieuwsgierig huisdier een slang vindt en denkt dat het leuker is om te spelen dan om zich terug te trekken. De meeste beten bereiken muilkorven, schouders en benen, terwijl de hond naar en weg van de slang uitvalt. Het gif van deze slangen is een handelswaar voor hen, noodzakelijk voor hun overleving, dus willen ze het bewaren voor het gebruik waarvoor het bedoeld is, het doden van prooien.
De beste manier van handelen bij het omgaan met giftige slangen en slangenbeten is preventie. Of u nu in uw achtertuin of op het pad bent, er zijn verschillende stappen die u met uw huisdier kunt nemen om een ramp te voorkomen. Je zou je huisdier kunnen opsluiten en hem niet meenemen op uitstapjes, maar dat is geen pretje. Met een paar eenvoudige stappen kunt u genieten van trektochten in de natuur terwijl u de risico's tot een minimum beperkt. Zoals eerder vermeld, kan het houden van uw huisdier dichtbij en binnen uw gezichtslijn de eerste verdedigingslinie zijn. Als je in een gebied woont waar je deze dieren in je achtertuin kunt vinden, doe dan je best om de belangrijkste slangenhabitat tot een minimum te beperken door het gebied vrij te houden van hout en afvalhopen, en andere plekken waar een slang graag beschutting zoekt . Evenzo moeten gebieden waar prooidieren zoals muizen en ratten zich kunnen verzamelen, worden beveiligd... waar prooien aanwezig zijn, liggen ook roofdieren op de loer.
Een andere cruciale preventieve stap is het hebben van een goed getraind huisdier. Honden kunnen het verschil niet zien tussen een giftige slang en een niet-giftige. Het zijn van nature nieuwsgierige dieren en hun zintuigen kunnen onvermijdelijk worden geprikkeld door de geuren, geluiden en bewegingen van een reptielachtig wezen. Leer uw hond om "het te laten". Het commando "laat het" moet ervoor zorgen dat wanneer u het geeft, de hond alles laat wat zijn aandacht heeft en zijn aandacht naar u verschuift. U kunt uw hond zelfs trainen om specifiek slangen te herkennen en te vermijden. Ze zullen veel minder snel een beet krijgen als ze het geluid (ratelen) of het zien van een slang herkennen als een gevaar dat met rust gelaten moet worden zonder een verbaal bevel. In het zuidwesten, waar ontmoetingen met ratelslangen vaker voorkomen, kun je zelfs je huisdier mee naar school nemen om deze vaardigheid te leren.
Als preventie faalt, is het ook van cruciaal belang om de tekenen en symptomen van een beet te kennen en de stappen om uw hond de juiste behandeling te geven als er een beet optreedt.
Als je merkt dat je huisdier is gebeten door een giftige slang, is het belangrijk om kalm te blijven en je huisdier zo kalm mogelijk te houden. Dat gezegd hebbende, een slangenbeet is een ernstige letsel, een echte noodsituatie en onmiddellijke veterinaire zorg is noodzakelijk voor de behandeling. De eerste 2 uur zijn een cruciaal venster voor een succesvolle behandeling, maar afhankelijk van verschillende factoren kan dat venster kleiner zijn.
Het gif van ratelslangen varieert afhankelijk van de soort. De meeste hebben een hemotoxisch gif, wat betekent dat het gif het bloed en weefsel van het slachtoffer beïnvloedt (de Mojave in het zuidwesten heeft een neurotoxisch gif dat snelle verlamming veroorzaakt). Het gif veroorzaakt zwelling, bloeding, pijn en shock. Veel factoren, waaronder de soort, leeftijd en grootte van de slang, de grootte van uw huisdier en de plaats en ernst van de vergiftiging, zullen een rol spelen in hoe uw hond reageert en zijn vermogen om te overleven. Sommige defensieve beten kunnen zelfs 'droog' zijn, wat betekent dat er geen gif wordt geïnjecteerd, maar hoe eerder u uw huisdier naar een dierenarts voor spoedeisende hulp brengt voor beoordeling en behandeling, hoe beter.
Als u de slang ziet die uw huisdier heeft gebeten, zorg er dan voor dat de hond en uzelf uit de buurt blijven, maar probeer de algemene grootte en het uiterlijk of de soort slang te noteren om uw dierenarts te helpen uw huisdier effectief te behandelen. Houd uw huisdier kalm en stil. Verwijder zijn halsband als de beet in het gezicht of de nek zit in geval van zwelling. Het beste is om uw huisdier naar een dierenarts te brengen voor snelle en juiste spoedeisende zorg. Breng geen tourniquets of ijs aan en probeer het gif niet te verwijderen... ga gewoon naar de dierenarts.
Behandeling van beten kan bestaan uit IV-vloeistoffen, bloeddrukmonitoring en observatie, antivenine intraveneus toegediend (alleen binnen de eerste 4 uur), antihistaminica, pijnstillers en antibiotica om secundaire infectie te voorkomen.
Als uw huisdier binnen 2 uur na de beet wordt behandeld voor een giftige beet, hebben de behandelingen meer succes. Als uw huisdier na 24 uur vooruitgang en respons op de behandeling vertoont, is de overlevingskans hoog. Een langdurige antibioticabehandeling is meestal nodig om ernstige secundaire infecties van het weefsel rond de beet te voorkomen. Littekenvorming is waarschijnlijk (sommige weefselbeschadiging kan zo ernstig zijn dat een ledemaat verloren kan gaan) en deze wonden genezen vaak langzaam. Veel factoren kunnen bijdragen aan het succes van behandeling en herstel.
In het afgelopen decennium zijn vaccinaties tegen het gif van verschillende soorten gemaakt door Red Rock Biologics. Dit kan een optie zijn voor honden met een hoger risico om gebeten te worden, als je in een gebied woont met meer geconcentreerde slangenpopulaties of als je vaak reist, wandelt of kampeert in deze gebieden. U kunt het vaccin meer met uw dierenarts bespreken om te beslissen of het iets is dat u wilt overwegen. Zelfs als een hond is ingeënt, moet elke beet zo snel mogelijk door een dierenarts worden beoordeeld.
