Eten of vrienden

Eten of vrienden? De uithoeken van je logische geest weten dat het doden van een dier vlees op tafel brengt. Gevoelige wezens of snacks, moreel of immoreel. Pittige argumentatie en tegenargumenten, met mezelf! Vragen om mee te worstelen als we verontrustende feiten leren over de onmenselijke behandeling van werknemers van een baan die niemand van ons bereid is te doen, maar bereid is de producten te consumeren.

Als eigenaren van gezelschapsdieren koesteren we onze dieren en beschikken we over een onbeperkt vermogen om lief te hebben, te delen en te koesteren. We antropomorfiseren onze huisdieren met een ongezonde obsessie om ze onze kinderen te noemen, verkleden ons in "twinning-sets" en geven uit aan "doggy zwangerschapsshoots!" We hebben de lijnen van soort, ras en kleur vervaagd. Dus de eeuwenoude vraag:hoe aanbid je de ene soort en eet je de andere?

Waarom deelt Oliver, een dierenbedrijf, gedachten over een pandemie, fabrieksboerderijen of arbeidersmigratie? Omdat we deel uitmaken van het ecosysteem, hebben we eraan bijgedragen, misschien aangemoedigd en ervan geprofiteerd. Als een handvol van ons schuilen we op onze plaats, met het comfort van snel internet, thuisbezorging, Zoom-oproepen, uitstapjes om essentiële dingen te kopen, verscholen in maskers en handschoenen. We hebben met afschuw toegekeken hoe kwetsbare delen van de samenleving over de hele wereld, dieren en mensen het slachtoffer worden van een omstandigheid buiten hun controle.

India is een magische paradox, ik weet het omdat ik hier woon, een land van 'koeienaanbidders' en melkdrinkers. Maar India, een land met een van de jongste bevolkingsgroepen ter wereld, heroverweegt zijn keuzes. Grote farmaceutische industrie, vlees, zuivel. . . . de kracht van internet schromelijk onderschat. Een nieuwe generatie leert, kennis is macht, en ze zijn niet verlegen om dit wapen te hanteren.
“Het is tijd om te heroverwegen hoe kippen worden gefokt, behandeld en ook gegeten. Er is een hele nieuwe generatie mensen die zich zorgen maakt over waar hun voedsel vandaan komt en hoe het wordt verbouwd.” Hindustan Times, 02 mei 2020

Als er in India dit eigenzinnige feitelijke verslag is geschreven, als er zoiets bestaat, kijkend vanuit het comfort van een huis terwijl honderdduizenden arbeiders, het hart en de ziel van dit land, kilometers ver wankelen om een ​​manier te vinden huis. Hun vastberadenheid wordt gevoed door wanhoop en angst. Angst voor het onbekende, waar zal hun volgende maaltijd vandaan komen en wanneer zullen ze zelfvoorzienend zijn. Het resultaat van regeringen (wereldwijd) die schrikbarend slecht voorbereid zijn om voor mensen te zorgen en hun misstappen kosten levens. Het lijkt misschien ongevoelig om deze mensen te vergelijken met dieren op de bio-industrie, maar de waarheid is dat hun leven opvallend en hartverscheurend veel op elkaar lijkt. Geboren en getogen met als doel bij te dragen aan een gemakkelijker leven voor een invloedrijke consument.

We leven door de realiteit van overgebruikte hulpbronnen, alles 'supergroot' en overtuigen de wereld dat de enige manier om te leven voor jezelf is. Vlees op ons bord is het resultaat van fabrieksarbeiders, boeren, transporteurs, slagers. Als dierenverzorgingsbedrijf zouden we liegen als we zouden zeggen dat we niet geschokt zijn door de huidige massale slachting van dieren, die nooit voor vlees zullen worden gebruikt.

"Elke dag dat je een varken grootbrengt, voed je het op voor voedsel. Je tilt het op om het op iemands tafel te zetten', zegt hij. "De gedachte dat je gaat nemen wat eten was en het gewoon weggooit... je krijgt er buikpijn van." BBC nieuws

We reizen in de geest van meneer Boerboom, een varkensboer van de derde generatie. Hij beschouwt dieren als voedsel, een varken heeft geen geslacht of persoonlijkheid.
Als een dier eenmaal een identiteit heeft, wordt het een individu en is massaslachting moeilijk te rechtvaardigen. Eten of vrienden? Zou je je vriend of huisdier kunnen koken en opeten?

De meningen lopen uiteen over onze kijk op de varkens, maar we ontmoeten meneer Boerboom op een gemeenschappelijk kruispunt - verspilling is egoïstisch. Mensen worden zorgvuldig gecoacht om te geloven dat verspilling onvermijdelijk is en een manier van leven. Dat is het niet, dat is het nooit geweest. Afval wordt geaccepteerd door bevoorrechte volkeren, omdat overvloed hun realiteit is.

