Dit is een begeleidend stuk bij "Sommigen van ons kunnen euthanasie niet aan, en dat is oké." Deze stukken zijn geschreven om te benadrukken dat we allemaal individuen zijn - en dat de manier waarop we omgaan met dood, verlies en verdriet sterk zal verschillen.
Sommigen van ons kunnen een dapper gezicht trekken en alles overwinnen na het verlies van een huisdier, en sommigen van ons kunnen dat niet. Voor degenen onder ons die moeite hebben gehad met het verlies van een huisdier, is er één ding dat zeker is:het verdriet verandert. De ene dag is misschien verschrikkelijk en de andere wat minder, maar dan kan een kleine trigger het met wraak terugbrengen.
Wat werkt om met verdriet en verlies om te gaan voor één persoon, kan wel of niet voor u werken, maar denk nooit dat u te veel rouwt om een huisdier. Ze maken deel uit van de familie en hun verlies veroorzaakt intens verdriet. Velen van ons hebben dat gevoeld, en het is belangrijk om te beseffen dat je niet de enige bent.
Als het gaat om het verliezen van een huisdier, rouwen we allemaal anders, en dat is oké.
Ik weet dat er de vijf beroemde stadia van rouw zijn (ontkenning, woede, onderhandelen, depressie en acceptatie), maar niet iedereen doorloopt die. Ik weet dat ik dat zeker niet doe.
Mijn verdriet begint met een gevoel van volledige isolatie. Ik ben nooit in ontkenning – ik weet heel goed wat er net is gebeurd, maar het enorme gevoel van verlies maakt het voor mij onmogelijk om het gevoel te hebben dat ik gewoon "durf vol te houden" en situaties op een normale manier aan te pakken.
Het is het rare, surrealistische gevoel van losgekoppeld zijn van alles behalve verdriet - toch gaat iedereen om je heen gewoon door zoals gewoonlijk - alsof er niets is veranderd. Maar voor jou is alles veranderd.
Alle anderen lachen, vertellen grappen en gaan door alsof er niets is gebeurd terwijl je niet in staat bent om je verlies te verwerken. Het is me vaak overkomen, en dat gevoel van alleen zijn en geïsoleerd zijn van je "normale" wereld kan de pijn tien keer erger maken.
Ik kan je niet vertellen dat het binnen 5 dagen zal verdwijnen, en ik kan je niet vertellen dat het beter zal worden. Maar wat ik je kan vertellen is dat het zal veranderen. De gevoelens die je vandaag hebt, kunnen morgen anders zijn, of over een maand anders, maar ze zullen veranderen.
Ik zou geweldige dagen hebben, gevolgd door OK-dagen, en dan zou een kleine trigger al die gevoelens van verdriet in een oogwenk terugbrengen. Voor mij waren het de avonden die gewoonlijk die gevoelens van verdriet en isolement terugbrachten. Meer dan 10 jaar had ik mijn hond Carter elke avond uitgelaten, en nu was hij weg.
Misschien heb je soortgelijke gevoelens gehad, en misschien ook niet. We gaan allemaal anders om met verlies, en of het nu om een menselijk familielid of een huisdier gaat, onthoud alsjeblieft dat je verdriet echt is. Het maakt niet uit of het past in wat anderen als normaal beschouwen – dat verdriet is van jou.
Als je je overweldigd voelt door verdriet, wees dan niet bang om contact op te nemen met iemand die dichtbij je staat en die kan luisteren en niet oordelen. Soms kan het helpen om gewoon iemand te hebben om je gevoelens mee te delen, en het kan ervoor zorgen dat je je minder alleen voelt in je verdriet.
Er zijn ook steungroepen beschikbaar voor het omgaan met het verlies van een huisdier. Je kunt contact leggen met anderen die door soortgelijke situaties gaan. Het is belangrijk om te weten dat je niet de enige bent - dat verdriet dat je voelt echt is, en je hebt helemaal gelijk dat je het voelt.
Rouw is een moeilijk onderwerp voor mensen om mee om te gaan, zowel voor degenen die er doorheen gaan als voor degenen die proberen steun te bieden. Hoewel mensen over het algemeen goede bedoelingen hebben, zijn er enkele mensen in je leven die misschien niet het soort ondersteuning bieden dat direct nuttig is.
Er zijn mij dingen verteld als "waarom niet gewoon een andere hond nemen" of "het is al een paar weken geleden". Hoewel ze er zeker niets negatiefs mee bedoelden, deden die dingen pijn, en ze maakten me meer geneigd om alleen te rouwen. Helaas is verdriet niet het gemakkelijkste onderwerp om over te praten, en degenen die steun proberen te bieden, kunnen uiteindelijk iets doms zeggen.
Het slechte nieuws over het verliezen van een huisdier is dat de pijn lang aanhoudt. Er is geen vast aantal tranen of slechte dagen die je moet doorstaan voordat het beter wordt. We gaan er allemaal op onze eigen manier mee om, en voor sommigen van ons duurt het lang om weer een beetje 'normaal' te zijn.
Wat ik je kan vertellen is dat wat je gevoel vandaag zal veranderen. Misschien morgen, misschien volgende week of misschien volgende maand - maar het zal veranderen. Verdriet verandert altijd. Op sommige dagen duikt het op zodra we wakker worden, en op andere dagen is het misschien niet zo'n lelijke kop tot bedtijd, maar het is er altijd in een bepaalde hoedanigheid.
Het kan een week duren, het kan 6 maanden duren, of het kan 6 jaar duren - maar je verdriet zal veranderen. Tot die tijd onthoud alsjeblieft dat je niet de enige bent. Velen van ons zijn daar geweest, en er zijn genoeg mensen die op dit moment iets soortgelijks doormaken. Als je je verloren voelt, wees dan niet bang om hulp te zoeken.
