Als het gaat om het menselijk gewicht en het effect ervan op de levensduur, veranderen de meningen ongeveer net zo vaak als het nieuwste rage-dieet. Een paar decennia geleden was dun niet alleen 'in', het werd beschouwd als het geheim van de jeugd. Toen kwamen wetenschappers tot de conclusie dat te dun of te zwaar zijn jaren van het leven zou kunnen aftrekken. Dit jaar bleek uit een onderzoek dat mensen die de volwassen leeftijd ingaan met een normale body mass index, daarna licht overgewicht kregen, maar niet zwaarlijvig, langer leefden.
Een van de redenen waarom het moeilijk is om een antwoord te vinden, is dat mensen zo lang leven dat het bijna onmogelijk is om mensen gedurende hun hele leven te bestuderen.
Bij honden is dat anders. Labrador retrievers hebben bijvoorbeeld een levensverwachting van ongeveer 10 tot 12 jaar. Dat is de reden waarom onderzoekers een baanbrekende, 14-jarige studie konden uitvoeren die 48 Labrador retrievers gedurende hun hele leven volgden om te ontdekken dat het slank houden van honden hun levensduur gemiddeld bijna 2 jaar kan verlengen.
De studie begon met 48 Labrador retriever-pups. Alle honden kregen hetzelfde voer, maar de helft van de honden kreeg 25 procent minder voer dan de andere honden. Hoewel sommige honden minder voedsel kregen, zorgden de onderzoekers ervoor dat de groep geen voeding miste.
Aan het einde van het onderzoek was de mediane levensduur voor honden die minder aten 13 jaar, vergeleken met 11,2 jaar voor de honden die meer kregen - dat is een verschil van 1,8 jaar. Het was de eerste longitudinale studie die aantoonde dat een dieetbeperking, zonder ondervoeding, de levensduur van honden zou kunnen verlengen.
Voedingsbeperkingen hadden geen negatieve invloed op honden in termen van hoe hun skelet rijpte, botstructuur of metabolisme, maar honden die mager werden gehouden, ondervonden voordelen voor de gezondheid van de gewrichten.
Op de leeftijd van twee jaar was de incidentie van heupdysplasie bij honden die minder werden gevoerd de helft die van de volledig gevoede honden. De ernst van de aandoening was ook veel minder voor de magere honden.
Het begin van heupartritis voor deze honden was ook later in het leven. De mediane leeftijd waarop heupartritis op röntgenfoto's kon worden herkend, was 6 jaar voor de volledig gevoede honden, terwijl magere honden pas op 12-jarige leeftijd tekenen van artritis vertoonden. Dat is zes extra jaar ballen achtervolgen en wandelen, vermoedelijk zonder de pijn van artritis om ze tegen te houden.
Hetzelfde gold voor artritis in andere gewrichten. Op 8-jarige leeftijd had slechts 10 procent van de magere honden artrose in twee of meer soorten gewrichten, vergeleken met 77 procent van de volledig gevoede honden.
Naarmate honden ouder worden, hebben ze meer kans op ouderdomsziekten. In vergelijking met de volledig gevoede honden vertoonden magere honden een grotere insulinegevoeligheid, wat diabetes helpt voorkomen. Hun immuunsysteem was ook beter in staat om infecties te bestrijden. Dit zou een van de redenen kunnen zijn waarom het slank houden van honden het begin van ouderdomsziekten lijkt te vertragen.
De gemiddelde leeftijd waarop de helft van de magere honden behandeld moest worden voor een chronische aandoening was 12 jaar, vergeleken met 9,9 jaar voor de volledig gevoede honden.
De les voor ouders van huisdieren met honden met overgewicht is deze:gewichtsverlies kan hun gezondheid en kwaliteit van leven helpen verbeteren en zelfs hun levensduur verlengen. Dat gezegd hebbende, moet u de hoeveelheid voer van uw hond niet zomaar met 25 procent verminderen, want dat kan leiden tot voedingstekorten. Werk in plaats daarvan samen met uw dierenarts om een plan op te stellen om uw hond op een gezonde manier te helpen gewicht te verliezen en slank te blijven.
