We mogen honden de beste vriend van de mens noemen, maar niet iedereen ziet ze zo. Iedereen houdt van honden, behalve de mensen die dat niet doen. Voor mensen met cynofobie (angst voor honden) is hun afkeer van hoektanden geen voorkeur, het is een echte, en soms slopende, angst. Voor sommige mensen - naar schatting 5 procent van de Amerikanen - kan alleen de aanblik van een hond een complete paniekaanval veroorzaken.
Stel je dan eens voor hoe ernstig cynofobie het sociale leven van een patiënt kan beïnvloeden:hun angst voor honden kan een wandeling in de buurt tot een beproeving maken, om nog maar te zwijgen van de problemen die gepaard gaan met het bezoeken van de huizen van vrienden of familieleden met een hond, of zelfs gaan naar openbare plaatsen waar honden kunnen opduiken. Zelfs een streng getrainde hulphond in de supermarkt kan iemand met cynofobie paniekerig maken.
Maar hoe ontwikkelen we een angst voor de beste vriend van de mens, en welke behandelingen zijn er om verlichting te bieden van een levensstijl-krampachtige angst voor honden?
De redenen waarom iemand bang kan worden voor honden om mee te beginnen, zijn divers, maar culturele invloeden zoals religie, ras of geografie kunnen hieraan bijdragen. Vaak speelt de eerdere persoonlijke ervaring van een persoon met honden een grote rol in hun angst - misschien hebben ze zelf een hondenaanval meegemaakt of zijn ze getuige geweest van een hond die iemand anders aanviel. Maar soms hebben angsten zoals cynofobie niets te maken met culturele conditionering of traumatische persoonlijke ervaringen.
"Sommige mensen zijn misschien bang voor honden, niet vanwege een directe of secundaire ervaring met een daadwerkelijke hondenaanval, maar vanwege de chemische onbalans die de ontwikkeling van angststoornissen veroorzaakt, zoals een specifieke fobie of obsessieve compulsieve stoornis (OCS), " zegt Kasey Brown , een therapeut bij het Georgia Center for OCS and Anxiety.
Ongeacht wat de oorzaak van iemands cynofobie is, de behandeling ervan - en inderdaad de meeste andere intense angsten - is in wezen hetzelfde:blootstelling. Het vermijden van de gevreesde situatie of het gevreesde object heeft niets te maken met de behandeling van een specifieke angst, en hieruit volgt dat kleine kinderen die opgroeien met een hond in huis veel minder kans hebben om cynofobie te ontwikkelen dan kinderen die zelden een hond ontmoeten. Maar dit betekent niet dat een therapeut een cynofoob persoon zou aanraden om meteen naar het hondenasiel te gaan of een wandeling te maken in een hondenpark.
Decennia lang heeft onderzoek aangetoond dat cognitieve gedragstherapie (CGT), en met name een techniek die exposure en responspreventie (ERP) wordt genoemd, de meest effectieve therapie is om angststoornissen zoals fobieën te behandelen. Om een toestand te bereiken waarin angst niet langer iemands dagelijkse activiteiten dicteert, is het belangrijk om uiteindelijk alles wat beangstigend is onder ogen te zien. CGT pakt zowel de gedachten als het gedrag aan die angst en angst in stand houden - elke angst heeft tenslotte overtuigingen met betrekking tot de waarschijnlijkheid of ernst van gevaren die worden veroorzaakt door gevreesde situaties of dingen.
ERP, een soort CGT, houdt in dat je een angst langzaam confronteert totdat deze geleidelijk minder intens wordt. De methode begint met het managen van de verwachting van wat de behandeling voor hun fobie is en wat het niet is:
"Als angsttherapeut zal ik nooit iemand vertellen dat hun angst - in welke vorm dan ook - 'geneesbaar' is", zegt Brownsays. "Biologisch gezien is dat niet hoe angst en de behandeling ervan werken. Het is echter absoluut mogelijk voor iemand om op een zeer beheersbaar niveau met angst te leven."
Voor iemand die angst voor honden wil beheersen, is de eerste stap om hun angstniveau te beoordelen op een schaal van nul tot 10 (waarbij 10 slopend is). Het is belangrijk om de persoon te laten weten dat het mogelijk is om dat niveau van angst te verlagen tot een of twee, zelfs als het begint bij een 10 - uiteindelijk zullen ze op het punt komen dat er af en toe een dwalende angstige gedachte opduikt, maar ze zal er vrij gemakkelijk overheen kunnen. Het doel is dat hun leven niet wordt bepaald door angst voor honden.
Hoewel therapeuten en klinieken die gespecialiseerd zijn in de behandeling van kynofobie een verscheidenheid aan strategieën suggereren om de angst voor honden weg te nemen, van voorlichting over hoe de meeste honden niet gevaarlijk zijn tot het ontwikkelen van mindfulness-technieken om angst te beheersen, zijn de experts het erover eens dat blootstelling aan een echte , levende, vriendelijke hond is de behandeling die het meest waarschijnlijk iemand met verlammende kynofobie helpt.
"Als iemand in therapie komt om te proberen hun angst voor honden onder controle te krijgen, zullen we een lijst met triggers rangschikken die ze momenteel ervaren, van de minst angstaanjagende tot de meest triggerende", zegt Brownsays. "We beginnen met de trigger die het gemakkelijkst te hanteren is en gaan omhoog in de lijst."
De angsten kunnen zijn om in de buurt van honden te zijn, een hond te horen blaffen en te wandelen in een buurt waar honden niet zijn omheind of aan de lijn zijn - maar ook schijnbaar kleine dingen zoals honden zien op tv, hondenhaar zien op iemands bank of een verhaal horen over iemands huisdier. Bij ERP-therapie begint de behandeling met de hondenassociatie die het minst eng lijkt - misschien een verhaal over een hond horen. De therapeut kan dan proberen stripfiguren van honden te introduceren, door te gaan naar screenshots van een live-actiefilm met een hondenscène, en dan misschien naar scènes van een volgzame hond in een film te kijken.
"We beginnen op het niveau waar de cliënt zich comfortabel genoeg voelt om te beginnen, en heel geleidelijk en langzaam - en alleen met de cliënt die de step-up leidt - gaan we omhoog in de hiërarchielijst en pakken we de meer angstaanjagende triggers aan", zegt Brownsays.
Dat is nu interessantVanaf 2017 hielden Amerikanen 89,7 miljoen honden als huisdieren.
