Ik weet niet zeker wanneer de grote kloof tussen reddingen en fokkers begon, maar als je deel uitmaakt van de hondenwereld, is het moeilijk om het niet dagelijks te zien.
Ik geloof dat goede reddingsacties en goede fokkers allebei een rol spelen bij het nemen van goede beslissingen als het gaat om het kiezen van de juiste hond.
Natuurlijk is het redden van dieren geweldig, en het is iets waar ik altijd bij betrokken zal zijn en dat ik op deze site zal promoten. Maar vaak praten mensen die door de redding gaan erover alsof het de enige beschikbare optie is - vaak tot op het punt dat degenen die die route niet hebben gekozen zich ongemakkelijk voelen en zich schamen dat hun hond niet uit een redding is gekomen.
“Welke andere optie is er? Kijk maar naar al die dakloze honden.” Ik snap het, en daarom heb ik ervoor gekozen om te redden - omdat het voor mij logisch is om te doen. Ik ben niet op zoek naar een bepaald ras en ik ben niet op zoek naar een werkhond - ik ben op zoek naar een metgezel. Voor anderen is de keuze anders.
Het redden van een hond maakt me geen betere baas, en het geeft me ook niet het recht om iemand te veroordelen die geen huisdier heeft gered.
Onlangs nam een populaire hondensite (rijmt op WifeWithPogs) een nogal gedurfde houding aan tegen fokkers die beweerden dat ze allemaal moesten stoppen, en een paar jaar geleden had ik misschien gelijk aan dat sentiment. Maar ik heb veel geleerd sinds het begin van deze blog, en ik heb geleerd om niet meteen een "dat is gewoon verkeerd" reactie op het woord fokker te hebben. Ja, er zijn veel slechte fokkers, maar er zijn ook veel fokkers die het doen uit liefde en toewijding voor een specifiek ras.
Ik heb zoveel geweldige mensen ontmoet die honden van fokkers hebben, en ze zijn enkele van de meest toegewijde eigenaren die ik ken. Ze kozen niet alleen een hond online omdat hij schattig was en lieten hem 500 mijl verschepen - ze deden hun onderzoek en vonden een gerenommeerde fokker.
Ik ben me gaan realiseren dat er goede fokkers zijn, en zelfs als ze niet de meerderheid zijn, is het niet juist om ze samen te voegen met de vreselijke mensen die puppymolens runnen en de idioten die hun honden op craigslist ruilen .
Ik ben niet bang om die idioten eruit te roepen. Je kunt mijn kortstondige serie over de craigslist-idioten hier bekijken als je wilt, maar ik moet je waarschuwen dat mijn sarcastische toon niet goed overkwam bij zo'n vreselijk onderwerp. En ik ben niet verlegen om te zeggen dat meer dan 90% van de honden in dierenwinkels uit puppymolens komt.
Maar niet alle fokkers runnen puppymolens, maar op de een of andere manier is dat het eerste waar we aan denken als we de term fokker horen.
Ik denk dat een deel van de reflexmatige reactie die we hebben op het woord fokker is dat we de goede niet vaak genoeg zien - we zien de eikels die hun pups niet op gezondheid testen en gewoon meer pups fokken elke kans die ze krijgen.
De goede zijn geen reclame, ze verkopen niet aan dierenwinkels, ze zijn niet degenen die in het nieuws zijn omdat hun puppyfabriek is gesloten, en ze zijn niet degenen die je hun puppy's online ziet verkopen.
Zij zijn degenen die mond-tot-mondreclame krijgen, zij zijn degenen die u tegenkomt op hondenshows, en zij zijn degenen die worden gevonden na uw onderzoek naar een bepaald ras. Zijn ze een minderheid? Zeker, maar dat betekent niet dat ze niet bestaan.
Goede fokkers doen de juiste gezondheidsonderzoeken, houden van hun ras, screenen hun adoptanten en zijn er niet op uit om snel geld te verdienen. Ze zijn toegewijd aan de honden waar ze verliefd op zijn geworden, en wat is daar het probleem mee? We hebben allemaal favoriete honden gehad en voor velen van ons zal een bepaald ras altijd een speciaal plekje in ons hart innemen.
Ik ben zo dankbaar voor alle geweldige mensen die ik heb ontmoet door te bloggen, en hoe het me deed beseffen dat niet elke hondenbezitter is zoals ik. Het maakt deel uit van de kennis die je krijgt als je nieuwe mensen uit verschillende lagen van de bevolking ontmoet.
