Parvo is een woord dat geen nieuwe hondenbezitter wil horen. Helaas is het echter een ziekte die veel te vaak voorkomt en zelfs dodelijk kan zijn. De ene dag kan een hond perfect gelukkig en gezond lijken, en de volgende dag kunnen ze gevaarlijk ziek zijn. Dit is vooral zorgwekkend voor eigenaren van puppy's, omdat hun kleine formaat en kwetsbaarheid betekenen dat ze speciale zorg nodig hebben, zelfs als ze gezond zijn.
Iedereen die regelmatig met honden en puppy's te maken heeft, evenals iedereen met een nieuwe puppy in huis, moet de symptomen van parvo kennen, zodat ze snel kunnen handelen om de hond te behandelen. Het goede nieuws is dat het hondenparvovirus te voorkomen is. Lees verder voor een korte samenvatting over parvo en tips om dit te voorkomen.
Parvo is de algemene term die wordt gebruikt voor een virus dat parvovirus wordt genoemd. Het is een vrij nieuw virus, dat voor het eerst opdook in de jaren zeventig. Honden met parvo kunnen direct op andere honden overgaan of indirect wanneer ze braken of poepen in gebieden waar andere honden toegang hebben, zoals hondenparken, kennels, hondenopvang en trimfaciliteiten. Dat is een van de redenen waarom het zo besmettelijk is, omdat het zich zo gemakkelijk verspreidt.
Een andere reden voor zijn besmettelijkheid is dat honden ziek kunnen zijn van parvo zonder symptomen te vertonen. De eigenaar heeft misschien geen idee dat de hond ziek is, dus de hond gaat door met zijn normale routine en infecteert andere honden of gebieden waarmee hij in contact komt. Honden met parvo beginnen het parvovirus meestal ongeveer vijf dagen nadat ze zijn blootgesteld af te werpen. Daarna zullen ze symptomen vertonen en het virus tot 10 dagen na herstel blijven afstoten. Daarom kan zelfs een gezonde hond die hersteld is van parvo nog steeds besmettelijk zijn binnen een week nadat de symptomen verdwenen zijn.
Honden met parvo worden erg ziek als het virus hun maag-darmstelsel aanvalt. En aangezien parvo het meest voorkomt bij puppy's, kan het best eng zijn als zo'n kleine, actieve, gelukkige pup zo ziek wordt. En ze worden erg ziek. Eigenaars van puppy's moeten altijd contact opnemen met hun dierenarts als hun puppy zich niet goed voelt, maar de volgende symptomen zijn zorgwekkender omdat ze vaak voorkomen bij honden met parvo:
Als uw hond, of vooral uw puppy, een van de bovenstaande symptomen heeft, is het zeker een telefoontje naar de dierenarts. Het is echter belangrijk om niet naar de dierenarts te haasten zonder eerst te bellen, gezien hoe besmettelijk het virus is. Op die manier kan het personeel voorzorgsmaatregelen nemen om ervoor te zorgen dat uw hond niet het risico loopt andere honden bloot te stellen. Zij kunnen u bijvoorbeeld vragen om via een alternatieve uitgang de faciliteit te betreden. Of ze kunnen u vragen om eenvoudig de symptomen te controleren en hen te bellen als de symptomen verergeren. Desalniettemin is dit eerste telefoontje erg belangrijk wanneer u het parvovirus bij honden vermoedt.
Elke puppy tussen 6 en 16 weken oud loopt risico op parvo. De reden hiervoor is dat ze drie doses van het parvo-vaccin nodig hebben om als volledig gevaccineerd te worden beschouwd. Elk van die drie doses moet worden verspreid, zodat de hond er elke drie weken een krijgt. Evenzo lopen alle niet-gevaccineerde honden van elke leeftijd en puppy's die niet alle drie de injecties hebben gehad, risico.
Puppy's jonger dan 6 weken zijn niet zo vatbaar voor parvo omdat ze nog antilichamen van hun moeders hebben. Dat veronderstelt dat hun moeders volledig zijn ingeënt. Die antilichamen vervagen uiteindelijk echter, vooral als de puppy's worden gespeend. Voor puppy's is het spenen al stressvol genoeg. Door een dodelijke ziekte zoals parvo aan deze stress toe te voegen, wordt het voor puppy's moeilijk om te herstellen.
Naast het risico voor honden vanwege hun gebrek aan vaccinatie, zijn er bepaalde rassen die een hoger risico lopen om parvo te krijgen. Die honden zijn onder andere Duitse herders, Dobermann Pinschers, Rottweilers, American Staffordshire Terriers en Engelse springerspaniëls. Als je je afvraagt waarom deze honden vatbaarder zijn voor het parvovirus, ben je niet de enige. Wetenschappers weten nog steeds de reden niet.
De overdracht van hondenparvovirus kan op twee manieren plaatsvinden. Direct contact is de eerste oorzaak van het parvovirus. Dit gebeurt wanneer een hond besmette uitwerpselen binnenkrijgt, hetzij via de neus of mond. Het hoeft niet de ontlasting zelf te zijn; het kan een oppervlak zijn dat besmet is met de geïnfecteerde uitwerpselen. Omdat puppy's door hun reukvermogen de wereld leren kennen en hun muilkorven van nature laag bij de grond zijn, is het gemakkelijk te zien hoe besmettelijk dit virus kan zijn.
