Onze excuses voor het eventuele ongemak dat we hebben veroorzaakt door deze fouten.
Wat betreft het artikel over anorexia bij honden ("Tales of the Lost Appetite", maart 2008):als eigenaar van een RN en meer dan 50 jaar, waardeerde ik het zeer. Ik merkte echter een vermelding op van één oorzaak van anorexia die bijna het leven van mijn Boston Terrier kostte:verdriet.
Ik had destijds twee honden, de andere was een 10-jarige Mopshond die plotseling ernstig ziek werd met een dodelijke hersentumor. We hadden beide honden gekregen toen ze acht weken oud waren en ze waren heel, heel dichtbij. Toen de Mopshond niet thuiskwam van de dierenarts en haar bench werd opgeborgen, stopte de Boston met eten en werd erg lusteloos (ze had altijd haar eten ingeademd en was daarvoor extreem actief.) We waren bang dat we zouden gaan verloor haar ook, en maakte talloze telefoontjes en bezoeken aan onze dierenarts om het te onderzoeken.
Om een lang, angstaanjagend verhaal kort te maken, we hebben nooit een fysieke oorzaak gevonden voor haar gebrek aan eetlust; het was verdriet. Ik heb haar een aantal weken verleid met verschillende lekkernijen, voedsel voor mensen en tot slot babyvoeding gemengd met haar hondenvoer. Ik nam haar ook mee naar een plaatselijke dierenwinkel voor een verandering van omgeving. Ze koos – in haar eentje – een kleine latex bal uit die iets groter was dan een golfbal, droeg hem trots in haar eentje naar de auto en het werd voor altijd bekend als ‘Happy Ball’. Dat was het begin van haar terug op de weg naar gezondheid! Nou, dat en veel liefdevolle zorg en knuffelen van haar menselijke familie.
Het duurde enkele maanden voordat ze weer helemaal "normaal" was. Ze leefde nog vele jaren daarna, maar moest altijd 'Happy Ball' hebben om dagelijks mee te spelen.
Net zoals wij mensen verdriet kunnen hebben na het verlies van een geliefde, kunnen onze hondenvrienden dat ook.
Barb Roehl
Green Bay, Wisconsin
Toen ik vandaag mijn abonnement kreeg, kon ik niet WACHTEN om "Tales of the Lost Appetite" te lezen. Zie je, ik ben in het bezit van een Duitse herdershond met exocriene pancreasinsufficiëntie (EPI), die niet wilde eten, maar nu wel.
De saga van mijn meisje begon toen ze de diagnose EPI kreeg, ongeveer op hetzelfde moment dat we onze andere hond, een 14-jarige, moesten laten inslapen. Ons meisje stopte wekenlang helemaal met eten en at amper een jaar. Haar altijd magere lichaam raakte dat jaar uitgemergeld. Ik wist niet of het de pancreasenzymen waren die we aan haar voedsel moesten toevoegen om te overleven, of dat ze een gewaardeerd lid van haar roedel miste. Ik heb alles geprobeerd wat in het artikel wordt genoemd, maar niets werkte. Het was het meest stressvolle jaar van mijn leven.
Uiteindelijk hebben we een andere Duitse herdershond uit een asiel geadopteerd en ik denk dat de vrouw dacht dat ik gek was toen ik me vooral zorgen maakte over hoe deze hond at. Was ze enthousiast over eten? Heeft ze alles op haar bord opgegeten?
Het bieden van een andere hond metgezel is wat uiteindelijk voor ons werkte. Mijn meisje met anorexia heeft nu een goed gezond gewicht, hoewel we een paar kilo minder moeten redden, die echt, echt van eten houdt - en die niet kan geloven dat we echt voedsel voor honden koken!
Ik ben blij dat dit onderwerp is behandeld in Whole Dog Journal, omdat de meeste mensen me uitlachten toen ik hen vertelde dat mijn hond niet zou eten. Ze zeiden dat ze gewoon kieskeurig was. Ik had eigenlijk een ossenhaas in haar gerecht gedaan en ze liep ervan weg. Gelukkig hebben we dat probleem niet meer! Laat het alsjeblieft zo blijven!
Donna
via e-mail
Gewoon om toe te voegen aan de credits van Sue Ann Lesser, DVM, die werd genoemd in "Chiropractors voor honden", maart 2008. Mijn hond Baby kreeg vanaf april 2002 regelmatig aanvallen. We hebben acupunctuur lange tijd geprobeerd, totdat iemand vertelde me over Dr. Lesser. Baby had drie dagen na haar eerste aanpassing een aanval, maar dat was de laatste aanval van Baby.
Baby ziet Dr. Lesser nu maandelijks. Wat mij betreft hebben chiropractie en Dr. Lesser het leven van mijn hond gered. Ze is gevestigd in South Huntington, New York, en is bereikbaar via (631) 423-9223 of [email protected].
Yankee Gindoff
via e-mail