Vegetariërs, veganisten, activisten, veel namen voor de 'nut jobs' niet langer een stel graseters of smoothiedrinkers! Het zijn wetenschappers, artsen, academici, leraren, advocaten, sporters, die een grove afwijking van de traditionele landbouw en een niet-duurzame manier van leven erkennen.
Boeren zijn de reden dat we (de mensheid) overleven. Zij zijn de voedsel- en grondstofproducenten van onze planeet. Wat de natuur ons geeft, verbeteren, wijzigen en stellen ze beschikbaar aan een burger wiens zelfredzaamheid begint en eindigt bij een supermarkt.

Wees eerlijk voor al onze 'live off the land bravoure'
Alles wat we weten over een aardappel is hoe je hem moet eten!

Dit boek is briljant, moeilijk in één keer te lezen, omdat de waarheden die het onthult het rechtvaardigen van onze keuzes problematisch maken. Als je kinderen hebt, is dit een must om te lezen, een enkele pagina met informatie zal je bang maken om in actie te komen.
© Dieren eten - Jonathan Safran Foer

Als economen, statistici, wetenschappers dringen mannen en vrouwen met gezond verstand er bij regeringen op aan om het reële en huidige gevaar aan te pakken van miljoenen mensen over de hele wereld die zullen sterven van een lege magen in plaats van Covid 19.

Fabrieksboerderijen produceren 'nietjes' vlees, zuivel, vis. De menselijke kosten van fabrieksboerderijen kunnen niet worden genegeerd, maar in de chaos van een wereldwijde pandemie zijn dit de vergeten essentiële arbeiders. Ze zijn in normale tijden kwetsbaar vanwege hun gevaarlijke baan en nu zijn ze vervangbaar. Financieel kwetsbaar en vrijwel stemloos, zijn deze arbeiders, net als de miljoenen kwetsbare migrerende arbeiders in India, 'slachtoffers' van Covid 19. Ze hebben nu niet, en hebben ook nooit de luxe gehad om 'eten of vriend' te vragen

Afschuw van de vleesindustrie voor veel mensen is niet zozeer de consumptie van vlees, maar de erbarmelijke omstandigheden waarin vlees wordt gekweekt, behandeld, vervoerd en geslacht. De geestelijke gezondheidsproblemen van fabrieksarbeiders zijn herhaaldelijk ter discussie gesteld.

Van de rijkste tot de armste continenten lijden gezichtsloze arbeiders.
Het is op wereldschaal dat intensieve veehouderijen net zo onwenselijk zijn voor de dieren die naar de slacht worden geleid als voor de werknemers van deze faciliteiten. President zegt dat een persoon 533 besmette met coronavirus in de visfabriek in Ghana.

Als een dier niet wild is, is het dan een huisdier?
Talrijke onderzoeken erkennen het griezelige vermogen van onze katten en honden om met ons te communiceren. Enkele van de meest betekenisvolle gesprekken die ik heb gehad, zijn met mijn honden. Van Aristoteles tot Singer tot Foer, door de eeuwen heen erkennen rationele mensen dat dieren bewuste wezens zijn. Als we katten en honden herkennen als huiselijke en voelende wezens. Hier is een ongemakkelijke vraag, wat zijn geiten, koeien, paarden en kippen? Niet langer wild, zijn ze gedomesticeerd? Dus eten we voedsel of eten we onze vrienden?

Als we de intelligentie van varkens erkennen, de nieuwsgierigheid van kippen en knuffelen met koeien als zaken/therapie, hoe blijven we dan elk van deze 3 dieren eten? Hoewel de koe die je tijdens de lunch knuffelt, niet op je bord belandt, kan het heel goed haar neef zijn.

Gieling ET, Nordquist RE, van der Staay FJ. Het beoordelen van leren en geheugen bij varkens. Anim Cogn . 2011;14(2):151‐173. doi:10.1007/s10071-010-0364-3

Terwijl de waarheid van ons leven ontrafelt, wordt het lelijk. De tragedie van Covid 19, die voor arme en ontwikkelingslanden bittere armoede, massale migratie en hongersnood is, zijn we nu gedwongen de realiteit te erkennen. Ons leven wordt in stand gehouden door stemloze mensen en dieren.

Eten of vrienden, was een strijd. Achter de schermen, 14 dagen, 72 grote &kleine revisies en nog steeds ontevreden. Er zal nooit genoeg gezegd worden, of de perfecte oplossing. We zullen moeite hebben om een ​​ongrijpbaar antwoord te vinden, en simpelweg zeggen dat vriendelijkheid het antwoord is, lijkt niet langer acceptabel.

Opmerking:we pleiten er niet voor om uw huisdieren veganistisch te maken. Raadpleeg voor individuele voedingsbehoeften uw dierenarts of een voedingsdeskundige voor huisdieren. Persoonlijke keuzes als mens mogen zich niet uitstrekken tot onze huisdieren zonder veterinair advies.