Sociale media hebben zijn goede en slechte kanten, maar een van de grootste kenmerken zijn de vele manieren waarop het helpt bij het redden en opvangen van honden. Van Facebook-pagina's tot YouTube-kanalen, dierenorganisaties over de hele wereld gebruiken sociale media om bekendheid te geven aan hun werk en over de honden die ze verzorgen. Hun berichten en video's kunnen verschillende doelen dienen, of het nu gaat om het verzamelen van donaties, het vinden van een huis voor altijd voor honden, of het bevorderen van het bewustzijn van belangenbehartiging voor dieren in het algemeen. Sociale media hebben ook miljoenen mensen wakker gemaakt voor het lot van honden in andere landen, zoals Costa Rica, Griekenland, Puerto Rico en Roemenië. In dit artikel zullen we drie reddingsorganisaties in verschillende regio's van de wereld profileren en bekijken hoe sociale media hen helpt honden te helpen.
Sommige reddingsorganisaties, zoals Seattle Purebred Rescue in de staat Washington, richten zich op specifieke rassen; dit betekent dat het vinden van de juiste eeuwige huizen voor de honden een beetje uitdagender kan zijn, afhankelijk van de specifieke vereisten van het ras. Sociale media kunnen in deze gevallen een grote hulp zijn. Jennifer Patterson, de vertegenwoordiger van de Duitse korthaaraanwijzer voor Seattle Purebred Rescue, vertrouwt op Facebook om huizen te vinden voor de honden die ze verzorgt.
"Ik kan me niet voorstellen dat ik zonder Facebook het perfecte huis voor een reddingshond zou proberen te vinden", zegt Jennifer. “Het is fantastisch om een grote groep mensen te kunnen bereiken die al enthousiast en goed geïnformeerd zijn over Duitse korthaar pointers. Een veelgemaakte fout die asielen maken bij het herplaatsen van deze honden, is dat ze worden geadopteerd naar gezinnen die niet zijn voorbereid op de energieniveaus en de bewegingsvereisten die het ras met zich meebrengt. Voordat ze bij Seattle Purebred Rescue aankwamen, zijn sommige Duitse korthaaraanwijzers verschillende keren herplaatst, wat erg stressvol is voor de honden.
"Een andere bonus is hoe snel dingen gedaan kunnen worden", voegt Jennifer toe. "Als iemand contact met mij opneemt met een situatie waarin een hond onmiddellijk moet worden opgevangen of van de ene plaats naar de andere moet worden vervoerd, is het gemakkelijk om vrijwilligers te vinden die bereid zijn om te helpen in een noodgeval."
Social-mediatools helpen ook gehandicapte honden door hun verhalen te delen. "Deze verhalen trekken de harten van mensen aan en resulteren vaak in meerdere toepassingen", zegt Jennifer, eraan toevoegend dat Facebook haar helpt om de achtervolging in te zetten bij het bepalen van wie ze precies moet adopteren. "Als ik mijn zoektocht naar een perfect huis voor altijd start met een groep mensen die al begrijpen waar ze aan beginnen, wordt het veel gemakkelijker om me te concentreren op het vinden van de beste pasvorm voor de persoonlijkheid van de hond in plaats van alleen maar een goed huis te vinden. Facebook helpt ook omdat mensen in de groep de berichten vaak delen met vrienden waarvan ze weten dat ze die willen adopteren.”
Een hondenopvangorganisatie in Surrey, British Columbia, Home at Last Dog Rescue (HALDR), vertrouwt op Facebook en een website, met twee vrijwilligers die elke week updates plaatsen om bekendheid te geven.
"We vinden de website leuk omdat deze een breed spectrum aan kijkers trekt die geïnteresseerd zijn in het adopteren van dakloze honden", zegt HALDR-directeur, Maureen Pickell. "Facebook is ook uitstekend geschikt voor onze doeleinden, omdat mensen graag de foto's zien, genieten van de verhalen die we posten en deelnemen aan discussies."