Ik oordeel niet zo snel meer, en ik ben veel meer geneigd om te kijken naar hoe een hond wordt verzorgd, in plaats van me alleen te concentreren op hoe ze op deze wereld zijn gekomen.
Ik doe niet aan hondensporten, ik had geen goede herdershond nodig voor mijn schapen en mijn hond strijdt niet om titels. Ze is mijn metgezel, dus redding was volkomen logisch.
Boeren die Border Collies gebruiken, honden die meedoen aan behendigheid of de showring, en iedereen die een zwak heeft voor een bepaald ras, kan en moet de mogelijkheid hebben om de hond te vinden die ze zoeken.
De toewijding en het onderzoek dat u doet voordat u uw volgende hond kiest, is wat het verschil maakt, niet alleen de plaats van aanschaf.
Iemand wiens bereidheid om op een wachtlijst van een jaar voor een Retriever-pup te worden geplaatst, is toegewijd, en de kans is groot dat iemand met dat niveau van toewijding een geweldig baasje zal worden.
Sommige eigenaren zijn niet bereid te wachten op een nieuwe hond, wat helaas de reden is waarom het online verkopen van puppy's big business is. Niet iedereen heeft het geduld om op de "juiste hond" te wachten, en daar komen veel problemen vandaan. Mensen die op een dag besluiten dat ze een puppy willen, kopen ze vaak online of in dierenwinkels, niet bij fokkers die wachtlijsten hebben.
Heb ik al gezegd dat Laika impulsief is gekregen? Nadat mijn aanvraag was afgewezen voor een redding van een bepaalde hond waar ik verliefd op was geworden omdat ik fulltime werkte, was ik depressief. Dus dat weekend ging ik naar mijn plaatselijke opvangcentrum en adopteerde ik Laika.
Ik koos de eerste jonge hond die ik tegenkwam en stelde geen vragen. Ze beet me die eerste dag toen ik probeerde de stomme ongelooide huid af te pakken waarmee ze naar huis werd gestuurd. Niet de beste eerste dag ooit, maar uiteindelijk hebben we dat bewakingsprobleem onder controle.
Ik heb er geen moment spijt van, maar als ik kinderen had, weet ik niet of ik hetzelfde zou zeggen. Ik wist niet hoe ik het beheer van hulpbronnen moest beheren, maar ik had de luxe om met haar samen te werken zonder iemand behalve mezelf in gevaar te brengen. Geef ik het asiel de schuld? Nee. Ik ben degene die besloot dat ik geen tijd met haar in het asiel hoefde door te brengen of haar aan mijn vrienden en familie voor te stellen, zoals ze hadden voorgesteld. Ik had al een besluit genomen.
Het impulsiviteitsprobleem bij het krijgen van een hond is niet uniek voor mensen die door fokkers gaan. Als ik vandaag besloot dat ik een hond wilde, kon ik er een online kopen, naar een dierenwinkel gaan of naar mijn plaatselijke asiel gaan. We hebben veel opties, en een groot deel van het probleem is hoe gemakkelijk ze allemaal zijn, niet alleen waar ze vandaan komen.
Dus ja, waar een hond vandaan komt, is belangrijk, maar dat geldt ook voor de toewijding aan die hond, ongeacht waar ze vandaan komen. Helaas is het feit dat iemand ervoor kiest om een hond uit een asiel te halen, geen garantie dat ze voor altijd een thuis hebben. Veel honden worden teruggestuurd en afgestaan, en het is geen uniek probleem voor honden van fokkers.
Ik heb zoveel gesprekken zien gaan van 'mijn hond heeft dit probleem, heb je advies' tot 'nou, wat had je verwacht? hij komt uit een dierenwinkel.' Die houding helpt niemand. Wanneer eigenaren op zoek zijn naar hulp of advies, speel dan niet het schuldspel. Het kan natuurlijk zijn dat ze iets verkeerd doen en dat hun hond misschien uit een dierenwinkel komt, maar er zijn dingen die we kunnen doen om hen te helpen fatsoenlijk advies te krijgen. Als het gesprek gewoon in de meltdown-modus gaat omdat mensen niet kunnen komen waar een hond vandaan kwam, gaat de oorspronkelijke vraag verloren. De eigenaar blijft achter met dezelfde frustratie waarmee ze binnenkwamen.
Honden hebben een verrassend hoge omloopsnelheid, omdat er een hoog percentage honden is dat uiteindelijk wordt teruggestuurd of wordt overgegeven aan een asiel. Als je wilt helpen met het probleem van dakloze huisdieren, overweeg dan om beschikbaar te zijn om bezorgde eigenaren suggesties te doen, zelfs als je het niet eens bent met waar ze hun hond hebben gekregen. Het helpt misschien niet om elke hond alleen te houden in een eeuwig huis, maar goed advies kan een grote bijdrage leveren aan het informeren van eigenaren over de problemen waarmee ze worden geconfronteerd.
