Er zijn geen wereldwijde universele normen voor de productie van voedsel voor huisdieren wereldwijd. Sommige landen hebben zelfs zulke lakse "regels", hun voedsel voor huisdieren en broningrediënten zijn "op de zwarte lijst" gezet, hetzij door bestuursorganen of gewoon door de gemeenschap van eigenaren van gezelschapsdieren.
Het is bijvoorbeeld bekend dat de Chinese huisdiervoedingsindustrie producten vervaardigt die bij verschillende gelegenheden gevaarlijk bleken te zijn voor onze honden. Maar wat is het werkelijke verschil in de manier waarop hondenvoer en kattenvoer in de Verenigde Staten worden vervaardigd in vergelijking met de manier waarop dit proces wordt gereguleerd in Europa, Canada of China?
We hebben alle mogelijke documenten over de voorschriften en normen voor de productie van huisdiervoeding doorgenomen om te zien wie het meest om de veiligheid en kwaliteit van hondenvoer en kattenvoer geeft. Hier is hoe ze rangschikken:
Het zal voor de meesten van jullie misschien geen verrassing zijn om China onderaan te zien staan. Maar wat we wel verrassend vonden, is hoe dicht Canada's productiepraktijken voor huisdiervoeding lijken op de losheid van die in China in plaats van in de VS. Hier is alles wat je moet weten.
Op het eerste gezicht zijn de normen en voorschriften voor de productie van huisdiervoeding ontworpen om ervoor te zorgen dat bedrijven hondenvoer produceren dat veilig is voor consumptie. Verderop zullen sommige entiteiten ook proberen ervoor te zorgen dat al het hondenvoer voldoet aan de voedingsvereisten voor honden.
Maar wat zijn de wie, hoe en wat van de productie van huisdiervoeding eigenlijk? Wie regelt het productieproces? Is het door de overheid gereguleerd, zelfregulerend of helemaal niet gereguleerd? Hoe wordt het productieproces gereguleerd? En welke etiketteringsnormen bestaan er?
In de Verenigde Staten wordt de productie van hondenvoer gereguleerd door de Food and Drug Administration (FDA) en haar dochteronderneming Center voor Diergeneeskunde (CVM) op dezelfde manier als diervoeder wordt gereguleerd.
De FDA is verantwoordelijk voor het reguleren van de productie van voedsel voor huisdieren en het bepalen van algemene etiketteringsvereisten voor voedselverpakkingen.
Sommige staten reguleren ook de etikettering van voedsel voor huisdieren op staatsniveau met behulp van normen die zijn voorgesteld door de Association of American Feed Control Officials (AAFCO), als referentiepunt.
De AAFCO-staatsfunctionarissen schetsen specifieke etiketteringsaspecten van voedsel voor huisdieren, maar ze hebben geen autoriteit in het reguleren van de productie van voedsel voor huisdieren. Ze werken samen met de FDA en het State Department of Agriculture (USDA) om voedingsvereisten vast te stellen waaraan recepten voor dierenvoeding moeten voldoen.
In de Verenigde Staten hoeft voedsel voor huisdieren niet vooraf te worden goedgekeurd voordat het op de markt wordt gebracht. De ingrediënten die in diervoeding worden gebruikt, zijn echter gereguleerd door de FDA en moeten veilig zijn voor consumptie en een functie hebben als ingrediënt.
Basisingrediënten die in Amerikaans hondenvoer worden gebruikt, worden over het algemeen als veilig beschouwd en vereisen geen voorafgaande goedkeuring voor gebruik. Dat gezegd hebbende, moeten sommige additieven (zoals vitamines en mineralen) voor gebruik vooraf worden goedgekeurd. Bovendien moeten kunstmatige of natuurlijke smaakstoffen, kleurstoffen, conserveermiddelen en verwerkingshulpmiddelen allemaal zijn goedgekeurd en door de FDA als veilig worden erkend voordat ze kunnen worden gebruikt.
De FDA regelt de productie van huisdiervoeding op basis van de Federal Food, Drug, and Cosmetic Act (FFDCA), waarin staat dat alle dierlijk voedsel veilig moet zijn om te consumeren, in hygiënische omstandigheden moet worden geproduceerd, geen schadelijke inhoud mag bevatten en naar waarheid moet worden geëtiketteerd. Het is ook noodzakelijk dat nat voedsel wordt verwerkt in overeenstemming met de voorschriften voor ingeblikt voedsel met een laag zuurgehalte (LACF), die het voedsel vrij houden van organismen.
Handhaving van de regelgeving gebeurt door middel van willekeurige inspecties van faciliteiten en het onderzoeken van klachten van consumenten of dierenartsen met betrekking tot fabrikanten of producten.
