Hun wetenschappelijke naam is Lycoan pictus, maar ze worden vaker de Afrikaanse wilde hond genoemd en ze zitten in de problemen. Hun aantal is de afgelopen decennia gestaag afgenomen, tot een punt waarop er in totaal nog maar ongeveer 5.000 over zijn. Ondanks meerdere pogingen om ze te beschermen, is er geen merkbaar verschil.
Deze wilde honden worden bedreigd - en met de groeiende populatie in Afrika wordt het moeilijker om ze uit een conflict met mensen te houden. Maar onderzoekers van de Noorse Universiteit voor Wetenschap en Technologie hebben een plan. Ze hebben een innovatieve oplossing bedacht om deze honden uit de buurt van mensen te houden, en wel met kunstmatige plas.
Afrikaanse wilde honden zijn genetisch gescheiden van gedomesticeerde honden, hoewel ze zijn ingedeeld in de familie Canidae.
Hun situatie in Afrika is vergelijkbaar met die van de Wolf in de Verenigde Staten - ze worden als bedreigd en beschermd beschouwd - maar mensen vermoorden ze nog steeds. Terwijl de Afrikaanse bevolking groeit, wordt het enorme territorium dat deze wilde honden gewend zijn te zwerven, steeds meer belast, net zoals beren in de Verenigde Staten. Dit heeft geleid tot een toename van hun conflicten met mensen.
Wilde honden omvatten enorme territoria, vaak 160 kilometer lang, dus het is moeilijk gebleken om ze veilig te houden, aangezien hun leefgebied vaak grenzen overschrijdt naar onbeschermd gebied. Er is geprobeerd om gebieden voor de honden af te schermen, maar tot nu toe heeft alleen het grootschalige omheiningsproject in Zuid-Afrika veel succes gehad.
Wat hun situatie nog erger maakt, is dat Afrikaanse wilde honden vatbaar zijn voor dezelfde infectieziekten als gedomesticeerde honden. Het meest opvallend zijn hondsdolheid en hondenziekte, die beide verwoestende gevolgen hebben gehad voor de overige roedels.
De wilde hond was slechts een paar decennia geleden behoorlijk bevolkt - er waren er 500.000 in 39 landen. Maar ze zijn recentelijk sterk gedaald en volgens nieuwe schattingen zijn er nog tussen de 3.000 en 5.000 over.
De soort is volledig verloren gegaan in 25 van de 39 landen waar hij slechts 30 jaar geleden voorkwam.
Omdat kunstmatige barrières zoals omheiningen meestal niet succesvol zijn gebleken, is een nieuwe reeks onderzoekers met een ander plan gekomen om de Afrikaanse wilde hond te helpen redden.
Ze proberen biologische barrières om de honden in specifieke gebieden te houden. Net als onze honden markeren deze wilde honden hun territorium met hun eigen geur. Ze blijven bij hun eigen roedels en houden er niet van om een ander roedelgebied binnen te dringen.
Dus verzamelden onderzoekers zand dat doordrenkt was met urine van wilde honden en verplaatsten het naar andere roedels om ze in bepaalde gebieden te houden, en tot nu toe lijkt het te werken. Voorlopig zorgen deze geurmarkeringen die door wetenschappers zijn achtergelaten ervoor dat de honden niet naar een ander territorium van de roedels kunnen verhuizen.
Hoewel deze methode veelbelovend is, blijft het verzamelen van grote hoeveelheden urine van wilde honden een hele uitdaging. Wetenschappers werken nu in laboratoria om kunstmatige urine van wilde honden te maken.
