Hondenmarkeringsgedrag maakt gebruik van geurcommunicatie en het optillen van de benen om urine te sproeien en territorium te markeren. Hoewel ze voornamelijk urine gebruiken, krabben sommige pups ook op de grond nadat ze zijn geëlimineerd om visuele tekenen achter te laten, terwijl de voetzolen geursignalen achterlaten. De timing van het beentilgedrag valt samen met de ontwikkelingsstadia van puppy's, maar varieert van puppy tot puppy, waarbij sommige veel eerder beginnen dan andere. Het optillen van de poten van een puppy kan ook worden beïnvloed door sterilisatie- en castratieoperaties, hoewel zowel intacte als "gefixeerde" huisdieren urine gebruiken om te markeren. Dit gedrag is heel anders dan een ongelukje met een potje.
Markeringen met geur geven niet alleen eigendom aan, maar fungeren ook als een prikbord voor honden. Je zou het doggy Pee-Mail kunnen noemen. Lichaamstaal en vocale signalen vereisen dat de pup aanwezig is om de boodschap over te brengen. Maar geurcommunicatie achtergelaten door urine vertelt andere honden wie er voor hen is geweest, hoe lang geleden het merkteken is achtergelaten, de seksuele status van die hond en andere belangrijke informatie.
De geur van urine heeft de neiging te vervagen zodra het in contact komt met de lucht. Dat is de reden waarom honden zich constant opfrissen met nieuwe markeringen bovenop of in de buurt van het origineel. Sommige pups worden zo enthousiast dat ze hun heup uit het gewricht lijken te gooien om alles te "dopen" wat ze maar kunnen bereiken!
Zowel mannelijke als vrouwelijke honden urinevlekken - jongens beginnen tussen de zes en twaalf maanden oud - maar meestal is het mannetje het meest enthousiast. En het is de intacte hond die puppy's kan voortbrengen die het meest prominente gedrag vertonen. Vrouwtjes mogen een haan op de poot leggen om hun fokbeschikbaarheid aan reuen aan te kondigen.
Markering is iets anders dan eliminatiegedrag. Wanneer het doel is om eenvoudigweg een volle blaas te legen, urineren vrouwelijke honden meestal naar beneden in een gehurkte positie over een plat oppervlak zoals de grond. Mannelijke honden hurken ook vaak om te plassen. Alle puppy's hurken om te plassen en de drang om daadwerkelijk te markeren ontwikkelt zich vanaf ongeveer vijf maanden, afhankelijk van de individuele pup.
Markeren daarentegen gebeurt vanuit een staande positie door een achterpoot te spannen en de urinestraal op een (meestal) verticaal object te richten. Dit plaatst de geur op een handig neusniveau, net zoals mensen een Post-It Note op ooghoogte zouden plaatsen om de meeste aandacht te trekken.
Er is heel weinig urine nodig om het beoogde Pee-Mail-bericht te verzenden. Tijdens wandelingen met je pup, kan hij je om de vijf meter tegenhouden om met je benen tegen een plukje gras, een telefoonpaal of andere voor de hand liggende oriëntatiepunten te staan. Tegen het einde van de wandeling kan hij geen urine meer hebben, maar blijft hij zijn been spannen, in feite gewoon door de bewegingen gaan. Alleen al de pose kan een visueel signaal zijn voor elke waakhond.
Soms laten ze zich echter meeslepen en markeren ze ongepaste doelen. Extreem dominante honden kunnen zelfs tegen iemands been plassen, en intacte huishonden voelen zich vaak gedwongen om hun huishouden van boven naar beneden te ruiken. Castratie en castratie verminderen het gedrag van het spannen van de benen aanzienlijk, waardoor de doop van slaapkamermuren, banden en meubels wordt ingeperkt.