De tweede manier waarop parvovirus een hond kan infecteren, is door indirect contact. Parvo is een winterhard virus dat in staat is te overleven op vrijwel alles wat het aanraakt, of het nu gaat om kleding, menselijke huid of iets als gras dat van nature voorkomt in de omgeving van de puppy.
Nadat een hond parvo heeft gecontracteerd, repliceert het in zijn dunne darm, beenmerg en lymfeklieren. Hoewel gastro-intestinale problemen waarschijnlijk zijn, bestaat er ook een risico dat het hart ontstoken raakt. Deze aandoening wordt myocarditis genoemd, wat zeer ernstig is. Symptomen van myocarditis bij honden zijn vergelijkbaar met symptomen van parvovirus. Bijkomende symptomen zijn onder meer inspanningsintolerantie, hoesten en kortademigheid. Symptomen van myocarditis worden meestal niet opgemerkt totdat de hond al andere symptomen vertoont. Dit benadrukt het belang van vroege detectie, aangezien myocarditis moeilijk en kostbaar te behandelen kan zijn.
Naast het feit dat parvo zo gemakkelijk overdraagbaar is, is het zo veerkrachtig. De meest voorkomende desinfectiemiddelen zijn geen partij voor het parvovirus. Het kan binnen twee maanden of langer bij kamertemperatuur overleven. Buiten kan het jarenlang overleven, zolang het niet wordt blootgesteld aan direct zonlicht. Aangezien geïnfecteerde uitwerpselen het parvovirus maandenlang kunnen dragen en de grond die het aanraakt het virus een jaar lang kan dragen, is het gemakkelijk voor mensen om het per ongeluk op de bodem van hun schoenen te dragen en het naar binnen te brengen.
Helaas is er geen remedie voor parvo. Honden die symptomen van parvo vertonen, moeten zo snel mogelijk door een dierenarts worden gezien voor diagnose en behandeling. We hebben hierboven een video (niet de onze) toegevoegd waarin een thuisbehandeling voor parvovirus wordt uitgelegd. Het is echter niet aan te raden om die optie te proberen in plaats van een dierenarts te bellen. Het is uitsluitend voor informatieve doeleinden. U moet toch een dierenarts inschakelen als u het parvovirus vermoedt en als de symptomen blijven verergeren. Een dierenarts diagnosticeert een hond met parvo door de symptomen te evalueren en door een bloedtest uit te voeren. De dierenarts kan ook een ELISA-test doen waarbij de ontlasting van de hond wordt gecontroleerd op virusantigenen.
Als bij een hond de diagnose parvo wordt gesteld en de zaak ernstig genoeg is, moet hij mogelijk geïsoleerd in het ziekenhuis worden opgenomen, zodat het veterinaire personeel hem kan controleren op een manier die de verspreiding naar andere honden niet in gevaar brengt. Als alternatief kunnen dierenartsen eenvoudig medicijnen voorschrijven die de symptomen minder ernstig maken, evenals antibiotica om verdere bacteriële infecties te voorkomen. Antibiotica zijn belangrijk omdat parvo het aantal witte bloedcellen van een hond verlaagt, wat betekent dat de hond het moeilijk zal hebben om niet alleen parvo, maar ook andere secundaire infecties te bestrijden.
De meeste honden die voor parvo worden behandeld, overleven, zolang ze worden behandeld gedurende de eerste drie tot vier dagen dat ze symptomen vertonen. Volledig herstel van parvo duurt ongeveer een week. Houd er echter rekening mee dat ze het virus nog steeds verspreiden en besmettelijk zijn tot 10 dagen nadat de symptomen zijn verdwenen.
Hoewel de meeste honden die voor parvo worden behandeld, overleven, overleven 9 van de 10 honden het niet tenzij ze snel worden behandeld.
Parvo is een te voorkomen ziekte zolang honden de juiste vaccindosering krijgen. Puppy's moeten het eerste vaccin krijgen tussen de leeftijd van zes en acht weken. De tweede twee vaccins zouden moeten volgen, met een tussenpoos van drie weken. Bovendien moeten honden een booster krijgen na een jaar en daarna eens in de drie jaar.
Om parvo te voorkomen bij een niet-gevaccineerde puppy, of een puppy die niet alle doses van het vaccin heeft gekregen, moet de puppy uit de buurt worden gehouden van elke omgeving waar mogelijk een geïnfecteerde, niet-gevaccineerde hond is. Aangezien er geen manier is om te bepalen of een andere hond parvo heeft, moeten puppy's over het algemeen thuis blijven totdat ze volledig zijn gevaccineerd, met uitzondering van veterinaire bezoeken.
Hoewel socialisatie- en puppylessen belangrijk zijn, mag uw hond er niet in worden ingeschreven totdat ze volledig zijn gevaccineerd. In feite staan de meeste trainers niet toe dat niet-gevaccineerde honden puppylessen volgen. Bovendien, als je een fulltime baan hebt waarbij je niet thuis bent, moet je iemand vinden die bij je thuis komt om af en toe voor je puppy te zorgen terwijl je weg bent, aangezien je hem niet mee naar huis mag nemen. hondenopvang niet gevaccineerd.
Parvo is een zeer ernstige en soms dodelijke ziekte. Door de stappen te nemen om het te voorkomen en een vroege behandeling te krijgen als u besmet bent, kunt u uw hond veilig houden. Denk eraan om met uw dierenarts te praten als u parvosymptomen opmerkt bij uw hond of puppy.
