Het beoordelen van honden en hun baasjes is iets waar ik me schuldig aan maak. In mijn gedachten weet ik dat ik geen overhaaste conclusies moet trekken - het is iets waar ik aan werk. Ik deel deze geweldige artikelen die me hebben geholpen om echt inzicht te krijgen in het beoordelen van honden en hun eigenaren. Dingen zijn niet altijd wat ze lijken.
Net als jij lees ik veel blogs. Ik wilde al een tijdje een "blogoverzicht" maken, hoewel ik nooit een specifiek thema kon kiezen.
Om mezelf wat meer georganiseerd te houden, heb ik besloten om bij elke verzameling berichten over een specifiek onderwerp te plaatsen. Dit zijn enkele inspirerende berichten over het onderwerp veroordelend zijn - zowel voor honden als voor hun baasjes.
Als je je hond hebt gekocht, veroordeel ik je niet . Jen van DOGthusiast schreef dit geweldige stuk als reactie op een zeer veroordelend artikel op Dogster getiteld "Als je je hond hebt gekocht, beoordeel ik je." Ze wijst erop dat hoewel er veel gezonde huisdieren in asielen worden geëuthanaseerd, dit niet is omdat iemand een puppy van een fokker heeft gekocht.
Wij in de huisdierengemeenschap (vooral degenen onder ons die in reddings-/opvangcentra hebben gewerkt) kunnen extreem hard zijn als het gaat om het kopen van puppy's. Ik heb het in het verleden gedaan en ik heb er spijt van; als het erop aankomt, helpt mijn argument de adoptiebeweging niet. Het werkt alleen om iemand zich schuldig te laten voelen. Zoals Jen aangeeft, is het onze verantwoordelijkheid om het woord over adoptie te helpen verspreiden - niet met je vinger wijzen en de schuld spelen.
Beoordeel een boek (of een hond) niet op zijn omslag . SlimDoggy schreef dit stuk en het illustreert echt hoe schadelijk snelle oordelen over honden op basis van ras kunnen zijn. Het wordt heel goed geïllustreerd met een geweldig verhaal over een Doberman genaamd Warlock, ja Warlock.
Het artikel maakt het geweldige punt dat verschillende rassen door de jaren heen altijd zijn gediscrimineerd. We hebben grote stigma's op Dobermans, herders, Rottweilers gelegd en nu is het de Pit Bull. Veel van deze stigma's blijken nogal onnauwkeurig; beoordeel een hond niet op basis van ras, uiterlijk of zelfs hun naam.
Onze hond heeft kanker en we behandelen het niet. Stop met me te veroordelen . Dit stuk in Claire Magazine raakte me echt. Het is niet aan mij om iemand te beoordelen als het gaat om medische behandeling voor zichzelf of hun huisdieren. Maar in het nieuws van de laatste tijd hebben we allemaal gezien dat mensen zijn worden beoordeeld op hun eigen beslissingen.
Ik weet zeker dat als we brutaal en brutaal genoeg zijn om een mens met een terminale ziekte te beoordelen op hun gekozen pad, het nog gemakkelijker is om iemand te beoordelen op de manier waarop ze hun huisdier behandelen. Ik zou nooit in de schoenen van de auteur willen staan. Het enige dat een moeilijke diagnose kan verergeren, is geen steun krijgen - alleen een oordeel.
Moeten we altijd oordelen? . Dit artikel van Pam op Something Wagging is een goed voorbeeld van hoe oordelen niet hetzelfde is als zorgzaam zijn. Ze vertelt het verhaal over een hond met een hartafwijking en hoe zijn baasje ervoor heeft gekozen om door te gaan met de corrigerende operatie van $ 32.000.
Uiteindelijk heeft ze helemaal gelijk; of we hem nu beoordelen of niet, zijn verhaal gaat maar door. Het beoordelen van deze man die niemand van ons kent, leidt meestal tot argumenten die de echte problemen niet aanpakken. Dus ik ben het ermee eens; Ik wens hem en zijn hond het best mogelijke resultaat.
Waarom ik mensen veroordeel die reactieve honden hebben . Lindsay van That Mutt schreef dit prachtige stuk over hoe mensen reageren op hun reactieve honden. Zoals ze aangeeft, hebben we de neiging om vrij hoog over onszelf te denken. We haasten ons om te oordelen als we zien dat honden zich slecht gedragen, en we hebben de neiging om de eigenaar de schuld te geven.
We hebben allemaal ervaringen gehad toen onze honden zich gedroegen; dus waarom is het eerlijk om deze eigenaren te beoordelen? Nou, dat is het niet. Misschien weten ze niet wat ze moeten doen, misschien is de hond onlangs geadopteerd. Het punt is dat we het niet echt weten en dat we geen aannames moeten doen.
Waarom hebben daklozen huisdieren? De Homeless Hub brengt iets naar voren dat ik nogal vaak zie; het eindigt meestal in de vraag zou de daklozen hebben huisdieren. Het lijkt erop dat we altijd snel oordelen, hoe dichtbij of ver we ook verwijderd zijn van de situatie.
Daklozen genieten net zoveel van de vele voordelen van gezelschapsdieren als degenen onder ons die onderdak hebben. Gezien de snelheid waarmee dieren zich overgeven, vind ik het heel hartverwarmend dat veel daklozen zo toegewijd zijn aan hun geliefde huisdieren. Zelfs als ze met zulke persoonlijke ontberingen worden geconfronteerd, blijven ze toegewijd aan hun huisdieren; wie ben ik om te oordelen?
