Alleen al de gedachte dat uw hond samentrekt tetanus kan eng zijn, vooral als je niet bekend bent met de aandoening, maar hebt gehoord van de vele angstaanjagende bijwerkingen en mogelijk dodelijke gevolgen voor honden met tetanus. Zoals het eeuwenoude gezegde luidt:"kennis is macht". En hoe meer een hondenbezitter weet over tetanus bij honden, inclusief de oorzaak van tetanus, hoe het te voorkomen en hoe het wordt behandeld, hoe gemakkelijker deze aandoening kan worden voorkomen of behandeld.
Om een basis te bieden voor de bespreking van de verschillende tips voor het omgaan met en het voorkomen van tetanus bij honden, begint dit artikel met een sectie die veelvoorkomende vragen bespreekt en beantwoordt en feiten over deze aandoening moet kennen, gevolgd door een sectie met tips over hoe tetanus bij honden kan worden aangepakt en voorkomen.
Tetanus is een ziekte die wordt geproduceerd door een specifiek toxine dat wordt uitgescheiden door een bepaalde bacterie genaamd Clostridium tetani . De Clostridium tetani-bacterie kan zonder zuurstof groeien en overleven (omdat ze anaëroob zijn). Ze zijn ook een bodemspecifieke bacterie, wat betekent dat ze graag in aarde en vuil leven. Daarom zijn dit soort bacteriën in staat en zullen ze vaak groeien in de diepe wond, punctie, beet of open wond van een hond die een hond heeft opgelopen, omdat de wond vaak is verontreinigd met vuil.
In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, ontwikkelt tetanus bij honden zich niet door te worden doorboord door roestige, metalen voorwerpen. Zoals hierboven beschreven, wordt de tetanusbacterie (Clostridium tetani) vooral aangetrokken door open wonden, die veroorzaakt kunnen zijn door een scherp, verroest, metalen voorwerp, maar tetanus heeft niets te maken met de roest of het metaal dat de wond heeft veroorzaakt; het heeft te maken met de optimale omstandigheden die de wond biedt (d.w.z. vol vuil en zonder zuurstof) waarin de tetanusbacteriën kunnen gedijen.
Vergelijkbaar met hoe stafylokokbesmetting bij honden zich ontwikkelt, kan de punctie of hondenwond die deze bacterie aantrekt en herbergt, afkomstig zijn van elk object of dier dat in staat is de huid te doorboren, waardoor een wond ontstaat die vervolgens wordt besmet met vuil met Clostridium tetani-bacteriën erin .
Helaas zijn er geen bloedtesten of een specifieke test die kan bepalen of tetanus aanwezig is. De diagnose van tetanus wordt meestal bepaald op basis van de aanwezigheid en de geschiedenis van een wond bij de hond, en hoe de hond eruitziet voor de dierenarts (d.w.z. of de hond symptomen van tetanus vertoont).
Het toxine dat wordt geproduceerd bij tetanus wordt tetanospasmin genoemd , en het wordt gemaakt door de Clostridium tetani-bacterie die in de open wond van de hond is terechtgekomen. Volgens Dr. Wendy Brooks (DVM, DABVP) op VIN:
De incubatietijd voor tetanus kan tussen de 3 en 21 dagen zijn. Maar een incubatietijd van 5 tot 10 dagen vanaf het moment waarop de oorspronkelijke wond optrad is typisch.
De toxines die door de Clostridium tetani-bacterie worden geproduceerd, veroorzaken eerst verlies van het vermogen om te knipperen en een hond moet zijn derde ooglid gebruiken om zijn ogen te bevochtigen. Verzonken ogen kan soms worden waargenomen bij de hond. Extreme gevoeligheden voor licht en geluid kan zich ook ontwikkelen, en een normaal geluid, zoals handgeklap, kan ertoe leiden dat de met tetanus geïnfecteerde hond aanvallen krijgt .
De gezichtsspieren van de hond zullen onnatuurlijk terugtrekken , in zo'n extreme mate dat het een bijwerking van tetanus veroorzaakt die bekend staat als "risus sardonicus of sardonische glimlach". Ook als een hond slappe oren heeft, kan het tetanustoxine ervoor zorgen dat de oren van de hond rechtop blijven steken. Naarmate tetanus vordert naar gevorderde stadia, spiertrillingen en -spasmen ontwikkelen, en de hond kan moeite hebben met lopen, tot het punt dat ze niet meer kunnen lopen of zitten, en alleen in een stijve en starre houding kunnen staan met een rechtopstaande staart.
De hond loopt ook het risico speeksel of voedsel in zijn longen op te zuigen. Een gesloten kaak is een ander veel voorkomend symptoom tetanus bij honden. Als dit gebeurt, wordt het onmogelijk om het huisdier te voeren. Bovendien, als de ademhalingsorganen en spieren worden getroffen, kan het dier het vermogen om effectief te ademen verliezen, wat kan leiden tot ademstilstand (de hond zal het vermogen om zelfstandig te ademen verliezen).
Gelukkig komen in gevallen van tetanus bij honden gelokaliseerde bijwerkingen van het toxine vaker voor dan gegeneraliseerde (hele lichaams) symptomen, wat betekent dat vaak slechts een enkele ledemaat, of gebieden die zich het dichtst bij de oorspronkelijke wond op de hond bevinden, de stijfheid en bijwerkingen van tetanus.