Op staatsniveau vereist de Animal and Plant Health Inspection Service (APHIS) van de USDA dat fabrikanten hun producten die in de staat worden verkocht, bij hen registreren. Ze kunnen jaarlijks de etiketten van dierenvoeding inspecteren, ze kunnen willekeurige voedselkwaliteitstests uitvoeren, ze kunnen ook klachten en productiefaciliteiten onderzoeken.
De FDA is verantwoordelijk om ervoor te zorgen dat voedsel voor huisdieren correct op de verpakking wordt vermeld, een nettohoeveelheidsverklaring heeft, de naam en het adres van de fabrikant of distributeur heeft en dat de ingrediënten worden vermeld van het zwaarste tot het lichtste.
Bovendien kunnen staten hun eigen etiketteringsvereisten schetsen op basis van de aanbevelingen van de AAFCO. Deze voorschriften regelen de productnaam, de gegarandeerde analyse, de voedingswaarde-toereikendheidsverklaring, de voedingsrichtlijnen en de calorieverklaringen.
Er zijn geen specifieke organisaties in Canada die de productie van huisdiervoeding op dezelfde manier regelen als de FDA in de VS. De invoer van voedsel voor huisdieren in Canada wordt echter gereguleerd door de Canadian Food Inspection Agency (CFIA).
Over het algemeen wordt de productie van voedsel voor huisdieren in Canada "gereguleerd" door een overeenkomst tussen fabrikanten van voedsel voor huisdieren en de Canadese overheid. Dat gezegd hebbende, hoewel sommige regels van kracht zijn, worden ze niet gehandhaafd.
De Canadese regering is verantwoordelijk voor het schetsen van de bestaande regelgeving, zelfs als ze deze niet afdwingen.
De Consumer Packing and Labelling Act en de Competition Act, opgesteld door Industry Canada, reguleren reclame en etikettering van diervoedingsproducten.
Daarnaast is er een vrijwilligersorganisatie en lidmaatschapsgroep van producenten van huisdiervoeding genaamd Pet Food Association of Canada (PFAC), die soortgelijke ideeën voor etikettering en voedingsvereisten promoot als die van AAFCO, maar ze hebben geen macht over fabrikanten.
Zolang huisdiervoer in Canada wordt vervaardigd en verkocht, is inspectie of verificatie niet nodig. Als een voedingsmiddel in Canada wordt gemaakt maar naar het buitenland wordt geëxporteerd, moeten fabrikanten van het voedingsmiddel documentatie overleggen aan regelgevende instanties. Deze documentatie moet bevestigen dat het voedsel compleet en uitgebalanceerd is, aangeven welke ingrediënten in het voedsel zitten en bevestigen dat alles legaal is.
Dit papierwerk is grotendeels gebaseerd op eerlijkheid en zolang alle benodigde documenten worden verstrekt, is het voedsel goedgekeurd voor export. Bovendien, als fabrikanten informatie op hun papierwerk vervalsen, is er waarschijnlijk geen straf (dat hebben we gezien).
Dit wil niet zeggen dat er in Canada geen voorschriften voor de productie van diervoeding bestaan, maar dat ze zelden worden nageleefd. De bestaande regelgeving stelt simpelweg dat bepaalde stoffen die zijn geclassificeerd als "risicovol" niet mogen worden gebruikt in diervoeders.
De Canadese Consumer Packaging and Labelling Act bepaalt dat op alle etiketten voor diervoeding moet worden vermeld voor welke soort een voedsel is bedoeld, het nettogewicht van het product in metrische eenheden en het adres en de contactgegevens van de fabrikant of importeur.
Het wordt ook aanbevolen dat voedingsmiddelen worden geëtiketteerd met een lijst van ingrediënten per gewichtspercentage, voedingsinstructies, de gegarandeerde analyse en de verklaring van voedingswaarde. Over het algemeen worden deze regels door niemand serieus gehandhaafd.
Opmerking:voor de toepassing van dit artikel verwijzen we bij het noemen van Europa naar de lidstaten van de Europese Unie (EU) . 99% van de landen binnen de EU deelt de wettelijke vereisten voor de productie, marketing en import van voedsel voor huisdieren.
Er is geen specifieke Europese wetgeving voor de productie van huisdiervoeders. Diervoeders worden echter gereguleerd volgens dezelfde criteria als diervoeders.
De lidstaten van de EU hebben drie regelgevende raden die verantwoordelijk zijn voor het uitvaardigen van verordeningen en richtlijnen die de productie van diervoeder regelen. Deze drie raden zijn de Raad van de Europese Unie (De Raad), Het Europees Parlement (EP) en de Europese Commissie (EC). Alle voorschriften zijn gepubliceerd in het Publicatieblad van de Europese Unie.
Handelsverenigingen van producenten van huisdiervoeding stellen gedragscodes op om de productieprocessen te regelen. Veterinaire organisaties zijn verantwoordelijk voor het goedkeuren van fabrieken die bepaalde producten van dierlijke oorsprong gebruiken tijdens de productie.
