We hebben allemaal die geweldige verhalen gezien van honden die hun weg terug naar huis vinden na maanden weg te zijn geweest. Nieuw onderzoek werpt een licht op de navigatie van dieren en geeft ons een beter begrip van hoe verschillende dieren hun weg naar huis kunnen vinden.
Wanneer honden vermist raken, is een suggestie die vaak wordt gedaan om een kledingstuk of beddengoed voor hen weg te laten; iets met een bekende geur.
Nieuw onderzoek heeft uitgewezen dat honden vertrouwen op bekende geuren om hun weg terug naar huis te vinden, en die geuren kunnen hen een heel eind op weg helpen. Een afstand van 10 mijl is niet zo ver voor een hond om een geur te volgen, zolang de wind goed staat.
Honden zijn in staat om één specifieke geur (een vertrouwd persoon, dier, plas gemarkeerde boom) op te pikken en deze over lange afstanden te volgen. Ze vertrouwen op overlappende cirkels van bekende geuren om hun weg terug naar huis te vinden, net zoals we kunnen vertrouwen op gsm-pingen op torens om specifieke locaties te vinden.
Hoewel het weglaten van bekende kleding uw hond kan helpen de weg naar huis te vinden, is dit helaas geen garantie. Geursporen duren niet eeuwig. Voor de paar verhalen die we op het nieuws horen over honden die na maanden de weg naar huis vinden, zijn er honderden die dat niet doen.
Katten vertrouwen, net als veel andere zoogdieren, waarschijnlijk op magnetisme om hun weg te vinden. Sommige onderzoeken hebben aangetoond dat veel zoogdieren ijzer in hun oren bevatten, en dat kan helpen om ze in de magnetische richting in de grond te sturen.
Een van de meest opmerkelijke dieren met geweldige navigatievaardigheden is de duif. Vroeger geloofde men dat ze hun weg terug naar huis vonden via het ijzer in hun snavel, maar latere studies vonden dat het ijzer gerelateerd was aan hun immuunsysteem, niet aan navigatie.
In 2013 ontdekte een geoloog dat duiven waarschijnlijk laagfrequente geluidsgolven gebruiken om hun weg terug naar huis te vinden - zelfs over honderden kilometers. En dit helpt ook om te verklaren waarom ze af en toe verdwalen als er onderbrekingen zijn, zoals harde wind of jets.
Van zeevogels wordt aangenomen dat ze de zon en de sterren als kompas gebruiken, omdat ze de neiging hebben om te verdwalen als het bewolkt is. Herten, runderen en woelmuizen gebruiken waarschijnlijk magnetisme omdat ze zich in een noord-zuid richting lijken te oriënteren.
Wetenschappers weten nog steeds niet hoe honden (vooral getrainde speurhonden) in staat zijn om één geur aan te scherpen en te volgen zonder afgeleid te worden. En hoewel we geloven dat katten magnetisme gebruiken zoals vogels dat doen om hun weg naar huis te vinden, is het mogelijk dat ze mentale kaarten gebruiken.
Er zijn nog veel onbekenden in de wereld van dierennavigatie, en sommige wetenschappers geloven dat evolutie dieren talloze manieren heeft gegeven om magnetische velden waar te nemen, waarvan we er vele nog niet hebben ontdekt.
Wat we weten is dat dieren lange afstanden kunnen afleggen zonder het gebruik van kaarten, maar we zijn nederig om te zeggen dat we nog steeds niet precies weten hoe ze het doen.
