Een paar jaar geleden was ik in het kantoor van mijn dierenarts toen een ouder echtpaar een Chihuahua-puppy binnenbracht die erg ziek was. Ondanks de inspanningen van het personeel was de pup minder dan een uur later dood. De oorzaak? Een overdosis drugs, als gevolg van een receptfout gemaakt door een menselijke apotheek.
De voorgeschreven hoeveelheid voor deze kleine pup was 0,4 mg, maar de apotheker, die waarschijnlijk nog nooit zo'n lage dosering was tegengekomen, had het recept verkeerd gelezen als 4 mg, dus de pup had 10 keer zoveel van het medicijn gekregen als hij veronderstelde te krijgen. Mijn dierenarts aanvaardde gedeeltelijke verantwoordelijkheid, omdat hij er niet in was geslaagd een nul voor ".4" op het recept te schrijven. (Dierenartsen worden nu aangemoedigd om voorloopnullen te gebruiken, maar niet achteraan, bij het schrijven van recepten om dergelijke fouten te helpen voorkomen.
Het was voor die dag nooit bij me opgekomen om een recept op juistheid te controleren, maar je kunt maar beter geloven dat ik ze nu zorgvuldig controleer. Het is minder waarschijnlijk dat fouten optreden met recepten die bij uw dierenarts zijn ingevuld, omdat de mensen die het recept invullen hun patiënten kennen en bekend zijn met gebruikelijke doseringen voor honden. Het toenemende gebruik van menselijke apotheken die recepten voor onze honden invullen, betekent echter dat we ook te maken hebben met apothekers die misschien weinig of niets weten over de behoeften van een hondenpatiënt, of enig idee hebben van de grootte van de patiënt bij het invullen van het recept. Deze onwetendheid kan leiden tot ernstige, zelfs fatale fouten.
Kans op fouten
Onjuiste doseringshoeveelheden zijn niet de enige fouten die menselijke apothekers kunnen maken bij het invullen van recepten voor huisdieren. Apothekers krijgen momenteel geen training in het gebruik van medicijnen voor niet-menselijke patiënten. De VIN (Veterinary Information Network) News Service heeft geschreven over verschillende problemen die dierenartsen de afgelopen jaren hebben gezien.
Een voorbeeld was een apotheker die een cliënt vertelde dat de dosering van diazepam (valium) die haar dierenarts haar hond had voorgeschreven, hem zou kunnen doden. De apotheker was zich er niet van bewust dat de doseringen van veel medicijnen, waaronder die voor de behandeling van hypothyreoïdie, toevallen en angst, voor honden veel hoger zijn dan voor mensen, vanwege verschillen in metabolisme en andere factoren.
De voorgeschreven dosering was correct, maar de cliënte was nu bang om de medicatie aan haar hond te geven, die eronder leed. De hond was herstellende van een knieoperatie en de medicatie was voorgeschreven om hem van zijn been te houden en zijn angst te verminderen. Zonder dat gebruikte hij te veel en verwondde hij het been, waardoor een extra operatie nodig was.
Een van de eerste gevallen die resulteerde in een formele klacht, gevolgd door regelgevende maatregelen, deed de apotheker een "kennisgeving van correctie" toekomen. In reactie daarop vroeg hij de drogisterijketen waarvoor hij werkte zijn apotheken te voorzien van referenties in veterinaire dosering en indicaties, wat inmiddels is gebeurd.
In andere gevallen hebben apothekers de dosering gewijzigd, in de veronderstelling dat ze de fout van een dierenarts corrigeren, of medicijnen op ongepaste wijze vervangen, zonder de dierenarts of de cliënt van de wijzigingen op de hoogte te stellen. Dit heeft voor sommige honden tot ernstige problemen geleid. Wanneer een apotheker bijvoorbeeld een ander type insuline vervangt dan een hond met diabetes gewend is, kan dit veranderingen in de glucoseregulatie en zelfs levensbedreigende hypoglykemie veroorzaken. In andere voorbeelden zijn de medicatiedoses zo verlaagd dat ze niet langer effectief zijn, wat bij sommige honden tot lijden en zelfs de dood heeft geleid. In één geval verminderde een cliënt op advies van een apotheker de medicatie voor epileptische aanvallen van haar hond en kreeg de hond hardnekkige aanvallen die leidden tot euthanasie.
Meestal zijn dierenartsen niet op de hoogte van de veranderingen, of leren ze er pas lang later over, waardoor het voor hen moeilijk wordt om hun patiënten effectief te behandelen of om aan de bevoegde autoriteiten te rapporteren wat er is gebeurd.
Deze problemen zijn niet nieuw, maar ze nemen toe naarmate meer mensen zich tot menselijke apotheken wenden om geld te besparen op de recepten van hun huisdieren. Fouten kunnen ook vaker voorkomen bij grote nationale ketens die grote hoeveelheden recepten afleveren, waar het onwaarschijnlijk is dat een apotheker een persoonlijke relatie met dierenartsen of klanten zal ontwikkelen. In afwachting van de congreswetgeving die dierenartsen zou verplichten om alle voorschriften schriftelijk aan eigenaren van gezelschapsdieren te verstrekken met de mededeling dat ze het recept elders kunnen invullen, zou dit in de toekomst kunnen bijdragen aan nog frequentere problemen.
Take-home-bericht
Wanneer uw dierenarts u een recept geeft, zorg er dan voor dat u de voorgeschreven hoeveelheid en het doseringsschema begrijpt. Controleer vervolgens het etiket om er zeker van te zijn dat de naam van het medicijn hetzelfde is als wat uw dierenarts heeft voorgeschreven en dat de gedrukte instructies overeenkomen met wat uw dierenarts u heeft verteld. Als u vragen heeft over de medicatie, neem dan contact op met uw dierenarts, in plaats van te vertrouwen op informatie van de apotheker. Als een apotheek u een vervangend medicijn aanbiedt, accepteer het dan niet totdat en tenzij u met uw dierenarts bevestigt dat de vervanging acceptabel is. En verander nooit de medicatie van uw hond op advies van een apotheker.
