Slangengif bestaat uit eiwitten, enzymen, stoffen met een cytotoxische (giftig voor levende cellen) werking, neurotoxinen (die zenuwcellen beschadigen) en anticoagulantia. Vier verschillende soorten gif werken anders op het lichaam. - Proteolytische giffen verstoren de weefselintegriteit. - Hemotoxische gifstoffen tasten hartweefsel, bloedvaten en bloedcellen aan. – Neurotoxische gifstoffen beschadigen het centrale en perifere zenuwstelsel, wat leidt tot spierzwakte en verlamming. - Cytotoxische gifstoffen beschadigen cellen op de bijtplaats. Elke slang heeft verschillende hoeveelheden verschillende gifstoffen in zijn gif. Het gif van de Mojave-ratelslang bestaat bijvoorbeeld voornamelijk uit een neurotoxine, terwijl het gif van de westelijke diamantrug spijsverteringsenzymen en anticoagulantia bevat om zijn prooi te immobiliseren. De volgende componenten komen veel voor bij giftige slangen. – Fosfodiësterasen veroorzaken hartpathologie en hypotensie (bloeddrukverlies). – Fosfolipase A2 veroorzaakt hemolyse (vernietiging van rode bloedcellen) en trombocytopenie (verlies van bloedplaatjes die de bloedstolling helpen). – Cholinesteraseremmers zorgen ervoor dat prooidieren spiercontrole verliezen. - Hyaluronidase verhoogt de weefselpermeabiliteit en verbetert de snelheid van gifabsorptie. – Aminozuuroxidasen en proteasen verteren prooien voor.
Hoe beten van giftige slangen te voorkomen of te behandelen Training voor het vermijden van slangen voor honden Weet u zeker dat het een ratelslang was? Ratelslangen waarderen Een overlevingsverhaal van een slangenbeet