Ik zou liegen als ik zou zeggen dat het schrijven van dit bericht me niet nerveus maakt. Ik verlies misschien enkele lezers die hebben gekozen voor reddingshonden of fokkers met een slechte mond, maar ik hoop dat ze dit bericht volledig zullen lezen en mijn punt beginnen te begrijpen. Al die naam roepen naar iedereen die niet heeft gered? Het is bedoeld voor veel fatsoenlijke mensen die van hun honden houden en zich al hebben verplicht om hun honden een liefdevol thuis te geven.
Als we willen dat meer mensen voor redding kiezen, moeten we mensen bereiken die twijfelen over adoptie, niet alleen degenen te schande maken die al anders hebben gekozen.
Ik ben een hondenbezitter en jij bent een hondenbezitter. Ik zou graag zien dat puppymolens en dierenwinkels net als jij failliet gaan. Hoewel ik weet dat de meeste fokkers misschien slecht zijn, weiger ik te zeggen dat alle fokken moet stoppen. Sommige mensen hebben honden nodig om hun vee te beschermen, terwijl anderen van ons gewoon een liefhebbende metgezel nodig hebben.
Slechte fokkers zijn veel gemakkelijker te vinden dan de goede (probeer eens te googlen op "Corgi-puppy's te koop" om mijn punt te begrijpen), maar er zijn goede fokkers en ze bewijzen hun ras een geweldige dienst.
Het aantal dakloze honden in asielen is enorm, maar goede fokkers dragen niet bij aan het probleem.
Goede fokkers zorgen ervoor dat hun adoptanten goed bij elkaar passen, en velen hebben een beleid waarbij ze een dier terugnemen als er iets onverwachts gebeurt. Gerenommeerde fokkers hebben veel gemeen met goede reddingen, en het is jammer dat we die overeenkomsten niet erkennen.
Het is geen perfecte wereld, en hoe hard ik ook mijn best doe, ik ben geen perfect persoon. En mijn hond, nou, ze is ook niet perfect, ook al is ze gered. Ik zal redding blijven promoten omdat dit is wat ik weet en waarmee ik bekend ben.
Maar ik zou liegen als ik zou zeggen dat al die sarcastische opmerkingen over degenen die "niet redden" me niet kwaad zouden maken. Ik denk aan alle mensen die ik ken die niet hebben gered en er een hekel aan hebben om ze zo gemakkelijk ontslagen te zien worden. Ze zijn enkele van de meest toegewijde hondenbezitters die ik ken, ze verdienen het niet om in een slechte categorie te worden gepropt.
Hoe we onze huisdieren aanschaffen, is een persoonlijke keuze. Het is mijn keuze, het is jouw keuze, en het is hun keuze. We zijn het misschien niet altijd eens, maar so what? Eén keuze geeft ons niet het recht om ons superieur te voelen ten opzichte van degenen die iets anders hebben gedaan.
Op deze blog praat ik veel over redding &adoptie. Het is iets waar ik al jaren mee bezig ben en ik voel me comfortabel om erover te praten en advies te geven aan potentiële adoptanten. Ik ben altijd beschikbaar om vragen te beantwoorden als het gaat om het adoptie-/reddingsproces, en ik deel graag inspirerende adoptieverhalen. Ik weet ervan, het is wat ik zelf vaak heb gekozen om te doen.
In het begin van dit bericht zei ik dat het vergelijken van reddingen met fokkers is als appels met peren vergelijken. Wat ik niet vermeldde, was dat hoewel ze heel verschillend zijn, ze één fundamenteel ding gemeen hebben:goede reddingen en goede fokkers zijn allebei toegewijd om hun honden te matchen met de juiste familie. Als we dit kunnen erkennen, kunnen we er niet meer over kibbelen en het debat tussen fokker en redding openen in iets zinvols.
Als iemand die je kent een bepaald ras in gedachten heeft, help hem dan om een goede beslissing te nemen in plaats van hem te schande te maken. Vertel ze over rasspecifieke reddingsacties, leer ze over puppymolens en laat ze zien hoe ze een gerenommeerde fokker kunnen vinden.
En onthoud dat het uiteindelijk hun beslissing is - niet de jouwe. Negeer het niet alleen omdat het niet is wat je zou kiezen.