EU-vertegenwoordigers moeten ook een conformiteitsverklaring afgeven voor planten die specifieke additieven in hun voedsel gebruiken. Nationale autoriteiten zijn verantwoordelijk voor de handhaving van de regelgeving.
De etikettering en marketing van diervoeding wordt gereguleerd door EU-regelgeving en de European Pet Food Industry Federation (FEDIAF).
De productie van diervoeding in de EU is gereguleerd op basis van drie productcategorieën:materialen van dierlijke oorsprong, materialen van niet-dierlijke oorsprong en additieven. Fabrikanten van voedsel voor huisdieren moeten worden geregistreerd of goedgekeurd door de specifieke autoriteiten in hun land op basis van wat ze produceren.
Als een fabrikant ingrediënten van dierlijke oorsprong gebruikt die geschikt zijn voor menselijke consumptie en niet iets dat typisch door mensen wordt gegeten of overtollig product, moet die faciliteit worden goedgekeurd door veterinaire autoriteiten. Als een instelling veterinaire goedkeuring krijgt, krijgen ze een veterinair goedkeuringsnummer.
Ten tweede moet elke faciliteit die voedsel voor huisdieren produceert, plaatselijk door de autoriteiten worden geïnspecteerd en geregistreerd op naleving van de geldende wetten (Verordening 183/2005). Deze wetten regelen de hygiëne van het transport van voedsel, het gebruik en de veiligheid van additieven en de noodzaak van veiligheidsprotocollen.
Ten slotte hebben handelsverenigingen van producenten van huisdiervoeding die zijn aangesloten bij de European Pet Food Manufacturers' Association aanvullende richtlijnen en praktijkcodes voor het productieproces. Hoewel niet al deze voorschriften wettelijk gegrond zijn, hebben sommige dat wel en kunnen ze worden afgedwongen door lokale autoriteiten.
Op verpakkingen van huisdiervoeding in Europa moet het registratie-/goedkeuringsnummer van de fabriek worden vermeld. Deze informatie wordt afgedrukt in een "legale doos" op de productverpakking.
Aanvullende etiketteringsclaims vallen onder de Good Labelling Practice for Pet Food, opgesteld door de European Pet Food Industry (Engelse pdf hier).
Er is geen enkele organisatie of regelgevende instantie die de productie van huisdiervoeding regelt in China. Bovendien, hoewel er bepaalde voorschriften bestaan op het gebied van de productie van huisdiervoeding, zijn ze moeilijk te lokaliseren en begraven in de decreten van verschillende instanties. Geen van deze documenten is ook openbaar beschikbaar.
De China Food and Drug Administration (CFDA), de National Health and Family Planning Commission, het ministerie van Landbouw en de General Administration for Quality Supervision, Inspection and Quarantine zijn verantwoordelijk voor de regulering van voedsel voor mensen, maar ze geven ook licenties en inspecteren fabrikanten , houd toezicht op de landbouw, stel ingrediëntennormen vast, keur voedseladditieven goed en houd toezicht op de import en export van goederen.
Zonder structuur of definitieve wetten om de productie van voedsel voor huisdieren te reguleren, hebben de bovenstaande organisaties geen vaste methode om toezicht te houden op fabrikanten van voedsel voor huisdieren. Bovendien is er geen straf voor degenen die wandaden begaan.
Er zijn enkele aanbevelingen voor de productie van hondensnoepjes in het dossier en de Algemene Administratie voor Kwaliteitstoezicht, Inspectie en Quarantaine biedt normen voor de export van diervoeders.
Ten slotte heeft het Chinese Ministerie van Landbouw regelgeving opgesteld over de veiligheid van diervoeders en zijn additieven, maar het grootste probleem doet zich voor bij de handhaving van deze regelgeving.
Wanneer of als de bestaande schaarse regelgeving wordt gehandhaafd, wordt dit over het algemeen gedaan door de provincies waar fabrikanten zijn gevestigd. Deze handhaving is experimenteel en selectief en heeft weinig invloed op productieprocessen.
Er zijn geen strikte etiketteringsvoorschriften of vereisten, en geen van de documentatie over de regels die van toepassing zijn op het etiketteren van voedsel voor huisdieren is openbaar beschikbaar.
Dit alles geeft een duidelijk beeld van welke landen de productie van huisdiervoeding serieuzer nemen. Het is geen verrassing dat het China ontbreekt aan regelgeving en handhaving van de productie van huisdiervoeding.
Wat echter verrassend is, is de lakse regulering van de Canadese productiepraktijken voor huisdiervoeding en de falende regulering van huisdiervoeding in de Verenigde Staten. Of er in de toekomst wijzigingen in een van deze falende systemen zullen worden aangebracht, valt nog te bezien, maar met Europa voorop en de strikte EU-voorschriften voor de productie van huisdiervoeding als ons model, lijkt dit zeker mogelijk.
