Hoe werd Fido de standaardnaam voor een hond?

Wie is een brave jongen? Wie wil er een traktatie? Wie wordt er willekeurig Fido genoemd... en waarom?

Je hebt misschien een harige Ace, Bandit, Jack of Sparky ontmoet. Je hebt misschien zelfs een Bella, Max of Cinnamon ontmoet, maar de kans om kennis te maken met Fido is veel, veel lager. Tegenwoordig haalt Fido niet eens de top 100, maar de eens zo populaire naam voor reuen is een generieke afkorting geworden voor 'hond' zelf, net zoals Kleenex heeft voor tissues of Dumpster voor grote vuilnisbakken.

Dus waarom is de hondennaam Fido zo'n onderdeel van het Amerikaanse lexicon? De eer gaat naar Abraham Lincoln, de 16e president van Amerika. Terwijl hij nog steeds een pre-commander-in-chief was en nog steeds in Springfield, Illinois woonde, omvatte Lincoln's huishouden verschillende honden en katten. Lincoln's wetspartner, William Herndon, schreef over de rol van de hond in het leven van Lincoln, mijmerend over Honest Abe dat "als hij uitgeput zou raken van ernstige en lang aanhoudende gedachten ... hij zou gaan met een kleine hond of kitten om te herstellen."

Alvorens naar het Witte Huis te verhuizen, zou de familie Lincoln verschillende fotografische portretten hebben laten maken van hun geliefde hond Fido. historisch onderzoek trekt de details van de tijdlijn in twijfel.

Een bijzonder therapeutische hond was Fido, een hond van gemengd ras met een gele tint wiens naam Latijn is voor 'trouw'. Fido werd de bijna constante metgezel van Lincoln, ongeveer vijf jaar voordat de toenmalige advocaat president werd. Volgens het Presidential Pet Museum genoot Fido tijdens de maaltijden van stukjes van Lincoln's bord, wachtte geduldig buiten de kapperszaak of een ander etablissement dat Lincoln bezocht, en werd over het algemeen bekend als een goedaardige 'hond in de stad'.

In 1863, toen hij zich voorbereidde om naar het Witte Huis te verhuizen, werd het duidelijk dat Fido een beetje te vriendelijk en misschien ongemanierd was voor een hoge functie. (Een profiel van Fido uit 1954, gepubliceerd in Life Magazine, noemde hem een ​​"frisky bastaard".) De Lincolns waren ook bang dat de drukte en het lawaai van het leven in Washington D.C. de hond van streek zouden maken. Toen ze naar het Witte Huis verhuisden, verwelkomden de Lincolns een hond genaamd Jip, evenals geiten genaamd Nanny en Nanko, in hun leven.

Om ervoor te zorgen dat Fido een goed leven had in Springfield, besloot Lincoln om John Roll, een plaatselijke timmerman, en zijn familie voor Fido te laten zorgen, waarbij ze gedetailleerde instructies kregen voor de juiste verzorging en verwennerij van de hond. Fido mocht nooit worden berispt omdat hij modderige poten in huis had en hij mocht tijdens het eten stukjes van de tafel krijgen. Lincoln gaf de familie Roll zelfs een bank die hij zelf had gebouwd; een buitenmaatse bank op maat gemaakt om plaats te bieden aan de advocaat van 1,80 meter, het was Fido's favoriete bank om op te slapen. En om het gevoel van verlies dat zijn zonen - en vermoedelijk hijzelf - voelden te verzachten, liet Lincoln Fido's formele portret maken met de relatief nieuwe fotografische technologie.

Een vintage print uit de burgeroorlog toont Abraham Lincoln afgebeeld voor zijn voormalige huis in Illinois, te paard als een menigte juicht. De inscriptie luidt:"Abraham Lincoln's terugkeer naar huis, na zijn succesvolle campagne voor het presidentschap van de Verenigde Staten, in oktober 1860."

(Althans, zo gaat het verhaal. Historicus Dr. James Cornelius, de curator van de Abraham Lincoln Collection in de Abraham Lincoln Presidential Library and Museum, gebruikt plaatselijk historisch onderzoek om de datum in twijfel te trekken dat Fido's portret daadwerkelijk werd genomen, en wijst op het leven tijdschriftprofiel als de eerste vermelding van die specifieke motivatie voor het maken van de foto.)

Ongeacht de herkomst, vond de foto zijn weg naar talloze kranten en kort daarna schoot Fido - zowel de hond als de naam - omhoog in populariteit. De snelle opkomst van de naam zette zich voort tijdens het presidentschap van Lincoln en werd verder aangewakkerd door zijn moord in 1865. Terwijl rouwenden naar Springfield stroomden voor de begrafenis van de president, keerde Roll met Fido terug naar het huis van Lincoln en liet het rouwende publiek de hond ontmoeten. Een persoon schreef later dat het aaien van Abraham Lincolns voormalige metgezel "me troost bood in deze tijd van verdriet, aangezien het aanraken van deze hond de president troost moet hebben gebracht tijdens zijn leven."

Net zoals Fido's meester door een andere man werd vermoord, zo kwam ook Fido aan een ongelukkig einde door toedoen van een ander. In 1866, een jaar na de moord op Lincoln, kwam Fido - ooit de vertrouwende en menslievende hond - een man tegen die blijkbaar op een stoep lag te slapen. Fido begon het gezicht van de man te likken, wat de man, die op dat moment dronken was, ertoe bracht wakker te worden, in paniek te raken en een mes te trekken bij het zien van de bek van de hond zo dicht bij zijn gezicht, Fido stekend uit zelfverdediging.

Met de populariteit van de naam die aan het eind van de 19e eeuw een hoogtepunt bereikte, bereikte Fido zijn weg naar het publieke bewustzijn in een tijdperk waarin massamedia in het land greep kreeg, en bleef daar voor de komende jaren. Terwijl Fido een tragisch einde ontmoette, leeft zijn naam voort in de populaire cultuur, wat het platonische ideaal van een vriendelijk, trouw hondje betekent.

Dat is nu interessant

In de loop der jaren hebben de presidentiële bewoners van 1600 Pennsylvania Ave. allerlei huisdieren in het Witte Huis gehouden, van beren en paarden tot hyena's, schapen en naar verluidt zelfs alligators.