Tegenwoordig hoor je veel over de term 'hondenfluisteraar' en de meeste mensen associëren de term met een bepaalde hondentrainer, Cesar Milan. Veel mensen denken dat hij de term heeft gemaakt, terwijl dit in feite onjuist is. De term hondenfluisteraar is eigenlijk een term die is ontleend aan paardentraining, waar bepaalde trainers of paardenfluisteraars in staat leken om paarden te kalmeren en training te accepteren of een ruiter op hun rug te accepteren. Hun methoden waren vaak 'stil' (in tegenstelling tot meer traditionele straftechnieken) voor een waarnemer, omdat deze trainers resultaten leken te krijgen van zacht gefluister. Tegenwoordig is de term echter verwaterd en veel mensen gebruiken de term losjes. Er zijn niet alleen honden-, paarden- en olifantenfluisteraars, maar er is zelfs een populaire tv-show genaamd Ghost Whisperer. Maar terug naar hondenfluisteraars, waar gaat dit gefluister eigenlijk over?
De harde waarheid is dat de term hondenfluisteraar in de hoofden van veel mensen is verheven tot een soort magische connectie die een trainer heeft met een hond, of een soort superieur inzicht in hondengedrag. Het probleem is dat 'hondenfluisteren' of het gebruik van de term hondenfluisteraar 100% ongereguleerd is. Iedereen in Canada of de VS zonder ervaring mag zichzelf een hondenfluisteraar noemen. Hoewel de oorsprong van de term zachte training impliceert, kan elke trainingsmethode worden gebruikt, of deze nu zachtaardig of bestraffend/beledigend is. Hoewel Cesar Milan door de meeste hondenliefhebbers zeer wordt gerespecteerd, vinden veel professionele trainers sommige van zijn methoden (zoals een hond van de grond tillen, een hond tikken en een alfa-rollende hond) te bestraffend. In feite zijn verschillende trainers (waaronder Cesar Milan) die zichzelf momenteel hondenfluisteraars noemen, aangeklaagd omdat hun methoden honden letsel hebben toegebracht.
Dus waar is dan de magie in hondenfluisteren; is het allemaal fictie en fantasie? De waarheid is dat als we de magie van traditioneel 'fluisteren' willen zien, het eigenlijk gewoon een scherp begrip is van hondengedrag. Schokkragen, prikbanden en nieuwe moderne apparaten om honden te controleren missen het basispunt van 'fluisteren'. Dat punt is dat leiderschap, vertrouwen en respect alles is wat nodig is in de overgrote meerderheid van scenario's voor hondentraining. Honden in het wild zijn roedeldieren met één leider. Die leider hoeft geen apparaat te gebruiken om het peloton op orde te houden; de leider doet het door middel van vocalisaties, gebaren en lichaamstaal.
Een goed voorbeeld is een verlegen of timide hond. Natuurlijk kun je een verlegen of timide hond op een assertieve manier benaderen en hem dwingen te 'gehoorzamen'. Een 'echte fluisteraar' zou dat echter niet doen; hij/zij zou de hond rustig benaderen, alle lichaamstaal van de hond observeren (oren, staart, houding etc.) en dienovereenkomstig reageren. Dat type trainer zou de tijd nemen om zijn/haar leiderschap over de hond voorzichtig te laten gelden en tegelijkertijd het vertrouwen en respect van de hond te verdienen. Het kan tien minuten of een week duren om een probleem op te lossen, afhankelijk van de geschiedenis van de hond, maar er worden geen beledigende methoden gebruikt. Dit type trainer heeft ervaring, vaak jaren en jaren. Wanneer hij/zij een hond benadert (met vertrouwen, zonder angst), leest en reageert de hond die wordt benaderd op allerlei signalen. Deze signalen zijn voor beide partijen subtiel en er worden vaak geen woorden/geluiden (of een paar rustige woorden/geluiden) gesproken.
Aan het eind van de dag zullen verschillende trainers verschillende methoden gebruiken om hun doelen te bereiken. Sommige methoden zijn bestraffender dan andere; hoe bestraffender ze zijn, hoe verder ze verwijderd zullen zijn van de term 'fluisteraar'. De magie van een hondenfluisteraar berust dan ook op jarenlange ervaring, geduld, respect en autoriteit. Het is ook gebaseerd op een expert in het observeren en begrijpen van hondengedrag en op het begrijpen hoe honden menselijk gedrag lezen.