Dat is niet alles wat sociale media voor deze organisatie doen. "We kunnen helpen bij het vinden van vermiste of gestolen honden door de gemeenschap ervan bewust te maken dat hondendiefstal een toenemend probleem is", zegt Maureen. "We moedigen mensen ook aan om 'niet te winkelen' te adopteren als ze eraan denken een hond aan hun gezin toe te voegen." HALDR gebruikt daarnaast sociale media voor fondsenwerving wanneer dieren spoedeisende zorg nodig hebben. “Sociale media zijn ook nuttig om mensen te herinneren aan de verschrikkelijke omstandigheden waarmee honden in andere landen worden geconfronteerd, en hoe we kunnen helpen. HALDR importeert geen buitenlandse honden, maar we dragen wel bij aan sterilisatie- en sterilisatieprogramma's in die landen.”
Dankzij berichten op sociale media adopteren mensen nu ook oudere honden en honden met speciale behoeften - meestal de moeilijkste dieren om een thuis voor te vinden. "Momenteel hebben we een 14-jarige hond die, dankzij de interesse die via Facebook is gegenereerd, een prachtig nieuw thuis heeft gevonden om zijn laatste jaren door te brengen", zegt Maureen.
Ze wijst wel op een nadeel van campagnes op sociale media om honden te adopteren. "Ons doel is om voor elke hond het best mogelijke huis te vinden, dus het ontvangen van veel aanmeldingen is een bonus." Maureen voegt er echter aan toe dat een enkele hond 100 aanmeldingen kan trekken, wat betekent dat 99 potentiële adoptanten teleurgesteld zullen zijn. "Het nadeel is de negatieve opmerkingen die we soms krijgen van mensen die niet zijn uitgekozen om een bepaalde hond te adopteren."
Animal Aid Unlimited (AAU), gevestigd in Rajasthan, India, werd in 2002 opgericht door Erika Abrams, haar echtgenoot Jim Myers en dochter Claire Abrams-Myers. Ze hebben 100 medewerkers in dienst en krijgen op elk moment de hulp van 30 internationale vrijwilligers. De organisatie herbergt 600 dieren - voornamelijk honden - en hun missie is om bewustzijn te creëren voor het lijden van dieren en de heldhaftige mensen die hen redden uit erbarmelijke omstandigheden.
AAU vertrouwt sterk op sociale media om hun missie te bereiken. Het YouTube-kanaal van de organisatie biedt kijkers boeiende reddingsverhalen die de veerkracht van dieren in combinatie met menselijk medeleven uitbeelden. In een schrijnend voorbeeld uit 2016 klom een man in een put om een puppy te redden. De video van de redding kreeg meer dan vier miljoen views en 66.000 likes, terwijl het YouTube-kanaal van AAU 3,9 miljoen abonnees trok.
"Het primaire doel van ons gebruik van sociale media is om het bewustzijn te vergroten", zegt Claire. "Als reddings- en opvangcentra de verhalen kunnen delen van de fenomenale dieren en zorgzame mensen die hen helpen, vergroot dat het goede dat we samen kunnen doen."
AAU heeft verschillende medewerkers om de video's te maken terwijl Claire de beelden monteert. "We hebben verschillende mensen die elke dag video's maken en beelden catalogiseren", zegt ze. "We volgen vaak 50 verhalen over herstel van dieren tegelijk."
De organisatie gebruikt sociale media echter niet om tehuizen voor honden te vinden in landen buiten India. "In India hebben veel straathonden een goed leven", zegt Claire. “Ze zijn gestimuleerd, actief, vaak gewaardeerd door buren, sociaal en gezond. En omdat we wetten hebben die straathonden beschermen tegen verplaatsing en moord, ontmoedigen we adopties in het buitenland omdat we vinden dat er al zoveel dakloze honden zijn in ieders thuisland. Totdat die honden zijn geadopteerd en uit de asielen zijn, vinden we het geen zin om honden uit India te vervoeren. "
We zien sociale media zowel als een zegen als een vloek. Maar als het gaat om het bevorderen van de adoptie en het welzijn van dieren, biedt het meerdere en verreikende manieren om voor altijd een thuis voor honden te vinden, fondsenwervingsinspanningen te verbeteren, het publiek voor te lichten en te betrekken, en de harten en geesten van mensen over de hele wereld te openen en te inspireren.
