Bekentenis:ik heb een monster gemaakt. Een jankend, blaffend, smekend, komt niet van het bed af, een soort monster dat me overal volgt. En weet je wat het ergste is? Ik vind het helemaal niet erg.
Honden hebben de neiging om een paar slechte gewoonten op te pikken - en Laika is daarop geen uitzondering. In plaats van de hond de schuld te geven, ga ik opbiechten en toegeven dat deze slechte gewoonten door mij zijn gecreëerd . Toen deze gewoonten begonnen, had ik kunnen stoppen met lachen en ingrijpen, maar dat deed ik niet.
Laika is een hond met klittenband en ik heb het nog erger gemaakt . Ik heb nog nooit echt een super aanhankelijke hond gehad, dus toen Laika me begon te volgen was ik gevleid. Elke keer als ik me omdraaide, was ze daar - en ik zou haar aaien en haar vertellen hoe lief ze was. Ik zei eigenlijk:"Volg me alsjeblieft overal; Ik zal ervoor zorgen dat je elke keer beloond wordt.”
Ze bedelt nog steeds om eten, want nou... soms geef ik toe . Ik weet wel beter, echt waar, maar soms is het moeilijk om haar een wortel of twee te geven terwijl ik het avondeten klaarmaak. Het is haar verdienste dat ze niet het type bedelaar is - ze zit in haar stoel aan de keukenbar en staart - met af en toe een beetje kwijlen.
Ze blaft naar me als ze ongeduldig is . Als we apporteren speelt, blaft ze tegen me als ik het niet meteen weer weggooi. Ze blaft ook als ik niet snel genoeg bellen blaas. Omdat ik het grappig vond, moest ik elke keer lachen en uiteindelijk moedigde ik haar aan om meer te blaffen. Als ik haar "stil" zeg, blaft ze in plaats daarvan gewoon stil. En voor haar lijken en klinken die stille blaffen veel op knappen.
Ze weigert van het bed af te komen . Toen ze jonger was, kreeg ze de gewoonte om onder het bed te kruipen en speels te bijten als ik haar probeerde te verwijderen. Dit spelletje "I'm gonna get you" irriteerde haar zeker, en ik zou liegen als ik het niet ook leuk zou vinden. Toen ze te groot werd om onder het bed te passen, verplaatste ons spelletje zich naar de bovenkant van het bed.
Ze zeurt als je stopt met haar te aaien - maar dat is de schuld van mijn vriendjes . Ze begon dit gedrag alleen, maar mijn vriend moedigde het absoluut aan. Hij zal het tot op de dag van vandaag ontkennen, maar ik herinner me dat ik hem jaren geleden zei:"Je laat haar alleen maar meer zeuren." Elke keer als hij stopt met haar te aaien, slaakt ze een zucht en dan begint het gezeur.
Ik heb de fout gemaakt om dit aan mijn vriend te laten zien, dus het is toch echt mijn schuld:
In veel situaties is het gemakkelijk om de hond de schuld te geven, maar dit is absoluut mijn schuld. Ik liet deze gewoontes niet alleen doorgaan, ik moedigde ze ook actief aan. Vind ik het erg? Niet echt. Ik weet dat deze gewoonten door sommigen als "slecht" kunnen worden beschouwd; maar ik vind het helemaal niet erg.
Ben ik onvolwassen omdat ik deze slechte gewoonten aanmoedig? Heel waarschijnlijk. Maar of ik nu onvolwassen ben of niet, ze maken me nog steeds aan het lachen; en comic relief is altijd welkom. En wie houdt er nu niet van een spelletje "Ik ga je pakken"?
Een paar van Laika's gedragingen zijn serieus - het bewaken van hulpbronnen en reactiviteit zijn veel meer dan zomaar een slechte gewoonte - en ze zijn verre van ongevaarlijk. Ik kies ervoor om me te concentreren op het corrigeren van die gedragingen en laat de schijnbaar ongevaarlijke gewoonten glijden.
Hoe zit het met jou - maak je het onderscheid tussen slechte gewoonten versus slecht gedrag? Hoeveel slechte gewoonten of grappige eigenaardigheden heeft uw hond? En wees eerlijk:hoeveel van hen heb je in de loop der jaren aangemoedigd?
