De film "Hachiko-A Dog's Story" is een indrukwekkend hondenverhaal tussen een trouwe hond en een professor. Wat mij betreft zijn er veel dingen die we uit de film kunnen leren. 
Parker was een universiteitsprofessor. Op een dag ontmoette hij een zwerfhond op het station. Toen hij zijn onschuldige ogen zag, voelde hij iets sympathieks in zijn hart opkomen. Daarom nam hij het mee naar huis. Ze noemden het 'Hachi'.
Elke dag vergezelde Hachi Parker om op tijd naar het station te gaan. Om vijf uur in de schemering verscheen hij stipt op het station om op Parker te wachten. Toen Parker het station uitkwam en "Hachi" riep, rende de hond opgewonden naar voren en kreunde van plezier.
indrukwekkend hondenverhaal
Op een dag zakte Parker plotseling in elkaar in de klas, hij stierf aan de hartziekte. Hij keerde nooit meer terug naar het station. Hachi realiseerde het zich echter niet. Hachi wachtte nog elke dag om 17.00 uur op de professor. Jaar na jaar gleden tien jaar onbewust voorbij. Hachi wachtte nog steeds en wachtte tot hij stierf.
Dit is een indrukwekkend hondenverhaal. Terwijl ik naar de film keek, vulden mijn ogen zich met tranen. Ik werd geraakt door de emotie tussen hen, vooral de loyaliteit van Hachi. Hachi wijdde zijn hele leven aan het wachten op Parker. Tegenwoordig kunnen we niet wat we van Hachi kunnen leren, is dat wat de ware liefde is en hoe lief te hebben.
Bovendien moeten we leren ons fortuin te tellen. Wat we bezitten is altijd uniek en kan niet door anderen worden vervangen, dus we moeten waarderen wat we hebben.
Ten slotte moeten we leren om onze huisdieren goed te behandelen, want ze zijn ook onze vrienden en zelfs onze familieleden. 
