Inhoudsopgave
Paracetamol is een pijnstiller die vaak wordt gebruikt om pijn te kalmeren en koorts bij mensen te verminderen. Maar is het een goed idee om het aan een hond te geven?
Ook wel 'acetaminophen' genoemd, paracetamol is een molecuul met pijnstillende en koortswerende eigenschappen (tegen pijn en koorts).
Wereldwijd is het het meest gebruikte medicijn bij mensen om symptomen van milde tot matige intensiteit te behandelen.
Als uw hond thuis koortsachtig lijkt of pijn lijkt te hebben, komt u misschien in de verleiding om hem een paracetamoltablet te geven om hem te verlichten... zoals u voor uzelf zou doen. Deze oplossing is op het eerste gezicht praktisch en vaak verleidelijk. Dit is echter een slecht idee!
Inderdaad, bij lage doses (dat wil zeggen minder dan 10 mg/kg van het totale gewicht van uw hond, maximaal tweemaal per dag), kan dit molecuul zijn kwalen effectief kalmeren. Maar het hangt grotendeels af van de gevoeligheid van het hondje, en de effecten van paracetamol op zijn lichaam kunnen veel schadelijker dan heilzaam blijken te zijn.
In de praktijk wordt paracetamol door het lichaam gemetaboliseerd met behulp van enzymen die in de lever aanwezig zijn. In tegenstelling tot mensen hebben honden echter maar heel weinig van deze leverenzymen. Hun lichaam heeft daardoor veel meer moeite om paracetamol op te nemen. Het hoopt zich vervolgens op in de lever, waarbij het zijn cellen vernietigt en het bloed verandert.
Dientengevolge wordt paracetamol giftig voor het hondje vanaf een bepaalde ingenomen dosis, terwijl deze hoeveelheid relatief klein blijft. Merk ook op dat de overdosis zeer snel is bij kleine honden.
Concreet treedt bij de meeste honden intoxicatie op wanneer de ingenomen dosis de volgende drempels overschrijdt:
Boven 100 mg/kg hoopt paracetamol zich op in de lever en wordt daarvoor toxisch (we spreken dan van “hepatotoxiciteit”). De hond voelt dan enorm buikpijn en speeksel.
Als de dosis 200 mg/kg overschrijdt, oxideert paracetamol het bloed door hemoglobine geleidelijk om te zetten in rode bloedcellen. Deze methemoglobinemie verhindert vervolgens dat het bloed zuurstof goed in het lichaam transporteert. Het veroorzaakt nadelige effecten bij de hond, zoals braken, uitputting, bloedarmoede, convulsies, oedeem, onderkoeling, enz.
Zo kan een slecht gecontroleerde inname van paracetamol fataal zijn voor de hond. Vooral bij puppy's en bij volwassenen die aan leverproblemen lijden, moet dit medicijn daarom worden verboden.
Paracetamol is niet de enige pijnstiller die gevaarlijk is voor honden... Als u last heeft van hoofdpijn, koorts of andere pijnen, bent u misschien gewend om aspirine (Aspirine UPSA®, Aspégic®) of ibuprofen (Nurofen®, Advil®) te nemen van paracetamol. Bij honden zouden deze medicijnen ook verboden moeten worden!
Deze moleculen veroorzaken net zoveel vergiftiging als paracetamol. Aspirine (of "acetylsalicylzuur") en ibuprofen hebben ontstekingsremmende eigenschappen, die giftig zijn voor de slijmvliezen van het spijsverteringsstelsel. Afhankelijk van de ingenomen doses en de gevoeligheid van uw puppy, kunnen de schadelijke effecten op zijn maag, darmen en zelfs zijn nieren ernstig zijn. De stolling van zijn bloed kan ook gevaarlijk worden verstoord.
Als ibuprofen of aspirine wordt ingenomen, kan uw hond de volgende symptomen vertonen:verlies van eetlust, buikpijn, diarree, braken, spijsverteringsbloeding, bleke slijmvliezen, enz.
Ten slotte zijn menselijke analgetica (paracetamol, ibuprofen en aspirine) en hun derivaten giftig voor honden. Geef het daarom nooit aan je metgezel! Het is het beste om zelfmedicatie te vermijden en uw dierenarts te raadplegen om het risico op ongelukken te verminderen.
Neem met spoed contact op met uw dierenarts als uw hond (per ongeluk of de volgende zelfmedicatie) meer dan 100 mg/kg paracetamol heeft ingenomen. Hij zal je de nodige instructies geven.
Tijdens het eerste uur is het ideaal om uw metgezel te laten braken, zodat hij het grootste deel van het geneesmiddel direct elimineert. Indien nodig kan uw dierenarts hem dan actieve kool geven om de effecten van het molecuul tegen te gaan of zelfs een tegengif toedienen (meestal acetylcysteïne en vitamine C). Ook hier geen zelfmedicatie!
Ten slotte kan, afhankelijk van de toestand van uw hondje, ziekenhuisopname noodzakelijk zijn. Het zal dan worden toegediend en opnieuw worden geoxygeneerd of zelfs getransfundeerd.
Merk op dat er geen tegengif of behandeling is voor aspirine- of ibuprofen-vergiftiging. Als uw hond er te veel van heeft gegeten, kan uw dierenarts zijn lichaam alleen zuiveren om hem van de moleculen te ontdoen en zijn vitale functies te behouden tijdens de ziekenhuisopname.
Als uw hond pijn of koorts heeft, is de eerste tip om zelfmedicatie te vermijden! Geef uw puppy geen menselijke behandeling, noch enig geneesmiddel dat bedoeld is voor een ander dier (bijvoorbeeld voor uw kat). Het lichaam van de hond heeft specifieke behoeften en heeft daarom de juiste medicatie nodig.
Niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen: piroxicam, ketoprofen, meloxicam, carprofen, flunixine, robenacoxib, enz.
Opioïden (alleen toegediend door een dierenarts): morfine, butorfanol, fentanyl, buprenorfine, enz.
Sedatieve analgetica (spierverslappers): alfa2-agonisten.
Anesthetica: bupivacaïne, lidocaïne, ketamine, enz.
Natuurlijk kan alleen een dierenarts de juiste medicatie voor uw huisdier voorschrijven. Zorg er dan voor dat u zich aan de voorgeschreven doses houdt voor het beste resultaat.
Bewaar tot slot alle medicijnen buiten het bereik van uw trouwe viervoeter om ongelukken te voorkomen!
Simpel gezegd:geef uw mens-hond geen pijnstillers , omdat ze tot ernstige vergiftiging kunnen leiden! Als vervanging zijn er medicijnen die speciaal zijn ontworpen voor het organisme van hondjes. U kunt het beste advies inwinnen bij uw dierenarts.
Wees niet terughoudend om de verschillende onderlinge verzekeringsmaatschappijen voor honden te onderzoeken. Dit soort verzekering kan u helpen de kosten van uw dierenarts te verlagen, zodat u niet verrast hoeft te worden als uw huisdier ziek wordt.