Maar het is belangrijk op te merken dat de gelokaliseerde aandoening zich kan uitbreiden naar een gegeneraliseerde aandoening, vooral als deze niet snel wordt behandeld. Omdat de eerste waarschuwingssignalen van tetanus bij honden in hun ogen verschijnen, wordt tetanus vaak gezien als een begin van een oogziekte in de beginfase. Als je hond zich anders gedraagt en ergens op het lichaam een wond heeft, zelfs als die voor jou niet zichtbaar is, is het altijd het beste om hem naar een dierenkliniek te brengen.
De toestand van een hond zal gewoonlijk binnen de eerste week van de behandeling verbeteren als tetanus in de vroege stadia is opgemerkt en op de juiste manier is behandeld door uw dierenarts. Het kan een maand of langer duren voordat de hond volledig is hersteld van tetanus, afhankelijk van hoe gevorderd het was.
De eerste stap om tetanus uit het lichaam van de hond te verwijderen, is door voorgeschreven antibiotica te gebruiken om de Clostridium tetani-bacteriën te doden. Gelukkig zijn er geen ongebruikelijke of dure antibiotica nodig, omdat de gewone en vaak goedkope penicilline zal werken. Als een hond allergisch is voor penicilline, of om de een of andere reden niet werkt, zijn er andere antibiotica die hiervoor kunnen worden voorgeschreven.
Twee geneesmiddelen binnen de klasse van antipsychotica, chloorpromazine en acepromazine genaamd, worden vaak gebruikt om de gevoeligheid van een hond voor licht en geluid te behandelen die wordt veroorzaakt door het tetanustoxine.
Als een hond wordt ontslagen uit de zorg van een veterinair ziekenhuis en thuis mag herstellen van tetanus, moet uw pup in een donkere en stille kamer worden geplaatst met weinig tot geen bronnen van audiovisuele stimulatie.
Als het ademhalingssysteem van een hond negatief is beïnvloed door de tetanustoxines, moeten ze mogelijk onder algemene anesthesie worden gehouden om de nodige medische hulp te krijgen die ze nodig hebben om te ademen, die kan bestaan uit een endotracheale tube (een buis die wordt geplaatst in de luchtpijp om de luchtweg open te houden), of een inhalator of zelfs een mechanische ventilator (dit is een machine die wordt gebruikt om de ademhaling te ondersteunen of te vervangen, wanneer de hond dit niet alleen kan) ).
Als de kaken op elkaar zijn geklemd of gebald als gevolg van het tetanustoxine, kan de hond het vermogen verliezen om vast voedsel te eten, waardoor een vloeibaar dieet zoals verschillende soepen, bottenbouillon enzovoort, die alle voedingsstoffen die het dier nodig heeft, verplicht is, terwijl de hond hond herstelt van de tetanustoxines.
Andere vormen van sedatie (zoals kalmerende pillen) kunnen ook worden gebruikt om de spierspasmen en toevallen van de hond onder controle te houden, indien aanwezig.
Omdat de hond als bijwerking van tetanus enigszins verlamd kan raken, zal hij of zij het grootste deel of zelfs de hele tijd liggen en heeft hij een extra zacht bed nodig om op te liggen om te voorkomen dat hij doorligwonden krijgt.
Een antitoxine is een antilichaamoplossing, een bloedproduct dat wordt afgenomen van een mens of paard en dat moet worden geïnjecteerd in de hond die tetanus heeft om het tetanustoxine te vinden, eraan te binden en te elimineren.
Het al dan niet toedienen van een tetanus-antitoxine aan honden is een veelbesproken onderwerp. Omdat "het gebruik van antitoxine risico's met zich meebrengt omdat het een bloedproduct is van een andere soort en zeer inflammatoir is voor het immuunsysteem", legt Dr. Brooks uit in het artikel dat hierboven is gelinkt.
Bovendien kan het antitoxine niets doen om de tetanustoxines te verwijderen die al aan de zenuwen van de hond zijn gebonden; dit moet gedurende een bepaalde periode door het toxine worden gedaan. En het tetanus-antitoxine zal slechts matig nuttig zijn en alleen in de beginfase van deze ziekte. Daarom is het risico van het gebruik van dit tetanus-antitoxine vaak de minimale beloning niet waard.
De tetanustoxine-injectie is een preventieve injectie die de meeste mensen minstens één keer in hun leven hebben gehad, omdat het de veelgebruikte vaccinatie is die aan mensen wordt gegeven. Omdat honden echter veel resistenter zijn tegen tetanus, wordt deze vaccinatie natuurlijk niet aanbevolen voor honden, omdat de risico's (direct hierboven beschreven en in het gehyperlinkte artikel over tetanus bij honden) vaak opwegen tegen de voordelen.
Omdat het niet wordt aanbevolen dat honden de tetanustoxine-vaccinatie als preventieve methode krijgen, zijn de beste manieren om te voorkomen dat een hond tetanus krijgt:
A) het risico op het krijgen van doorboorde wonden, beten of open wonden;
B) als onderdeel van uw dagelijkse verzorgingsroutine met uw pup, controleer elk deel van het lichaam/de huid van de hond op open wonden;
C) als u ziet dat uw huisdier enige vorm van snee, punctie, bijt of een open wond heeft opgelopen, maak het dan goed schoon en blijf dat gebied schoon en vrij van aarde, vuil en puin houden gedurende de hele tijd dat de wond in genezing.
Lees voor meer wetenschappelijke details deze case-study gepubliceerd door het Canadian Veterinary Journal dat de diagnose, progressie, behandeling en uitkomst van de tetanusziekte bij een hond beschrijft.
